Het
is haast ongelooflijk dat er al zeven jaar zijn verstreken sinds War for the Planet of the Apes in de bioscopen
verscheen en daarmee de moderne Apes-trilogie afsloot, een trilogie die de
franchise heeft gedefinieerd zoals we die nu kennen. Wat Matt Reeves heeft
bereikt met de laatste twee films in die reeks was, en blijft, ongeëvenaard.
Zulke grootschalige blockbusterfilms, laat staan vervolgfilms, met zoveel tact
en overweldigende intensiteit, krijgen we zelden te zien. War had heel goed het einde kunnen zijn, en niemand zou
hebben geklaagd.
Toch bleef zelfs tot in
de laatste momenten van Caesar en tijdens de aftiteling de suggestie van meer
verhalen hangen als een dichte mist; een mist die al bijna een decennium boven
een geduldig publiek hing, totdat Wes Ball kwam en deze verdreef. Kingdom of the Planet of the Apes zal je waarschijnlijk
op de een of andere manier verrassen. Deze film is niet van Matt Reeves, en ook
niets zoals de eerste film in de trilogie, Rise of the Planet of the Apes.
Ball begreep dat er een andere benadering nodig was, en naar zijn krediet is
dat zeker het geval. Niet zo anders dat het misplaatst aanvoelt, maar de
verschillen in visie en toon onderscheiden deze film meteen van de rest. Kingdom is een geheel nieuwe wereld.
Ball besefte ook dat het
volledig afscheid nemen van Caesar een vergissing zou zijn, en dus blijft zijn
geest nog steeds zwaar voelbaar in deze voortzetting, ondanks dat deze zich
"vele generaties" na het einde van War afspeelt. In de
tussenliggende tijd hebben mensen en apen in feite van plaats geruild; mensen,
die zijn gedecimeerd door hetzelfde virus dat de primaten verheerlijkte,
spreken niet meer. In hun plaats staan nu apen, die bovenaan de voedselketen
staan als heersers over een veel groenere, minder gecontroleerde planeet.
Caesars naam weerklinkt
nog steeds aan beide zijden van het conflict in de film, dat langzaam wordt
onthuld. De manier waarop Ball het publiek laat kennismaken met de nieuwe
wereld via de personages is prachtig verteld; we ontdekken plaatsen,
bedreigingen en gebeurtenissen zoals onze protagonisten dat doen, en dit zorgt
voor een diep meeslepende ervaring.
Ball gebruikt dit gevoel
van het onbekende ook in zijn voordeel met de visuele effecten, waarbij de
camera door scènes heen wordt geleid naar een uiteindelijke explosie van
verbazingwekkende schaal op meerdere momenten. Zijn herintroductie van de
planeet aarde voelt buitenaards op de meest opwindende manier. Echt, als je één
ding uit deze film moet halen tegen de tijd dat de aftiteling rolt, laat het
dan zijn dat Wes Ball de juiste man voor de job is. Als er in de toekomst
vervolgfilms worden verwacht (en deze film doet niets om dat tegen te spreken),
is er absoluut geen reden waarom hij niet de leiding zou moeten behouden. Dit
is een opvallend debuut in de franchise voor hem.
Hoewel het zeker helpt
dat de speciale effecten van de film geavanceerd zijn. Op dit punt slaat men
een dood paard (of aap, zo je wilt), maar de Apes-franchise verdient al lang
een prijs voor speciale effecten, en niet alleen is Kingdom
niet anders, maar het maakt misschien wel het beste geval van allemaal. Naast
het grootschalige werk van Ball ziet de film er gewoon prachtig uit. Het niveau
van detail is verbazingwekkend, vooral in close-up interacties waar individuele
haren bewegen naar de steeds veranderende wil van de wind, en gezichtskenmerken
natuurlijk trillen en stoten, ongestoord door de geesten van hun gastheren.
Dit is een van de
grootste, meest consistente prestaties in de geschiedenis van visuele effecten,
en één blik op het budget van 160 miljoen dollar vertelt je dat het niet alleen
om het geld gaat; er zijn genoeg duurdere films die er een stuk slechter uitzien.
De mensen achter Kingdom, net als bij de Apes-films
ervoor, weten gewoon hoe ze hiermee moeten omgaan.
Het grootste struikelblok
van de film ligt bij het verhaal. Het lijkt alsof er niets essentieels aan dit
verhaal is. Hoewel alle elementen logisch zijn en de film ze doelgericht
presenteert, wat de brede thematiek goed dient, voelt het eindresultaat toch
een beetje teleurstellend aan. De puzzelstukjes vallen precies op hun plek
zoals bedoeld, maar het totaalplaatje laat iets te wensen over.
Het is bewonderenswaardig
lastig om het niveau van War en Dawn te evenaren, en
de nieuwe personages (waarvoor lof voor de uitstekende cast) zijn intrigerend
genoeg om verdere verkenning te rechtvaardigen. Toch blijft er een gevoel van
onvolledigheid hangen. Misschien zal een vervolg oppakken waar deze film
eindigt en de leemtes aanvullen, maar zelfs dan blijft de vraag wat dat
betekent voor Kingdom? Niet veel, als we kijken naar de
retrospectieve aanpak van de problemen waarmee dit verhaal worstelt door te
blijven steken in oppervlakkige oplossingen.
Desalniettemin verstikt
dit de film niet in zijn geheel, en alles overwogen is
Kingdom of the Planet of the Apes precies wat het moet
zijn. Het is een zelfverzekerd opgezette heropleving van de franchise, die
zowel respectvol naar het verleden kijkt als vooruitstrevend is. Hoewel het
niet kan tippen aan de vorige twee Apes-films, is
Kingdom een waardige
aanvulling op misschien wel de meest consistente filmreeks die momenteel wordt
voortgezet. Het is een uitstekende ervaring voor een zomeravond in de
bioscoop,
en een film die de tand des tijds zou moeten doorstaan en over een paar jaar
een plekje in je kast verdient.
Kingdom of the Planet of the Apes draait nu in de
bioscoop. Bekijk hieronder de officiële trailer.
★★★★☆
Deze recensie is geschreven door Lane Mills namens Screenvice.com. Trakteer ons op een (virtuele) koffie of steun The
Nerd Shepherd door ons te volgen via Facebook, Twitter
en Instagram!