Bardo, False Chronicle of a Handful of
Truths (2022) is een film die niet zomaar op de
achtergrond draait terwijl je even door je telefoon scrolt. Nee, dit is een
zeldzaam werk dat je dwingt om te kijken, te voelen en te verdwalen. Regisseur
Alejandro G. Iñárritu – bekend van meesterwerken als Birdman en The
Revenant – keert met Bardo terug naar zijn geboorteland Mexico, en
levert zijn meest persoonlijke, experimentele en emotioneel geladen film tot nu
toe af.
Bardo, False Chronicle of a Handful of
Truths volgt Silverio Gama (gespeeld door Daniel Giménez
Cacho), een Mexicaanse journalist en documentairemaker die in Los Angeles
woont. Wanneer hij terugkeert naar Mexico om een prestigieuze prijs in
ontvangst te nemen, begint zijn realiteit langzaam uiteen te vallen. Wat volgt,
is geen lineaire vertelling, maar een reeks droomachtige visioenen waarin
herinneringen, fantasieën en schuldgevoelens door elkaar vloeien.
Iñárritu gebruikt de structuur van een droom om het
bewustzijn van zijn hoofdpersoon te onderzoeken. Silverio’s confrontaties met
zijn overleden zoon, de schimmen van zijn ouders en de historische trauma’s van
Mexico vormen een psychologisch labyrint waarin werkelijkheid en symboliek
onlosmakelijk verweven raken.
Cinematograaf Darius Khondji (Seven, Amour)
tilt de film visueel naar een zeldzaam niveau. Elke scène is een schilderij:
van de eindeloze Mexicaanse woestijn tot het drukke metrostation in Los Angeles
waar Silverio instort. De film won niet voor niets een Oscarnominatie voor
Beste Cinematografie — een terechte erkenning voor een productie die op visueel
vlak nauwelijks te overtreffen is.
Toch gaat Bardo niet alleen over beeldpracht. De
film draait om existentiële vragen: wat betekent het om terug te keren naar je
land nadat je bent vertrokken? Kun je ooit ontsnappen aan je verleden? Hoe
verzoen je persoonlijke verlies met collectieve schuld? Iñárritu lijkt in
Silverio zijn eigen worsteling te verbeelden: de Mexicaanse regisseur die
wereldfaam verwierf in Hollywood, maar zich nooit volledig los kan maken van
zijn wortels.
Bij de première op het filmfestival van Venetië
verdeelden de meningen zich scherp. Sommigen noemden Bardo “pretentieus”
of “zelfingenomen”, anderen zagen er een moderne klassieker in. Wat men er ook
van vindt, onverschillig laat de film niemand. En dat is precies de bedoeling.
Bardo, False Chronicle of a Handful of
Truths is geen film voor tussendoor, maar een ervaring die je
bijblijft. Een visueel en emotioneel meesterwerk dat iedereen met een
Netflix-abonnement minstens één keer gezien moet hebben.
Blijf op de hoogte van jouw favoriete Netflix-films en
-series
Heb je genoten van dit artikel? Trakteer ons dan op een
(virtuele) koffie of
steun
The Nerd Shepherd door
ons te volgen op
Facebook,
X,
Instagram en
Google
Nieuws! Voor de laatste updates over je favoriete
Netflix-series, word lid van onze
Alles over Netflix Facebook-groep. Zo mis je geen enkel nieuwtje!