Recensie: 'Terrifier 3' - een waar walhalla van blood, guts and gore!

De Terrifier-films zullen vermoedelijk geen introductie meer nodig hebben. Ze draaien eigenlijk om twee dingen: excessieve gore en Art the Clown. Die extreme gore is er hier weer in overvloed. Op dat vlak zijn de tijden toch best veranderd. Toen de VHS-cassette nog hoogtij vierde in het pre-internettijdperk, moest je je dosis gorigheid zoeken in de betere videotheek. Regisseurs zoals Lucio Fulci of Joe D’Amato voorzagen je met hun films van dat pleziertje.

Of je moest je fix vinden met films die een stapje verder gingen in goorpijperij, zoals Duitse underground splatterfilms van onderste plank prominenten als Olaf Ittenbach en Andreas Schnaas. Met titels als The Burning Moon en het beruchte Violent Shit. Destijds, nog vrijwel alleen te vinden via moeilijke wegen, of je moest er stad en land voor afreizen. Films die door het geruchtencircuit ook nog extra speciaal werden gemaakt. Ze waren dan wel amateuristisch, ultragoedkoop en nep, maar ze alleen al het in bezit hebben was een ervaring op zich. Het voelde namelijk ook wel een beetje speciaal en exclusief, alsof ze alleen weggelegd waren voor smeerpijpen.

Fast forward enige jaren later en het exclusieve en speciale is volledig verdwenen. Het geruchtencircuit heeft plaatsgemaakt voor de grootste social media platforms op het wereldwijde web, de films zijn voor iedereen met een vingerknip te vinden, Gen-Z-influencers doen hun best om hun reacties vast te leggen na het kijken ervan, er worden ontelbare Terrifier-memes gedeeld en dan zitten we ook nog gewoon dit splatterfestijn te kijken in een oercommerciële bioscoop. Een film met een populair geworden clown die mensen martelt, slacht en kapot hakt, op manieren dat zich met alle gemak kan meten met de meest bloederige en over-the-top splatterfilms die er zijn. 

Een vulva dichtnieten, zoals in één van de Violent Shit delen, leek ooit nog alleen te behoren tot obscure horrorfilms, maar hier wordt ook gewoon een pielemans aan gruzelementen geholpen. Het doet dan ook qua hakken, slachten, bloed en ingewanden totaal niet onder eerdergenoemde films voor, het gaat nog over de meesten heen ook. Dat bijzondere en exclusieve gevoel is dan wel verdwenen, maar het heeft toch ook wel weer iets leuks dat een psychopathische clown zo enorm omarmd wordt en zijn weg heeft gevonden naar de bioscopen.

Wat dat betreft hebben Art the Clown en de Terrifier-films ook een flinke ontwikkeling doorgemaakt. Art begon zijn leven ooit in de 11 minuten durende kortfilm The 9th Circle. De volgende film, ook genaamd Terrifier, werd opgerekt naar 20 minuten en zette ook de toon met een flinke portie bloederig geweld. Regisseur Damien Leone maakte vervolgens de anthologiefilm All Hallows’ Eve. Hij verwerkte deze twee korte films erin als segmenten van dat verhaal.

Art the Clown, toen nog gestalte gegeven door Mike Giannelli, bleek aan te slaan bij het publiek. Een aantal jaar later zou de eerste volledige speelfilm met Art the Clown gemaakt worden. Toen Giannelli stopte met acteren was het David Howard Thornton die de rol van Art overnam. Dat bleek goud!

De eerste volledige Terrifier film kostte een schamele 35.000 dollar. Het oogde nog vrij goedkoop en deed soms zelfs denken aan een SOV-film (Shot-on-Video). Maar bij het gorehound publiek sloeg de film aan. Met name het personage Art werd direct geliefd en ook de extreme gore viel dik in de smaak. De scène waar een vrouw, naakt en ondersteboven hangend doormidden gezaagd wordt, is inmiddels iets van een iconisch gevalletje.

De gore en effecten zijn ook een aspect waar regisseur Leone verantwoordelijk voor is. Hij bleek met een zeer beperkt budget daar enorm in uit te blinken. Zo’n 6 jaar later volgde het tweede deel, dit keer met een budget van 250.000 dollar. Nog altijd een lachertje voor een volledige speelfilm en al helemaal opmerkelijk als je ziet wat Leone hier allemaal uit de kast trok.

Het geweld, bloed en goregehalte werd nog verder opgeschroefd. Ook dit deel werd goed ontvangen en bleek een hit die, met name dankzij social media en de populariteit van Art, zelfs een aantal bioscoopzalen wist te halen. Art werd nog populairder en wist hiermee een breder publiek te bereiken. Een nieuw deel kon natuurlijk niet uitblijven.

Deze nieuwe Terrifier 3, ditmaal met een budget van 2 miljoen, begint waar het tweede deel ophield en is daarmee ook daadwerkelijk een direct vervolg. Het helpt dus zeker wanneer je de voorgaande delen gezien hebt, want ook uit deel 1 komen er elementen uit terug, met als voornaamste het personage Vicky.

Vicky was de final girl in deel 1, die Art the Clown voor dood achterliet. In deel 2 keerde zij nog even terug als de vrouw met dat tot pulp verbrijzelde gezicht. Hier is zij inmiddels compleet doorgedraaid en wordt zij een soort sidekick van Art, die hem bijstaat om de nodige mensen af te slachten.

In dit nieuwe hoofdstuk keert ook Lauren LaVera als Sienna weer terug, de overlevende uit het vorige deel. We zijn nu 5 jaar verder: zij is uit een kliniek gekomen, woont nu bij haar zus in huis en probeert haar leven weer op te pakken.

Het zal echter niet lang duren voordat haar nieuwe leven weer overhoopgegooid wordt. Want…..tromgeroffel….Art the Clown is back! Ditmaal keert hij terug tijdens de kerstdagen, in plaats van met Halloween zoals in de voorgaande delen. Terwijl onze grote vriend voor een rits aan nieuwe slachtoffers zorgt, werkt Sienna aan een plan om Art te stoppen.

Regisseur Damien Leone en zijn sadistische clown trakteren ons weer op een heerlijk splatter- en gorefeestje, want wat we krijgen is een werkelijk geweldig potje creatief bruut geweld! Je ziet bijvoorbeeld Art die iemands schedel opensnijdt en het vel van diens gezicht trekt, terwijl Vicky toekijkt en zichzelf lachend masturbeert met een gebroken stuk glas. Er is ook een uiterst brute maar tevens geweldig inventieve scène met een koker en wat ratten. Geloof me, als dat moment zich toedient, weet je gelijk wat ik bedoel.

Christenen worden ook nog even beledigd tijdens de “Ho ho ho scène”, en dan is er ook nog het geweldige en over-the-top moment wanneer Art losgaat met een kettingzaag op een douchend stelletje. Het doet de perikelen van Leatherface bijna lijken op een aflevering van een doe-het-zelf programma. En zo is er nog wel een zooi aan andere heerlijke smerigheid. Terrifier 3 stelt op dat vlak nergens teleur en is een waar walhalla van blood, guts and gore.

Maar, zoals ze in het Engels zeggen: credit where credit’s due. Het is met name David Howard Thornton en zijn alter ego Art the Clown die de films maken tot wat ze zijn. Een clown die alles in mime doet, zonder enige vorm van praten. Hij gebruikt enkel maar gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal.

Het is ontzettend knap en het vergt toch echt wel een puik staaltje acteerwerk. Het is dan ook niet voor niets dat Art alle aandacht opeist in elke scène waar die opduikt. Deze moordende clown is inmiddels een horroricoon die in één adem genoemd mag worden met de andere grote figuren uit de wereld van horror.

De film komt overigens ook met een klein puntje van kritiek. Een van die kritieken betreft de speelduur. Dit derde deel klokt, net als deel 2, meer dan twee uur. Op zich heb ik daar niet zoveel problemen mee. Het duurt echter te lang wanneer je het begint op te merken. Dit is met name in de stukken waarbij het verhaal verder gestuwd wordt en Art niet aanwezig is, het sleept dan soms een beetje.

Waar Damien Leone excelleert in inventieve slachtpartijen en David Thornton alle aandacht opeist als Art, mogen die andere elementen nog wel wat verbetering krijgen. Maar goed, het is een klein puntje in een anders geweldig leuk horrorfeestje. Liefhebbers zullen ook een aantal gezichten herkennen die een cameo hebben in dit slachtpartijtje. Clint Howard, een bekende uit de genrefilm, duikt even op en ook horrorgod en legende Tom Savini heeft de regisseur weten te strikken.

Voor deze Terrifier-films geldt uiteindelijk: je bent erin mee of niet, er zit niet heel veel tussenin. Alle moorden en gorigheid is zo sadistisch als maar kan; het is nasty en gruwelijk over-the-top. De films zijn er ook om te krenken en te beledigen, dus voor diegenen met lange teentjes en die snel beledigd zijn, is het beter om nog eens een aflevering van Grey’s Anatomy op te zetten. Maar je moet het ook weer niet te serieus nemen allemaal, de film is namelijk ook erg grappig. Het is uiteindelijk ook allemaal met een knipoog en een excuus om helemaal los te gaan met de nodige practical effects. 

Alles bij elkaar zijn regisseur Damien Leone, de films, de gore en Art the Clown van ver gekomen. Waar het eerste deel nog behouden leek voor grotendeels die-hard horrorfreaks, is in aantocht van het derde deel een nog groter en breder publiek gevonden dat het omarmd heeft. Art is inmiddels onderdeel geworden van popculture en hij zou tegenwoordig gewoon toegevoegd moeten worden op de posters en t-shirts bij de andere grote legenden als; Jason Voorhees, Michael Myers, Freddy Krueger en Leatherface. Al met al is Terrifier 3 een flinke portie met ranzigheid, gorigheid, sadisme, bloed, ingewanden, martelingen, geweld, hakken, slachten, zagen….you name it. Eigenlijk gewoon een geweldig potje horror fun! We kunnen trouwens ook alweer uitkijken naar het aangekondigde deel 4.

Terrifier 3 draait vanaf 31 oktober in de bioscoop, bekijk hieronder de officiële trailer.

★★★★☆

Heb je genoten van dit artikel? Trakteer ons dan op een (virtuele) koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen op Facebook, X, Instagram en Google Nieuws! Voor de laatste updates over je favoriete films, series en games, word lid van onze Facebook-groep. Zo mis je geen enkel nieuwtje!