Ondanks kritiek van wetenschappers is deze rampenfilm nu een dikke streaming-hit

Met Halle Berry, Patrick Wilson en John Bradley in de hoofdrollen, brengt de film – die bij velen volledig onder de radar is gevlogen door zijn release tijdens de COVID-19-pandemie – een krankzinnig scenario waarin de maan op een frontale botsing met de aarde afstevent.

Astrofysicus Neil deGrasse Tyson, de man die wetenschap toegankelijk én scherpzinnig weet te maken, heeft geen blad voor de mond als het over Moonfall gaat. Volgens hem tart de film meer natuurwetten dan enige andere Hollywoodproductie ooit. Hij noemde eerder Armageddon (1998) van Michael Bay de "meest fysica-onvriendelijke film aller tijden", maar na Moonfall heeft die klassieker zijn kroon af moeten staan.

Het plot is inderdaad buitenissig: astronauten ontdekken dat de maan hol is en dat er een kwaadaardig buitenaards wezen in woont. Dit wezen voedt zich – houd je vast – met de energie van Apollo-missies. Tyson gaf toe dat hij het niet kon bevatten: "Ik dacht dat we het toppunt van absurditeit al hadden bereikt, maar blijkbaar is er altijd nog een nieuwe piek."

Maar laten we eerlijk zijn: niemand kijkt een film van Roland Emmerich voor een college astrofysica. Het draait om spektakel, visuele effecten en de heerlijke spanning van ‘wat als?’ Moonfall stelt daarin niet teleur. De film speelt slim in op onze fascinatie voor kosmische dreigingen en de immer vermakelijke complottheorieën. John Bradley’s personage, K.C. Houseman, is het wandelende stereotype van een complotdenker, en dat alleen al maakt de film voor veel kijkers vermakelijk.

Tyson, altijd klaar met een praktische oplossing, merkte droogjes op dat een dreiging zoals in Moonfall in werkelijkheid simpel opgelost zou kunnen worden. "Een kleine duw van één centimeter per seconde zou genoeg zijn om de maan van koers te veranderen en de aarde te redden," stelde hij. Maar ja, wie wil er nu een film zien over een subtiele duw? Waar zijn dan de explosies, de heldhaftige offers en het pure spektakel?

En dat is precies waarom Moonfall zo’n hit is. We hebben allemaal behoefte aan onbezorgd escapisme, en deze film levert dat in overvloed. Bekende gezichten, grootse actiescènes en een vleugje totale waanzin maken het een perfecte guilty pleasure. Wetenschappelijk correcte films zijn prachtig, maar er is ook plaats voor een beetje lunacy (letterlijk en figuurlijk).

Heb je genoten van dit artikel? Trakteer ons dan op een (virtuele) koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen op Facebook, X, Instagram en Google Nieuws! Voor de laatste updates over je favoriete films, series en games, word lid van onze Facebook-groep. Zo mis je geen enkel nieuwtje!