Recensie: 'Dragon Age: The Veilguard' – Kleurrijk, episch en visueel verbluffend

Het verhaal pikt de draad op waar de DLC van Inquisition eindigde. Solas, voormalig lid van de Inquisitie en eeuwenoude elfen-god die we kennen als de Dread Wolf, is vastberaden om de sluier tussen de fysieke wereld en de Fade te vernietigen. Zijn plannen bedreigen het voortbestaan van Thedas. Maar in plaats van direct verder te gaan na de cliffhanger, begint The Veilguard negen jaar later, met een nieuw hoofdpersonage: Rook.

Rook, door de speler zelf gemaakt, komt midden in de actie terecht wanneer Solas een ritueel uitvoert dat twee nog kwaadaardigere elfen-goden bevrijdt. Dit zet het avontuur in gang waarin Rook een team moet samenstellen om Thedas te redden. In tegenstelling tot Inquisition, dat draaide om het leiden van een machtige organisatie, houdt The Veilguard het verhaal kleiner en intiemer, met de focus op Rook en zijn kleurrijke team van buitenbeentjes.

De personages zijn zonder twijfel een van de sterkste punten van de game. BioWare staat bekend om zijn memorabele personages, en ook hier stellen ze niet teleur. Zo heb je Davrin, een Grey Warden met zijn trouwe griffioen Assan, en Neve, een cynische detective die zich inzet voor de armsten in Tevinter. Dan is er ook nog Emmrich, de charmante professor, en Lucanis, een dodelijke Crow-assassin. Om de nostalgie compleet te maken, keert Harding, de geliefde dwerg uit eerdere games, terug.

De vuurtoren, die fungeert als thuisbasis in de Fade, vormt een mooie aanvulling. Naarmate het verhaal vordert, vullen de kamers van je teamleden zich met persoonlijke voorwerpen, waardoor je ze beter leert kennen. Dit voegt een extra laag diepte toe aan de interacties en maakt het verhaal nog meeslepender.

Een opvallende verandering in The Veilguard is de verschuiving van het traditionele, turn-based vechtsysteem naar een meer actiegerichte aanpak. Je bestuurt alleen Rook, die kan kiezen uit drie klassen: magiër, krijger of schurk, elk met unieke specialisaties. Dit biedt veel mogelijkheden om te experimenteren met verschillende speelstijlen.

Hoewel je teamleden minder complexe skill-tree hebben, brengen ze genoeg variatie in de gevechten dankzij hun specialisaties en persoonlijkheden. Het systeem is dynamisch, en ondanks de simpeler rol van je teamgenoten blijft de gameplay verfrissend.

Visueel is The Veilguard de mooiste game in de serie tot nu toe. De kleurrijke, gestileerde aanpak geeft zowel personages als omgevingen echt leven. De wereld van Thedas ziet er prachtig uit, met levendige kleuren en gedetailleerde omgevingen die je helemaal in het verhaal zuigen. Toch kent de game ook enkele technische mankementen, zoals glitches en lichte framerate-dalingen in grotere gebieden. Ze zijn niet spelbrekend, maar kunnen soms storend zijn.

Ondanks de vele sterke punten is er ook kritiek, vooral op het verhaal en de wereldbouw. Waar eerdere Dragon Age-games morele complexiteit en harde thema’s zoals slavernij en culturele conflicten verkenden, blijft The Veilguard hier te oppervlakkig. Tevinter, dat bekendstaat om zijn brute cultuur, wordt slechts oppervlakkig neergezet, en de diepgang blijft beperkt tot een paar codex-vermeldingen.

The Veilguard is dan ook met vlagen érg politiek correct, compleet met het bijbehorende inclusiviteitsgeneuzel. Mij stoorde het niet zo, maar er zijn wel enkele momenten te noemen waarop het echt té wordt. Zoals wanneer je personages push-ups moeten doen omdat je een verkeerd voornaamwoord gebruikt.

Het feit dat je bij het creëren van een personage voor non-binair kunt kiezen is inmiddels vrij standaard en dus ook niet echt een probleem—je bent tenslotte niet verplicht die keuze te maken. Maar zodra dit het epische verhaal binnensluipt, kan het je compleet uit de ervaring halen en behoorlijk irritant worden.

Dragon Age: The Veilguard biedt sterke personages, een prachtig vormgegeven wereld en dynamische gameplay, maar mist de diepgang en morele gelaagdheid waar de serie zo om geprezen wordt. Voor fans die op zoek zijn naar een complex verhaal en moeilijke keuzes, kan dit deel wat teleurstellend aanvoelen. Maar als je bereid bent enkele oppervlakkigheden en technische haperingen door de vingers te zien, blijft er een vermakelijke RPG over die meer dan de moeite waard is.

Heb je genoten van dit artikel? Trakteer ons dan op een (virtuele) koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen op Facebook, X en Instagram! Voor de laatste updates over je favoriete films, series en games, word lid van onze Facebook-groep en abonneer je op het YouTube kanaal van Insight. Zo mis je écht geen enkel nieuwtje!