Na het
succes van My Spy uit 2020 keert regisseur Peter Segal terug met het
vervolg My Spy: The Eternal City. Hoewel de oorspronkelijke film een
welkome afleiding bood tijdens de vroege dagen van de pandemie, slaagt dit
vervolg er niet in dezelfde magie te herhalen. Wat ooit een charmante mix was
van een stoere geheime CIA-agent en een bijdehante jongedame, verandert in een
voorspelbare en ongeïnspireerde herhaling van bekende formules.
Dave Bautista keert
terug als J.J., de gespierde geheim agent die zich inmiddels heeft
teruggetrokken uit actief veldwerk en zich heeft aangepast aan een huiselijker
bestaan. Chloe Coleman, die nu de vijftienjarige Sophie speelt, probeert haar
weg te vinden in de wereld van tienerliefdes en schoolkoorcompetities. De
dynamiek tussen Bautista en Coleman, die in de eerste film zo sterk was, voelt
nu gedwongen en minder authentiek.
Het verhaal volgt
J.J. en Sophie op een excursie naar Italië, waar ze te maken krijgen met een
terroristische dreiging. Hoewel de setting van Rome een interessante
achtergrond biedt, voelt het plot onnodig gecompliceerd en verliest het
zichzelf in clichés. De toevoeging van nieuwe personages zoals Flula Borg als
de slechterik Bishop Crane en Anna Faris als de strenge schooladministrator
voegen weinig toe aan de film en halen de focus weg van de centrale relatie
tussen J.J. en Sophie.
Ken Jeong en Kristen
Schaal keren terug in hun rollen als respectievelijk J.J.'s baas en sidekick,
maar hun bijdragen voelen uitgeblust en oppervlakkig. Jeong, die normaal
gesproken garant staat voor humor, komt niet tot zijn recht naast Bautista, en
Schaal's personage verliest haar oorspronkelijke charme door overmatig gebruik.
De
actie in de film
is een verbetering ten opzichte van het origineel, met enkele goed uitgevoerde
scènes zoals een spannende achtervolging in de straten van Rome. Toch mist de
film de emotionele diepgang en het hart dat de eerste film kenmerkte. De pogingen
om humor toe te voegen voelen geforceerd en missen de finesse die nodig is om
echt grappig te zijn.
Wat My Spy: The
Eternal City uiteindelijk tekort doet, is het gebrek aan ambitie en het
onvermogen om de bestaande chemie tussen de hoofdrolspelers te benutten.
Ondanks de potentie van het Italiaanse decor en de talentvolle cast, blijft het
verhaal oppervlakkig en voorspelbaar.
Al met al is My
Spy: The Eternal City een teleurstellend vervolg dat niet weet te
overtuigen. Hoewel er momenten zijn waarop de film zijn potentie laat zien,
worden deze overschaduwd door een gebrek aan visie en coherentie. Voor fans van
het origineel is het wellicht een leuke terugkeer naar bekende personages, maar
voor de rest blijft het een middelmatige toevoeging aan de wereld van
spionagekomedies.
★★☆☆☆
My Spy: The
Eternal City is vanaf 18 juli te streamen op
Prime Video. Bekijk hieronder de trailer.
Genoten van het artikel? Trakteer ons op een (virtuele) koffie of steun The
Nerd Shepherd door ons te volgen via Facebook, Twitter
en Instagram!