Recensie: 'Challengers' - Een homo-erotisch rivalensfeertje op de tennisbaan

Initieel lijkt het erop dat Tashi, een rijke jongedame, verwend, sportief en getalenteerd, zich aanbiedt aan de twee atleten. Het blijkt echter een list te zijn om de latente homoseksuele spanning tussen het duo naar de oppervlakte te brengen. Vanaf daar ontspint zich een verhaal over vriendschap, de klim naar de top, verdrongen lusten, verbeten wraakgevoelens en onvervulde ambities.

De eerste trailer van Challengers suggereerde dat de film behoorlijk 'prikkelend' zou zijn. Dit blijkt uiteindelijk wel mee te vallen. Er zijn een boel shots van zwetende mannenlijven in beweging, en het zou me niets verbazen als de regisseur hier een bedoeling mee heeft. Niettemin bevat de film enkele krachtige dialogen – zoals wanneer Patrick Zweig in opstand komt tegen Tashi, en niet door haar gemanipuleerd wil worden. Hij is haar spelletjes zat en geeft dit duidelijk te kennen. Hierop wendt Tashi zich tot Donaldson.

Gaandeweg blijkt dat Donaldson zijn passie voor tennis eigenlijk al heeft losgelaten, en dat hij vooral naar succes en status streeft om zijn vriendin te behagen. Ondertussen raakt Zweig aan lager wal: Hij moet zijn totale carrière riskeren in een epische tennisconfrontatie met Donaldson om er nog wat van te maken… Het is de vraag of het trio aan deze toxische driehoeksverhouding ten onder zal gaan, of zal overstijgen om een nóg hoger, subliem niveau van tennis te bereiken.

Challengers heeft bij tijd en wijlen goede dialogen. Ik denk dat de film vooral leuk is voor liefhebbers van tennis. Zeker ook de shots van zwetende mannelijke spelers, behagen zeg maar een specifiek publiek waar ondergetekende niet onder val – gelukkig zijn er ook enige shots van Zendaya in actie. Al worden die laatste scènes toch overschaduwd door het homo-erotische rivalensfeertje tussen de twee mannelijke tennissers. Last but not least moet ik bij deze film een compliment uitspreken over de muziek, die erin slaagt om de intensiteit van scènes te verhogen.

★★★☆☆