Gisteren lanceerde Netflix de nieuwe fantasyfilm Damsel met Stranger
Things-ster Millie Bobby Brown. De trailers beloofden veel goeds, en het
boek van Elana K. Arnold, waarop de film gebaseerd is, bleek een solide
fundering voor een vermakelijke film. Maar kan de film de verwachtingen
waarmaken? Brown speelt Elodie, een
dappere prinses wiens sprookjesachtige 'en ze leefden nog lang en gelukkig' ruw
wordt verstoord wanneer haar prins haar als snack aan een draak wil voeren. Het
klassieke "Er was eens..." wordt in deze film vervangen door een
vrouw die volledig op haar eigen kracht vertrouwt. Yay, girlpower!
Met veel enthousiasme zijn we aan de film begonnen, maar het eerste half uur was bijna ondraaglijk, waarbij Brown alleen maar leek te schreeuwen. Behoorlijk irritant, tenzij je houdt van een geluidsexplosie die lijkt op een intense tenniswedstrijd (of een 18+ natuurfilm). Brown's acteerwerk is
goed, het irritante gedrag ligt eerder aan de schrijvers en makers dan aan
de actrice zelf. Te veel geschreeuw voegt niets toe aan het verhaal. We hebben
de film om die reden bijna afgezet, maar gelukkig heeft de
film uiteindelijk genoeg te bieden om door te kijken.
Robin Wright, die de
kwaadaardige koningin speelt, doet dat op sublieme wijze, zoals we van haar
gewend zijn. De rest van de cast doet het ook prima, maar niemand steekt er
echt bovenuit, omdat het verhaal voornamelijk draait om Elodie en de
chagrijnige draak, ingesproken door Shohreh Aghdashloo.
Hoewel het ontwerp van de
draak er fenomenaal uitziet, misschien zelfs beter dan die in Game of Thrones
of andere fantasieproducties, voelt de stem van Aghdashloo soms niet passend
aan. Het lijkt alsof ze een typetje speelt, wat helaas afleidt. De spin in een
andere Netflix-film, Spaceman, ingesproken door Paul
Dano, was daarentegen perfect - dit was helaas eerder storend.
Visueel is de film
prachtig, maar op sommige momenten is duidelijk te zien dat het met de computer
is gemaakt, vooral het koninkrijk voelt heel kunstmatig aan. Alle middelen
lijken naar het ontwerp en de animaties van de draak te zijn gegaan, die
overigens, zoals gezegd, indrukwekkend is. Fantastisch!
Het einde is enigszins
bevredigend, maar zoals de film vanaf het begin al suggereert, is het een
verhaal van een jong meisje dat zich ontwikkelt tot een sterke vrouw. Het einde
komt dan ook niet als een shock en voelt wellicht een beetje gehaast aan. De film
is hier en daar behoorlijk cliché, maar zal waarschijnlijk jonge kijkers wel
aanspreken.
Damsel is over het algemeen een prettige
afleiding, maar niet per se een meesterwerk. Het acteerwerk is prima, maar het
geschreven werk en bepaalde keuzes, zoals het overmatige geschreeuw, zijn
behoorlijk storend. De visuals zijn verbluffend, met hier en daar wat
slordigheden. Het verhaal blijft redelijk trouw aan het boek, maar slaagt er
niet helemaal in om de spanning en emotie van het verhaal over te brengen. Damsel krijgt van ons een 6/10.
Genoten van
het artikel? Trakteer ons op een (virtuele)
koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen
via Facebook, Twitter en Instagram!