In een tijd waarin we overspoeld worden met sequels en superheldenfilms, is er een dringende behoefte aan originele films. John Krasinski's nieuwste film, IF, voorziet in deze behoefte met een prachtige mix van humor, emotie en schattige, harige personages.
Dat betekent niet dat er geen gebreken zijn—die zijn er wel. De film is niet perfect, maar heeft een onmiskenbare charme die de harde kritiek niet verdient. Veel van die charme komt door de fantastische hoofdrol van Cailey Fleming, die de film een hart geeft.
IF vertelt een lief verhaal over het herontdekken van ons innerlijke kind en de magie van verbeelding. Door de IFs (afkorting van 'imaginary friends', denkbeeldige vrienden) tot leven te brengen, worden we geïntroduceerd aan een levendige cast van kleurrijke personages. Bea (Fleming) ontmoet Calvin (Ryan Reynolds), haar vermoeide buurman, en ontdekt dat ze een unieke gave delen. Beiden kunnen de vergeten denkbeeldige vrienden zien en horen—a whimsical groep kleurrijke wezens die door de kinderen die ze ooit bedachten, zijn verlaten.
De film betovert je met een schitterende reeks kleurrijke personages, ingesproken door een aantal grote namen uit Hollywood. Steve Carell brengt de onhandige 'Blue' tot leven, terwijl Phoebe Waller-Bridge de stem geeft aan 'Blossom', een speelse vlinder. Emily Blunt verschijnt als een overenthousiaste eenhoorn en Bradley Cooper leent zijn stem aan een chagrijnig ijsblokje. Dit zijn slechts enkele van de vele levendige persoonlijkheden die deel uitmaken van dit heerlijke ensemble.
Hoewel het ensemble van kleurrijke personages de show steelt, is er veel meer aan IF. Centraal staat Bea's ontroerende reis terwijl ze worstelt met de gezondheidsproblemen van haar vader (Krasinski), wat pijnlijke herinneringen oproept aan het overlijden van haar moeder enkele jaren eerder. Haar frequente bezoeken aan haar vader in het ziekenhuis zorgen voor aangrijpende en emotionele familiemomenten die het verhaal verdiepen.
Sommige critici hebben Ryan Reynolds' ingetogen vertolking bekritiseerd, en inderdaad, die is ingetogen. Maar in de context van de film voelt dit opzettelijk aan; Reynolds treedt een stap terug om zijn jonge tegenspeelster Cailey Fleming te laten schitteren. Of ze nu de danschoreografie perfect uitvoert of emotionele momenten deelt met haar vader, Reynolds begeleidt haar optreden met gratie. Hij was nooit van plan zijn wisecracking Deadpool-persona in deze rol te brengen.
De film kent echter uitdagingen door de overweldigende drukte. Er zijn veel zijplots, waardoor de film nooit helemaal tot rust komt. Of het nu gaat om een datingservice voor verlaten IFs met nieuwe kinderen, IFs die weer in contact komen met hun oude bedenkers, of het omgaan met Bea's familietragedie, geen van deze verhalen wordt volledig uitgewerkt.
Ondanks deze tekortkomingen kunnen kijkers eromheen navigeren om een warme familiefilm te vinden, vol oprechte emotie en hart. Michael Giacchino's ontroerende score draagt bij aan de warmte van de film. En met Cailey Fleming's uitmuntende vertolking, ondersteund door een heerlijke reeks kleurrijke personages, is het een plezierig bezoek aan de bioscoop.
★★★★☆
Deze recensie is geschreven door Grant Tandy namens Screenvice.com. Genoten van het artikel? Trakteer ons op een (virtuele) koffie of steun The
Nerd Shepherd door ons te volgen via Facebook, Twitter
en Instagram!