Recensie: 'Eric' - Duistere misdaadserie met een monsterlijk goede Benedict Cumberbatch

Eric snijdt op indrukwekkende wijze diverse maatschappelijke thema’s aan, zoals ongelijkheid, homo-acceptatie, ouderschap, relatieproblemen, corruptie, kindermisbruik, en mentale- en verslavingsproblemen. Deze thema’s worden diepgaand en met gevoel voor nuance uitgewerkt. De serie weet je als kijker te raken en op het puntje van je stoel te houden, terwijl het tegelijkertijd een meeslepend verhaal vertelt dat je doet snakken naar de volgende aflevering.

Benedict Cumberbatch schittert in de rol van Vincent Anderson, een verstrooide en chaotische vader die mede-bedenker is van de populaire kindershow Hello Sunshine. Deze show, vergelijkbaar met Sesamstraat, vormt een luchtige ondertoon, maar gaat al snel over in een duistere sfeer. De openingsscène, waarin Vincent tijdens een persconferentie aankondigt dat zijn zoon Edgar vermist is, is enorm aangrijpend en zet vanaf de eerste minuten de toon voor de rest van de serie.

De serie speelt zich af in het New York van de jaren '80, een tijdperk van onveiligheid, vermiste kinderen, problemen met huisvesting en daklozen, en corruptie binnen het stadhuis en de politie. Wat Eric bijzonder maakt, is de manier waarop het verschillende verhaallijnen naadloos door elkaar weeft en de kijker voortdurend in spanning houdt over het lot van Vincent’s zoon en de link met de vermissing van andere jonge kinderen.

Een uniek element in Eric is het blauwe denkbeeldige wezen dat Vincent op sleeptouw neemt. Deze twee meter hoge monsterpop, genaamd Eric, speelt een cruciale rol in Vincents zoektocht naar zijn zoon. Vincent raakt geobsedeerd door de tekeningen van dit blauwe monster, gemaakt door zijn zoon, en gelooft dat als hij Eric op tv kan krijgen, Edgar thuiskomt. Eric wordt zowel Vincents enige houvast als een symbool van zijn afglijden in wanhoop.

Eric komt van bedenkster en schrijfster Abi Morgan, geïnspireerd op haar tijd in New York midden jaren ‘80. Ze omschrijft de stad als “tot de kern verrot, maar op de drempel van verandering”. De serie belicht groeiende misdaadcijfers, een AIDS-epidemie, politieke corruptie, racisme, klassisme, dakloosheid, en gentrificatie, en schetst daarmee een rauw en meeslepend beeld van New York in die tijd.

Hoewel Eric in de kern een misdaadserie is, draait het om meer dan alleen de zoektocht naar de vermiste Edgar. De serie stelt de vraag wie de echte monsters zijn, een thema dat op meerdere niveaus wordt verkend. Deze vraag krijgt vorm in de complexe relaties en verhaallijnen rondom Vincent en zijn omgeving. Vincent's obsessie met Eric, het blauwe monster, biedt een interessante metafoor voor de innerlijke demonen en maatschappelijke problemen die de serie aanstipt.

Naast Cumberbatch is Gaby Hoffmann bijzonder overtuigend als Edgar's moeder, Cassie. Haar emotionele zoektocht naar haar zoon, haar groeiende wanhoop en de impact op haar relatie met Vincent worden door Hoffmann indrukwekkend neergezet. McKinley Belcher III speelt detective Michael Ledroit, die naast de verdwijning van Edgar ook de zaak van de vermiste Marlon Rochelle onderzoekt. Dit belicht de vooroordelen en discriminatie in de media en binnen de politie, en geeft de serie een extra laag van maatschappelijke relevantie.

Hoewel Eric enkele trage momenten kent en sommige acteerprestaties, zoals die van Vincent's zoon Edgar, teleurstellen, zijn de cruciale momenten werkelijk meeslepend en onvergetelijk. De climax van de serie, waarin de verschillende verhaallijnen samenkomen, biedt een krachtig en emotioneel slotstuk dat je als kijker nog lang bijblijft. Eric is een moedige en directe serie die de kijker uitdaagt na te denken over wie de echte monsters zijn en wat ons beeld daarvan beïnvloedt. De aanwezigheid van een enorme blauwe pop naast een acteur van het kaliber van Cumberbatch werkt verrassend goed en versterkt de thematische diepgang van de serie.

In Eric levert Benedict Cumberbatch een van zijn beste acteerprestaties ooit. De serie, die hij ook mede produceerde, toont zijn veelzijdigheid en vermogen om complexe personages tot leven te brengen. Eric is zonder twijfel een van de beste Netflix-originals van de laatste jaren en een absolute aanrader voor iedereen die houdt van diepgaande, emotioneel beladen en uitstekend geschreven drama's.

★★★★☆