Toen Gonjiam: Haunted Asylum in 2018 in de
Zuid-Koreaanse bioscopen verscheen, verwachtte niemand dat een relatief klein
horrorproject de wereld zou overtuigen dat het genre van ‘found footage’ nog
lang niet dood was. Regisseur Jung Bum-shik, samen met co-scenarist Park
Sang-min, leverde met deze film een beklemmend meesterwerk af dat sindsdien
door velen wordt gezien als een van de beste found footage-horrorfilms ooit
gemaakt.
De film is losjes gebaseerd op het echte Gonjiam Psychiatric
Hospital, een verlaten inrichting in Gwangju die jarenlang bekendstond als een
van de meest spookachtige locaties van Zuid-Korea. De plek kreeg een bijna
mythische status op internetfora, waar talloze verhalen circuleerden over
verdwenen bezoekers en duistere verschijningen. Die reële achtergrond geeft de
film een extra laag geloofwaardigheid en maakt het claustrofobische gevoel nog
intenser.
In
Gonjiam: Haunted Asylum volgt de kijker een groep
jonge mensen die voor hun YouTube-kanaal
Horror Times een livestream
willen maken vanuit het beruchte gebouw. Wat begint als een gescripte stunt om
meer views te trekken, ontaardt in een nachtmerrie waarin fictie en realiteit
onherkenbaar door elkaar lopen. De camera blijft draaien, ook wanneer duidelijk
wordt dat er iets veel sinisters aan de hand is dan een paar neppe
schrikmomenten.
De kracht van geloofwaardige chaos
Wat Gonjiam onderscheidt van talloze andere found
footage-films, is de overtuigende uitvoering van het concept. Waar veel films
in het genre verzanden in amateuristisch camerageweld en hysterisch acteerwerk,
weet Jung Bum-shik perfect te doseren. De film voelt oprecht gevonden, zonder
dat het chaotisch of goedkoop wordt.
De angst wordt niet gecreëerd door bloed of schrikgeluiden,
maar door suggestie, stilte en de overtuiging dat alles echt zou kunnen zijn.
De acteurs – waaronder Wi Ha-joon (
Squid Game) en Park Ji-hyun (
Reborn
Rich) – spelen met zo’n natuurlijke intensiteit dat de kijker vergeet dat
hij naar fictie kijkt. Elk shot lijkt toevallig vastgelegd, maar is zorgvuldig
geregisseerd om de illusie van authenticiteit te versterken.
Een zeldzaam succesverhaal
Met een budget van slechts 2,2 miljoen dollar groeide Gonjiam:
Haunted Asylum uit tot een onverwacht succes. De film bracht wereldwijd
meer dan 21 miljoen dollar op en werd de op twee na meest bekeken Koreaanse
horrorfilm ooit, na A Tale of Two Sisters (2003) en Phone (2002).
Op Rotten Tomatoes behaalde de film 92% positieve recensies – een opmerkelijke
prestatie voor een found footage-productie.
Volgens criticus Aedan Juvet van Bleeding Cool heeft de film
het genre zelfs “meesterlijk beheerst”. Dat oordeel lijkt terecht: Gonjiam
combineert de rauwheid van The Blair Witch Project met de technische
finesse van moderne horror.
De ultieme found footage-ervaring
Wat Gonjiam zo effectief maakt, is zijn compromisloze
toewijding aan het format. Er is geen muziek, geen heldere belichting, geen
rustpunt – alleen het perspectief van de personages die hun ondergang filmen.
De film benut de beperkingen van het genre om angst tastbaar te maken. Wanneer
de camera hapert of de verbinding wegvalt, voelt dat niet als een truc, maar
als pure paniek.
Het resultaat is een film die niet alleen schrikt, maar
onder de huid kruipt. De kijker wordt medeplichtig aan het voyeurisme van de
livestream: je wílt blijven kijken, zelfs wanneer je weet dat het fout gaat.
De film is momenteel helaas niet beschikbaar op streaming,
maar wel verkrijgbaar op Blu-ray. Benieuwd? Bekijk hieronder de officiële
trailer.
Blijf op de hoogte van jouw favoriete films en series
Heb je genoten van dit artikel? Trakteer ons dan op een
(virtuele) koffie of
steun
The Nerd Shepherd door ons te
volgen op
Facebook,
X,
Instagram en
Google
Nieuws! Voor de laatste updates over je favoriete films, series en games,
word lid van onze
Facebook-groep.
Zo mis je geen enkel nieuwtje!