The Last Night at Tremore Beach staat ook bekend als La última noche en Tremor. Het is een thrillerserie die dramatische verhaalelementen aaneenrijgt met het bovennatuurlijke. We volgen de Spaanse meesterpianist Alex de la Fuente, gespeeld door Javier Rey, die wordt getroffen door de bliksem en vanaf dat moment visioenen krijgt. Via een ingenieus gebruik van flashbacks en flashforwards zien we de gruwelijke toekomst die voor hem ligt.
Alex, bijgestaan door zijn amante Judy Garmendia, gespeeld door Ana Polvorosa, worstelt met de vraag of het noodlot kan worden afgewend. Als je de toekomst kent, kun je de toekomst dan veranderen? In hoeverre staat de toekomst vast? Of is het zo dat, zodra je weet wat het lot in petto heeft, alle menselijke handelingen juist bewerkstelligen en bespoedigen wat je in alle macht probeert te voorkomen?
Voor wie interesse heeft in deze kwestie, die op de breukrand ligt van spiritualiteit en theologie, is deze serie een aanrader. Er zitten ijzersterke afleveringen tussen, het acteerwerk is overtuigend, en de serie balanceert meesterlijk op het grensgebied tussen psychologisch drama en bovennatuurlijke suspense.
Naast het grote dilemma dat zojuist is toegelicht, heeft Alex ook nog te dealen met een scheiding en met een vertrouwensbreuk tussen hem en zijn buren, die zijn verbonden aan een wrede drugscrimineel die wordt gezocht door Interpol. Zijn moeder, die een maniakale obsessie heeft met Alex’ muzikale carrière en hem met het oog op dat doel zijn ultieme kans op ware liefde heeft ontnomen, speelt een grote rol in het verhaal.
Als deze thematiek je aanspreekt – toekomstvisioenen, voorbestemming, gezinsdrama’s, het ontplooien van je talent onder een obsessieve ouder en tot slot de jacht op een lugubere drugsbaron – dan moet je deze serie kijken. Hou er wel rekening mee dat de kinderen van Alex soms irritant zijn en dat zijn zoontje aan slaapwandelen doet, zonder dat dit iets bijdraagt aan het plot. De kinderen leiden dus eerder af van het hoofdverhaal.
Een voorbeeld hiervan is dat zijn zoontje tijdens een strandwandeling plots een grot inloopt, en daar dan vijf minuten gehypnotiseerd blijft staan. Ondertussen voert Alex een verwoed telefoongesprek met zijn echtgenote, waarmee hij in scheiding ligt. Met dramatische ondertonen en achtergrondmuziek krijgt de kijker dan het idee opgedrongen dat er iets heel belangrijks zou gebeuren. Dit blijkt geheel niet het geval – later wordt er ook niet meer op de scene teruggekomen.
Hier staat tegenover dat het verhaal van Alex’ jeugd, waarin hij worstelde met zijn eerste liefde en de ontplooiing van zijn talent onder een overheersende moeder, zeer krachtig wordt uitgebeeld. Ook het traumatische verleden van Judy – waar bijna een gehele aflevering aan is gewijd – kent een dergelijke overtuigingskracht.
Tijdens het kijken dringt de vraag zich op waarom de hoofdpersonen blijven hangen in deze situatie. Als je weet waar de geweldsuitbarsting gaat plaatsvinden, ga dan gewoon wég. Alex wil letterlijk elk personage in veiligheid brengen en juist hierdoor loopt het verder uit de hand. De kijker denkt voortdurend: “Cut your losses and get the f*ck out.” Bij elk visioen komen er diepere trauma’s boven en blijft hij het gevaar opzoeken…
Verder is het zo dat sommige dialogen – specifiek de ondervraging door de politie tegen het eind van de serie – inconsistenties bevatten. De reacties van de agenten op de voorspellingen die Alex hen voorlegt, die ze al hadden gehoord op een opname, zijn hierdoor ongeloofwaardig. Om het gesprek dramatischer te maken, lijken ze soms ‘plots’ dingen vergeten die ze feitelijk al wisten. Als je medische ervaring hebt, zul je jezelf afvragen waarom de moeder van Alex op natuurlijke wijze bevalt in een operatiekamer.
Nadat de belangrijkste plotlijnen zijn afgehandeld, de confrontatie en ultieme ontknoping zijn gepasseerd, meandert de film nog een klein half uurtje door. Dit voegde niets toe. Ik viel half in slaap en zou er weinig meer over kunnen navertellen. Wat overigens wel gelukkig maakt, is de afwezigheid van woke-elementen.
Al met al verenigt The Last Night at Tremore Beach scherpzinnige momenten van psychologische diepgang en bovennatuurlijke spanning met wat onnodige zijpaden en frustraties. Gedragen door een sterk acteerwerk houdt het verhaal van Alex de la Fuente de kijker vast in een draaikolk van liefde, verlies, en de eeuwige vraag of we het lot naar onze hand kunnen zetten. Voor wie houdt van duistere mysteries met een beschouwende ondertoon, is deze serie zeer geschikt.
Heb je genoten van dit artikel? Trakteer ons dan op een (virtuele) koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen op Facebook, X, Instagram en Google Nieuws! Voor de laatste updates over je favoriete Netflix-series, word lid van onze Alles over Netflix Facebook-groep. Zo mis je geen enkel nieuwtje! Volg Sids nieuwsbrief via WWW.SIDLUKKASSEN.COM – nieuwsbrief abonnees zijn harder nodig dan ooit!