Peter Briggs openhartig over Hellboy-film uit 2004: "Hij maakt deel uit van mijn DNA" (Exclusief)

Briggs onthult waar hij zijn inspiratie vandaan haalde en deelt zowel grappige als hartverscheurende anekdotes over zijn diepgewortelde liefde voor Hellboy en de turbulente weg naar het witte doek. Ook vroegen we hem naar zijn Alien vs Predator-script, dat werd verkocht aan 20th Century Fox maar helaas nooit het daglicht heeft gezien.

Als één van de schrijvers van Hellboy, naast Guillermo del Toro, hoe kwam deze samenwerking tot stand en hoe was het om samen te werken met deze befaamde regisseur?

Nou, in een wereld waarin het niet ongebruikelijk is om een dozijn ondergewaardeerde schrijvers te hebben aan één project is het absoluut vreemd om te zeggen dat er slechts twee schrijvers waren voor Hellboy, punt. Allereerst ikzelf, daarnaast de regisseur toen hij enkele jaren later aan boord kwam voor de film.

Hoe het voor mij allemaal begon, is dat ik eerder samenwerkte aan twee projecten met de producenten Lloyd Levin en Larry Gordon. Als eerste toen ik aan hen mijn spec-script van “Alien vs Predator” verkocht in 1992 tijdens een productiedeal met 20th Century Fox. De tweede keer was een aantal jaren later toen zij mij aannamen om “Judge Dredd” te schrijven. Dat zou toen een coproductie worden met Larry en de producent Ed Pressman, met Arnold Schwarzenegger in de rol van Dredd en Tony Scott als regisseur. Net zoals hij dat deed bij “Judge Dredd” belde Lloyd Levin mij gewoon op, op een avond in Londen, en hij vroeg me of ik Hellboy wilde schrijven. Het was oprecht één van mijn favoriete comicboeken en ik was erg enthousiast dat Lloyd mij vroeg. Tot op de dag van vandaag lees ik nog steeds graag alle comicboeken van Mike.

Spreken over een echte samenwerking met de regisseur kan ik niet. Hij ontdekte het bestaan van het project pas toen ik vertelde aan Harry Knowles dat ik in Portland (Oregon) was geweest om de stripboekmaker van de comic van Hellboy, Mike Mignola, te ondervragen over zijn visie op alles aangaande Hellboy. Harry plaatste toen een artikel op "Ain't It Cool News" over dat ik aan die film werkte.

Het was bijzonder hoe dit alles tezamen kwam. Ik vond "Chronos" leuk en gek genoeg was de Marco Brambilla-score van "Mimic" één van de soundtracks die ik gebruikte toen ik "Hellboy" schreef. En Ron Perlman was mijn eigen keuze voor het project. Toevallig had Ron met de regisseur gewerkt aan "Chronos". Maar ik weet dat "Mimic" geen goede ervaring was voor de regisseur en die film was van hem afgenomen door Harvey Weinstein.

Nadat de regisseur betrokken geraakte, sprak ik Mike Mignola telefonisch. Mike vertelde onheilspellend dat de regisseur een aantal ideeën had. Ik weet dat er een later concept was, waaraan ik niet heb meegewerkt, wat ervoor zorgde dat de film bij Universal terecht kwam in de wachtrij. Gelukkig werd het project opgepakt door Todd Garner en Joe Roth van Revolution Studios voor Columbia. Ik had eerder gewerkt met Todd toen hij bij Disney werkte en ik heb natuurlijk “Alien vs Predator” aan Joe verkocht toen hij het hoofd van 20th Century Fox was. Dus nogmaals, het was allemaal erg bijzonder dat het project uiteindelijk uitkwam op de beste plek waar het moest zijn.

Tijdens de Hollywoodpremière sprak ik met de regisseur en nog een aantal keren toen we elkaar tegen het lijf liepen in de weken nadat de film was uitgebracht. Ik stelde voor om samen te gaan eten en belde hem een aantal keer. Helaas draaide het op niets uit. Hij ging Hellboy 2 maken en ik werd niet gevraagd om onderdeel te zijn van die film. Ik ben nog steeds van mening dat de eerste film superieur is. Het was een verhaal over Hellboy. Als je dan Hellboy als karakter uit de vervolgfilm haalt dan heeft hij geen betekenisvolle invloed meer op het verhaal. Het gaat over Nuala, Nuada en Abe. Verhaaltechnisch is Hellboy bijna slechts een bijzaak geworden in het tweede deel van zijn eigen film.

De film Hellboy uit 2004 heeft een cultstatus bereikt. Hoe kijk je aan tegen de culturele impact die Hellboy 20 jaren later heeft gehad?

Heeft Hellboy echt een cultstatus gehad? Dat weet ik niet zeker. Ik denk dat we kwamen in het kielzog van die eerste voorzichtige krassen in de Marvel- en DC-universums. Na "X-Men" en "Blade" en tegelijkertijd met "Batman Begins". Ik denk dat we misschien het geruis op de wind waren dat heeft bijgedragen aan de opkomst van het MCU vier jaar later.

In tegenstelling tot de hedendaagse superheldenfilms heeft Hellboy vertrouwd op menselijk praktische effecten in plaats van CGI. Hoe kijk jij aan tegen deze trend en de evolutie van CGI en speciale effecten in de filmindustrie? Wat zijn jouw ideeën over AI?

Ik zou niet direct zeggen dat we specifiek vertrouwden op praktische speciale effecten. Er is veel geroeptoeter over het gebruik van praktische speciale effecten, maar ik denk dat het eerlijk is om te zeggen dat er ook veel zeer goede computer gegenereerde effecten (CG) inzitten. Eén van mijn goede vrienden, Jim McVey, werkte destijds bij Phil Tippett. Hij werkte aan de onderwaterscènes van Abe Sapien met CG. Ik denk dat de digitaal gegenereerde Abe zo goed is in die scènes dat mensen het niet in de gaten hebben dat het niet Doug Jones in een pak is. Natuurlijk, vanzelfsprekend is er fantastisch werk van Rick Baker en andere praktische special effects-studio’s, maar het schijnt populair te zijn om computer gestuurde studio’s te reduceren. En oneerlijk. Computerproducties zijn middelen. Het gaat om de manier waarop ze gebruikt worden die van belang is.

Eén ding dat ik hierover kan zeggen, is dat ik voel dat er een gevaar schuilt voor zwakkere regisseurs om achterover te leunen en CG VFX-gasten over zich heen te laten rennen. Ik heb gekeken naar een aantal epische decorstukken voor speciale effecten en er zijn vaak tien shots nodig om een bepaalde grap te verkopen, terwijl één shot van een zelfverzekerde regisseur afdoende is. Blockbusters zijn op het punt beland dat het budget verkwist wordt aan visuele effecten en het publiek overspoeld met scènes die overdreven vol zitten met special effects die veel te lang doorlopen. Ik denk dat er een groot aantal regisseurs is die duizelen van alle hulpmiddelen en niet strakkere en effectievere sequenties - en films - maken als gevolg daarvan.

AI is geheel iets anders. Ik denk dat het zowel evenredig opwindend als doodeng is. Mij grootste zorg is hoeveel vrijheid de AI heeft in het scheppen van kunst. Kan er finesse in worden aangebracht, zodat er een passende mate van controle voor de visie van de regisseur kan worden gecreëerd? AI-kunst en simulaties zien er fantastisch uit, maar vaak voelt het leeg en steriel. Ik weet het niet zo goed. Ik ben enthousiast over AI, maar ik vraag me af of het bedienbaar is op dit moment tot het punt waar het bruikbaar wordt.

Hoe kunnen moderne stripboekenfilms vergeleken worden met die van 20 jaar geleden, toen de Hellboyfilm uitkwam? Zou een Hellboyfilm gelijk aan die van 2004 succesvol zijn in de huidige tijd?

Nou, huur me in om een nieuw Hellboy te schrijven en dan zullen we het meemaken!

De reboot van 2019 onder regie van Neil Marshall had enkele geweldige wezens, maar ik was niet weg van de make-up bij David Harbor. Het filmwerk en de set vond ik ten aanzien van onze film armoedig en de muziek was eerlijk gezegd gewoon verschrikkelijk. Naar mijn mening zat er ook te veel onnodig gevloek en bloedvergieten in die film en ik zal toegeven dat ik er persoonlijk wat teleurgesteld over was.

Ik was bezig met het schrijven van een spin-off van Abe Sapien genaamd "Silverlance" bij Universal in 2017. We stonden op het punt groen licht te krijgen, toen Mike Richardson van Dark Horse vroeg of we allemaal een conference call konden houden. We werden beleefd gevraagd of we "Silverlance" konden uitstellen, omdat er "bewegingen gaande waren". Ik vind Mike Richardson enorm aardig en kan altijd goed met hem opschieten, maar niemand van ons wist wat er aan de hand was totdat we op een ochtend wakker werden en ontdekten dat de rechten van Hellboy waren overgegaan naar Millennium Films, en dat onze Abe Sapien-film dood in het water lag! Ik heb daarna contact opgenomen met Mike Mignola en was erg verrast dat niemand hem iets had verteld over ons "Silverlance"-project. Dat was een beetje slordig, en ik voelde me er slecht over, omdat de veronderstelling was dat iemand hem wel iets zou hebben verteld. Maar ja, dat is Hollywood.

Tot op welke hoogte heb je de vrijheid genomen ten aanzien van het bronmateriaal? Kun je een voorbeeld geven van iets dat jij specifiek hebt toegevoegd?

Eigenlijk ging ik er de andere kant mee uit en bleef ik behoorlijk trouw aan de stripboeken. Zo veel als ik kon.

Mike Mignola gaf een interview aan Brad Cook van het magazine "Carpe Noctem" nadat ik mijn concept aan Larry Gordon had ingediend en Mike was echt ontzettend blij met het resultaat. Ik denk dat toen de regisseur aan boord kwam, hij enkele elementen heeft veranderd die ik niet per se zou hebben veranderd. De romantiek tussen Hellboy en Liz was zijn idee. Aanvankelijk waren ze meer snauwende Howard Hawks, vriendschappelijke sparringspartners gelijk Mulder en Scully.

Er waren weinig bestaande stripboeken over Hellboy op het moment dat mij gevraagd werd om het op te pakken; "Seed Of Destruction", "Wake The Devil", "Almost Colossus", "Corpse and the Iron Shoes", "Wolves of Saint August" en een aantal anderen. Maar het was overduidelijk dat "Seed Of Destruction" eigenlijk een spookhuisverhaal is, terwijl het begin van Hellboy geen dramatisch verhaallijn had waar we een film op konden baseren. Dus ik moest zelf een plot bedenken. De algehele verhaallijn van de film, waarin Rasputin Hellboy wil gebruiken als een instrument voor zijn eigen doelen om de apocalyps te veroorzaken, was iets dat ik uit die eerste reeks strips heb samengesteld, waarbij ik de gaten heb opgevuld.

Er is iets waar ik bijzonder trots op ben. Eigenlijk heb ik de naam van Hellboy bedacht! Toen ik de stripboeken doornam voordat ik Mike Mignola ontmoette, deed ik deze omgekeerde-Tolkien wetenschappelijke ontleding van Mike's proza. Mike had deze rijke en zeer specifieke Lovecraftiaanse dialoog - allemaal "Obdith Sancti Yug-Jahood!", wat klinkt als een mengelmoes van allerlei obscure kennis. En dus nam ik aan dat het allemaal iets betekende en ik probeerde uit te kristalliseren welke specifieke zinnen wat waren, wanneer ze zouden opduiken, keer op keer. Er was één zin, "Damu-Ab-Jurr", en ik veronderstelde dat dat waarschijnlijk de naam was van Hellboy's grote stenen handschoen. En toen was er deze andere zin - "Anung Un Rama". Die kwam veel voor, dus ik dacht dat dat Hellboy's "echte" naam was. En ik wist dat ik op een gegeven moment aan het einde wilde dat Rasputin Hellboy in een Cirkel van Salomo zou binden. Omdat, weet je, als je de geheime naam van een demon weet, je macht over hem hebt. Dus vroeg ik Mike naar al deze zinnen... en hij keek me op een verbaasde manier aan, alsof ik gek was. "Geen idee!" zei hij tegen me. "Ik verzin dat spul gewoon onder de douche! Het betekent niets!" Dus vroeg ik hem of ik "Anung Un Rama" als Hellboy's naam mocht gebruiken, en hij zei "natuurlijk". En ik was opgetogen toen Mike in latere stripboeken dat daadwerkelijk als Hellboy's echte naam aannam.

Er waren dingen die ik voor het script bedacht die het niet haalden in de film maar die later in Mike's stripboeken opdoken. Oorspronkelijk vond de climax van de film, dezelfde scènes en verhaallijnen, niet plaats in het Russische mausoleum van Rasputin. Het vond plaats in een verlaten nazi-vliegende schotelbasis in Antarctica. Ik moest lachen toen ik zag dat Mike de vliegende schotelbasis van mij "leende" voor een latere comic, vele jaren later. En in de vroege comics was er een nazi-wetenschapper genaamd Herman von Klempt die verlamd was door een kogelwond en uiteindelijk als een hoofd-in-een-pot eindigde. Dus bedacht ik dat ik dat hoofd-in-een-pot op robotspinnenpoten in de film zou plaatsen! Het personage werd uiteindelijk uit het verhaal gesneden, maar opnieuw moest ik lachen toen mijn "Spinnenlichaam von Klempt" later als personage in Mike's strip verscheen.

Verschillende aspecten in de Hellboyfilm werden niet verklaard, zoals Hellboy die 'vuurvast' lijkt te zijn, maar zijn vingers verbrandt aan zijn hoorns in een bepaalde scène. Kun je dit verduidelijken?

Nee, dit vraag je aan de verkeerde persoon. Dit is gewoon een grapje en die had niets met mij te maken. Vraag het maar aan de regisseur! Ik heb echter wel de scène bedacht waarin Hellboy zijn hoorns polijst. Dat was van mij. Ik vroeg mij tijdens het lezen van de comics af hoe zijn hoorns zo mooi glad konden zijn, en vroeg het aan Mike. Hij haalde zijn schouders op en zei dat hij het niet wist, dus bedacht ik de scène waarin hij ze polijst!

Kun je uitleggen waarom Abe Sapien in bepaalde scènes een pak draagt om buiten water te kunnen ademen, terwijl er ook momenten in de film zijn waarin hij dit pak niet draagt?

Nou, hij is een Gillman. Hij is niet volledig aquatisch, zoals een dolfijn. Hij heeft benen. Hij kan rondlopen op het land. Het is droog op het land! Ik denk dat de redenatie is dat het een comfortding is. Mensen hebben hydratatie nodig, anders sterven ze. Een semi-aquatisch wezen zoals Abe heeft veel meer van dat nodig als hij langere tijd buiten water doorbrengt. Het is gewoon een praktische noodzaak.

Hoe kijk je terug op het feit dat de derde Hellboyfilm nooit is gemaakt en hoe schat je de kans in dat Ron Perlman ooit terugkeert?

Op een "Sons Of Anarchy"-afscheidsfeestje heb ik Ron gevraagd of hij bereid zou zijn om Hellboy te spelen in onze Abe Sapien spin-off film. Hij was op een grappige manier somber - "Natuurlijk, als ze me genoeg betalen!". Maar ja, dat zou je aan Ron zelf moeten vragen. En de rechten liggen nu op een lastige plek vanwege Millennium. Ik bedoel, er staat een vierde "Crooked Man" Hellboyfilm op het punt uit te komen met een compleet nieuwe Hellboy in de vorm van Jake Kesy. Dus dat maakt dat drie acteurs die de rol hebben gespeeld. Ik denk dat het is als Sean Connery vragen om terug te komen en opnieuw Bond te spelen zoals in "Never Say Never Again", nadat je al een aantal andere 007’s op het scherm hebt gehad. Het zou kunnen gebeuren. Misschien.

Ik maakte helaas geen deel uit van de tweede Hellboyfilm, althans niet officieel, dus ik betwijfel of ik ooit zou zijn gevraagd om deel uit te maken van een derde deel. Mijn partner destijds bij "Golden Army" was één van de storyboardartiesten van die film, dus ik voerde haar stiekem ideeën. Er zijn een aantal grappen tijdens het straatgevecht tussen Hellboy en de Elemental Forest God welke ik heb voorgesteld, die erin verwerkt zijn. Maar dit mag je aan niemand doorvertellen hoor. Maar ja, als ik gevraagd was, zou ik graag hebben samengewerkt aan een derde film. Ik hou van "Hellboy". Hij maakt deel uit van mijn DNA.

Hoewel het niet gerelateerd is aan Hellboy heeft het wel onze nieuwsgierigheid gevangen: kun je vertellen waarom 20th Century Fox ervoor koos om niet door te gaan met jouw verhaal van Alien vs Predator?

Studiopolitiek. Het script verkocht ik aan de studio toen Joe Roth aan het hoofd stond. Erg kort daarna gingen Rupert Murdoch en Joe Roth ieder hun eigen weg en kwam Peter Chernin er bij. En de ontwikkelingslijst van Joe Roth, inclusief mijn "Alien vs Predator", werd bevroren. Ik weet dat mensen zoals Tom Rothman en zelfs de toenmalige agenten van Arnold Schwarzenegger bij William Morris, op verschillende momenten hebben geprobeerd het nieuw leven in te blazen. In een Cinefexmagazine hebben de Straussbroers die "Alien vs Predator: Requiem" hebben gedaan, gezegd dat het ook door hen werd overwogen, voordat ze besloten het meer betaalbare Aardeverhaal voor die sequel te doen. Ik denk dat het een goed aangeschreven script is. Het is vaak voorgekomen in genoeg "legendarische scenario"-boeken. En misschien als Paul Anderson niet was gekomen met zijn ideeën, en ik heb wat verhalen over mijn betrokkenheid daarbij, dan had het kunnen gebeuren. Opnieuw: dat is Hollywood. Ik heb 30 jaar gehad om na te denken over waar ik een "Alien vs Predator"-verhaal nu naartoe zou brengen. Als 20th Century Studios me zou bellen, zou ik ze iets schrijven dat hen omver zou blazen. Ik ben drie decennia lang geëvolueerd als schrijver. Wind me op, en zie me gaan. De twee films die bestaan zijn bleke schimmen van wat de mogelijkheden zijn voor die crossover-franchise. Er kan nog steeds een heel goede film worden gemaakt. Ik weet hoe het moet.

Ik werk aan een heleboel dingen. Er is het "Mortis Rex" Romeinse Monster-filmproject waar ik sinds 2009 mee bezig ben en dat ik onlangs heb bijgewerkt. Ik zou nog steeds graag zien dat we dat voor elkaar krijgen. Ik heb samengewerkt met een geweldige producent genaamd Jim Jacks, die Sam Raimi zijn start gaf bij Universal en die "Tombstone" en de "The Mummy"-franchise produceerde met Sean Daniel. Sean was overigens ook bijzonder enthousiast om die film te doen. En Mark Canton was dat ook op een gegeven moment. Maar net toen we op snelheid kwamen met "Mortis Rex", kreeg Jim helaas een hartaanval en stierf, dus het project belandde op de achtergrond en ik richtte me op een ander project genaamd "Panzer 88". We probeerden de financiering voor "Mortis" te krijgen via onafhankelijke financiering, wat achteraf gezien een vreselijke klus was en een grote fout, en sindsdien zijn de streamers prominent aanwezig geworden. Dus ik denk dat het tijd is om die weg te verkennen.

Ik was "Panzer 88" aan het ontwikkelen met Star Wars-producer Gary Kurtz aan het einde daarvan, en mijn pechreeks ging door toen Gary bezweek aan kanker en ook stierf. Die hele situatie werd vervolgens ingewikkeld met de oorspronkelijke schrijvers van "Panzer", wat een script was dat ik had gevonden. De schrijvers zijn sindsdien teruggegaan naar hun oorspronkelijke, kleinere concept van de film, terwijl ik nu apart een nieuw project heb ontwikkeld dat meer in lijn is met mijn grootschalige visie op het project. Hun verhaal ging over een Duitse tankbemanning en een Joodse golem, en was een klein, broeierig verhaal. Mijn nieuwe benadering gaat over een geheime missie van geallieerde spionnen achter de Duitse linies in de laatste dagen van de Tweede Wereldoorlog en het is meer een grootschalig actiestuk, met een buitenaards wezen. Het is een publiekstrekker en ik ben blijer met dit nieuwe verhaal. Zowel "Mortis Rex" als dit nieuwe project zijn geschreven met als doel dat ik ze regisseer.

Naast deze projecten heb ik ontdekt dat ik op het gebied van produceren van deze twee films geniet en er redelijk goed in ben. Sinds net voor COVID toesloeg, ben ik beginnende scenarioschrijvers aan het begeleiden bij hun scripts, zowel privé als via Scriptreader Pro in Los Angeles, en langzaam maar zeker heb ik een selectie samengesteld van enkele van de betere scripts die ik van deze nieuwe schrijvers heb gevonden. De laatste paar maanden ben ik begonnen met praten met bedrijven als Warners en Paramount om te zien of ik kan helpen bij het opzetten van hun materiaal. Ik heb zelfs een script van een BAFTA-winnaar in de mix. Hopelijk kan ik een hele golf van nieuw talent begeleiden. Dat had ik niet toen ik deze business binnenkwam, maar het is een lonende ervaring om te kunnen doen.