De nieuwe
Netflix-film Vanished into the Night (Svaniti nella notte), met Riccardo Scamarcio (bekend van John
Wick: Chapter 2 en The Ruthless) en Annabelle Wallis (bekend van Peaky
Blinders en The Mummy), probeert een spannende Italiaanse thriller
te zijn, maar valt helaas in de valkuil van voorspelbaarheid en middelmaat. Het
uitgangspunt van de door Renato De Maria geregisseerde film is interessant:
Pietro (Riccardo Scamarcio) en Elena (Annabelle Wallis) zitten midden in een
scheiding wanneer hun kinderen, Bianca (Gaia Coletti) en Giovanni (Lorenzo
Ferrante), op mysterieuze wijze verdwijnen. Pietro moet zijn duistere verleden
aanboren om zijn kinderen veilig thuis te krijgen.
De film begint
sterk met de mysterieuze verdwijning en daaropvolgende afpersing, maar de
opgebouwde spanning zakt snel in door een slecht geschreven script. De dialogen
zijn geforceerd en vaak niet overtuigend, terwijl de film juist sterk leunt op
de emotionele impact van een ontvoering. De reden voor de kidnapping heeft iets
te maken met achterstallige betalingen – niet erg vernieuwend, maar vooruit.
Riccardo
Scamarcio en Annabelle Wallis leveren degelijke acteerprestaties, maar zelfs
zij kunnen de film niet redden. Scamarcio brengt intensiteit in zijn rol als
wanhopige vader en Wallis is overtuigend als bezorgde moeder, hoewel ze soms
wat overacteert, wat irritant kan zijn. De grote plot twist, die de film nog
wat pit had kunnen geven, wordt onvoldoende uitgelegd, waardoor je als kijker
aan het einde nog steeds niet begrijpt wat de makers wilden overbrengen. Mocht
iemand zich geroepen voelen om het uit te leggen: laat het ons vooral weten.
Vanished into
the Night is gebaseerd
op de Argentijns-Spaanse film 7th Floor en is een remake die de spanning
van het origineel niet weet te evenaren. Waar het origineel een strak
opgebouwde thriller was, voelt deze Italiaanse remake aan als één grote gemiste
kans. De film is perfect om op de achtergrond te laten draaien tijdens klusjes
in huis, maar voor een echte filmavond heeft Netflix veel betere opties
beschikbaar.
Trigger Warning blijft stijlvol en actievol genoeg om de interesse te behouden, hoewel
het verhaal zelf niet erg intrigerend is—het is kijkbaar. Aan de positieve kant
schittert Jessica Alba als actieheld, en het is geweldig om haar weer op het
scherm te zien. Uiteindelijk is Trigger Warning echter het soort film
dat je op een vrijdagavond uit verveling zou opzetten, goed voor gedachteloos
vermaak maar weinig meer.
★★☆☆☆
Genoten van het artikel? Trakteer ons op een (virtuele) koffie of steun The
Nerd Shepherd door ons te volgen via Facebook, Twitter
en Instagram!