De thriller Nocturnal Animals (2016) is uit het stof gehaald
door Netflix en wordt momenteel massaal gestreamd. Deze film, met Jake
Gyllenhaal – bekend van meesterwerken als Donnie Darko (2001) en Nightcrawlers
(2014) – gaat over het leven van een galleriehoudster, gespeeld door Amy Adams.
Zij is de erfgename van een rijke Texaanse familie, gericht op status en een
comfortabel leven. Ze worstelt met de oppervlakkigheid van haar eigen relatie
en met het leven binnen een snobistische bubbel van postmoderne
kunstliefhebbers. Precies op dát moment ontvangt ze de nieuwe roman van haar
ex-man, gespeeld door Gyllenhaal, en beginnen de flasbacks. Hij lijkt opnieuw
met haar in contact te willen komen. Hierop gaat de galleriehoudster
terugdenken aan hun relatie, zich gaandeweg verliezend in nostalgie en
getroebleerde herinneringen. Het gepassioneerde, gevoelige en creatieve
karakter van haar voormalige echtgenoot, is totaal anders dan het oppervlakkige
en zakelijke materialisme van haar huidige vriend.
Ze begint de roman te lezen en zo ontspint zich een tweede
verhaal: een vader die in het holst van de nacht met vrouw en dochter van de
weg wordt gedwongen door een drietal perverse mafkezen in een niemandsland.
Machteloos moet hij toezien hoe zijn vrouw en dochter worden ontvoerd – hijzelf
wordt hulpeloos achtergelaten in de woestijn. Dan begint zijn queeste naar
‘ware rechtvaardigheid’ oftewel true
justice, daarin gesteund door een lokale politieman met terminale
longkanker. Die politieman, gespeeld door Michael Shannon, heeft letterlijk
niets meer te verliezen. Hij stelt de machteloze vader voor de ultieme vraag:
hoe ver is hij bereid te gaan voor ware rechtvaardigheid?
Vanuit dit verhaal, zoals gezegd verteld via flashbacks,
keren we terug naar het decadente leven van de galleriehoudster. Wat probeert
haar ex-man precies te vertellen met dit verhaal? Is het lot van de vrouw en
dochter een verwijzing naar haar eerdere abortus? Haar rijke ouders vonden de
schrijver zwak en keken op hem neer – is de queeste naar ware rechtvaardigheid
een allegorie voor zijn hervonden mannelijkheid? Wat zit er werkelijk achter
zijn uitnodiging om zijn ex-vrouw opnieuw te ontmoeten?
De film is absoluut een aanrader. De neo-noir sfeer komt ultiem tot
leven en de kijker kan zich volledig verplaatsen in de machteloosheid van de
vader. Ook het contrast tussen de ruwe sfeer in een woestijn in de middle of nowhere en het afgeschermde
leventje in de ‘high society’ van kunstliefhebbers, komt krachtig uit de verf.
Genoten van het artikel? Trakteer ons op een (virtuele) koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen via Facebook, Twitter en Instagram!