Recensie: 'Civil War' - Een beangstigend beeld van een verdeeld Amerika

Toch staan de meesten van ons er niet echt bij stil. En dat is precies de vraag die Alex Garland ons stelt: Wat als? Wat als het hier gebeurde? Het antwoord is angstaanjagend.

Garland verspilt geen tijd; we worden meteen in het diepe gegooid wanneer de film begint met de oorlog al in een vergevorderd stadium. Steden liggen in puin, lichamen hangen op straat. Meteen maken we kennis met Nick Offerman als de president, die zich blijkbaar een derde termijn heeft toegeëigend en weigert het Oval Office te verlaten. Hij heeft zich verschanst in het Witte Huis en we zien hem repeteren voor zijn laatste televisietoespraak. De president van Offerman is een pompeuze figuur met een zweem van Trump, en dit is zo'n beetje de enige verwijzing naar de werkelijke politiek van vandaag in de film.

In plaats van zich te concentreren op de soldaten aan het front, wordt het verhaal verteld door een groep oorlogsverslaggevers terwijl ze de chaos documenteren. Oorlogsjournalist en fotograaf Lee (Kirsten Dunst) leidt het team, met daarin een extravagante, drinkende schrijver genaamd Joel (Wagner Moura), een jonge, overenthousiaste fotojournalist genaamd Jessie (Cailee Spaeny), die zichzelf op slinkse wijze in het team weet te manoeuvreren, en de oude rot Sammy (Stephen McKinley Henderson).

Lee is duidelijk getekend door de oorlog, achtervolgd door jaren van het aanschouwen van de mensheid op zijn slechtst. Het heeft haar ziel aangetast, en ze benadrukt tegenover de geschokte nieuweling Jessie dat het niet hun taak is om met ethiek te worstelen, maar om te registreren en te documenteren zodat anderen de vragen kunnen stellen. Met de lokroep van een groot verhaal dat zich ontvouwt in DC en de mogelijkheid om de president te fotograferen en te interviewen, begint het team aan een gevaarlijke reis, ondanks de waarschuwing dat journalisten ter plekke worden neergeschoten in de hoofdstad.

Civil War laat ons de omstandigheden van deze tijden zelf in elkaar puzzelen; het is opzettelijk vaag, en dat kan voor enige frustratie zorgen. Maar langzaam wordt duidelijk dat Texas en Californië opereren onder een tweesterrenvlag; ze hebben zich verenigd als de 'Westelijke Strijdkrachten' en hebben grotendeels de 'Florida Alliantie' verslagen.

Dus, terwijl Garland lijkt weg te blijven van politieke aspecten, richten we ons op de individuen en hoe ze omgaan met de wreedheden van de oorlog, en dat is precies dat. Garland is meedogenloos; hij schuwt de vernietigende kracht van de menselijke natuur niet, en Jesse Plemons' personage is daar een goed voorbeeld van. En als je ooit een herinnering nodig hebt aan hoe goed Plemons is als slechterik, dan staat zijn rol in Civil War hoog op de lijst!

Civil War is een angstaanjagend realistische oorlogsfilm, gevuld met schok en ontzag. De cinematografie is prachtig. De vuurgevechten in het laatste bedrijf wanneer troepen Washington binnenstormen zijn enkele van de meest meeslepende filmische momenten van dit jaar tot nu toe. Samen met het gebruik van fotografische stills door Alex Garland, vastgelegd door Kirsten Dunst's Lee en Cailee Spaeny's Jessie, terwijl ze een fractie van de waarheid vastleggen te midden van de vernietiging en chaos, draagt dit allemaal bij aan het visuele spektakel.

Garland haalt alle politieke context weg uit het conflict, waardoor de film een inkijk geeft in de angstaanjagende realiteit van oorlog vanuit het perspectief van journalisten. Het antwoord op de vraag "Wat als?" raakt ons allemaal diep, en het is angstaanjagend.

Civil War is nu te zien in de bioscoop, bekijk hieronder de trailer.

★★★★☆