Recensie: 'Year 10' – Post-apocalyptische thriller waarin overleven het enige doel is

De film speelt zich af in een desolaat landschap, tien jaar na een ramp waarbij de doden de levenden begonnen te verslinden. Maar nu is de jacht omgedraaid: overlevenden bestrijden elkaar om zelf te blijven bestaan. Year 10 dompelt je onder in een kille, wantrouwige wereld waarin overleven het enige doel is.

Dat er geen dialoog is, draagt enorm bij aan de beklemmende sfeer. In een realiteit waarin geluid je dood kan betekenen, zijn woorden overbodig. Personages communiceren via blikken, gebaren en instinctieve reacties, wat doet denken aan A Quiet Place. Toch legt Year 10 de nadruk niet op bovennatuurlijke bedreigingen, maar op de brute realiteit van menselijke overlevingsdrang.

Visueel is de film adembenemend—of beter gezegd: een nachtmerrie. De dorre, vervallen landschappen en het schaarse drinkwater maken de uitzichtloosheid tastbaar. Dankzij de gedetailleerde productie van maker Silvia Lara Leoni voelt deze wereld rauw en realistisch aan. De personages zijn uitgeput, hun kleding is versleten, hun lichamen uitgemergeld. Hier wordt de apocalyps niet geromantiseerd, maar keihard en eerlijk neergezet.

Ook de cinematografie speelt een cruciale rol in de spanning. De camera observeert geduldig, laat scènes ademen en zuigt je mee in de wereld. Maar als het geweld losbarst, is het meedogenloos. Geen opgepoetste actiescènes of heroïsche momenten, maar brute, kille confrontaties.

Toch heeft de film ook zwakke plekken. Hoofdpersonage Jake (Toby Goodger) is geen meester in overleven. Vanaf het begin maakt hij fouten die hem bijna fataal worden, en hij lijkt daar nauwelijks van te leren. Realistisch? Misschien. Maar het is soms zo frustrerend dat je hem het liefst door het scherm heen zou willen sleuren.

Gelukkig is de ondersteunende cast sterk. Duncan Lacroix als Jakes vader en Hannah Khalique-Brown als de vrouw die hij probeert te redden, brengen emotionele diepgang in de film. Ze herinneren ons eraan dat er, zelfs in een genadeloze wereld, nog iets van menselijkheid te vinden is.

Een ander minpunt is de misleidende marketing. De poster en synopsis wekken de indruk dat kannibalisme en een vrouwelijke protagonist centraal staan, terwijl deze elementen nauwelijks aan bod komen. En die wolf op de poster? In werkelijkheid slechts een paar wilde honden. Dat soort verkeerde verwachtingen kunnen de ervaring wat temperen.

Ondanks deze gebreken is Year 10 een intense en meeslepende film. De sfeer en wereldopbouw zijn ijzersterk, en de keuze voor een dialoogloze vertelling pakt verrassend goed uit. Met een iets scherper uitgewerkt hoofdpersonage had de film nog sterker kunnen zijn, maar voor liefhebbers van overlevingsdrama’s en post-apocalyptische spanning is dit zeker een aanrader—mits je je verwachtingen bijstelt.

★★★☆☆

Year 10 is nu te zien via Pathé Thuis, bekijk hieronder de officiële trailer.

Heb je genoten van dit artikel? Trakteer ons dan op een (virtuele) koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen op Facebook, X, Instagram en Google Nieuws! Voor de laatste updates over je favoriete films, series en games, word lid van onze Facebook-groep. Zo mis je geen enkel nieuwtje!