Recensie: 'Mission: Impossible – The Final Reckoning' Tom Cruise gaat weer tot het uiterste

The Final Reckoning begint ongeveer waar de vorige film, Dead Reckoning, ophield. Het is daarom wel handig als je het voorgaande deel gezien hebt. De titel van de film is aangepast (van Dead Reckoning prt 2 naar The Final Reckoning), vermoedelijk om te vermijden dat er een '2' in de titel zou staan. Het vorige deel was namelijk bij lange na niet het boxoffice-succes waarop gehoopt werd. Dit had waarschijnlijk mede te maken met de hype rond "Barbenheimer" destijds. Te bedenken dat mensen liever Barbie gingen kijken in plaats van Mission: Impossible, wat arguably de beste blockbuster van dat jaar was. Bizar en jammer, maar goed...

De film opent met Ethan Hunt en zijn team, die de sleutel in handen hebben waarmee ze 'de entiteit' moeten stoppen. Deze entiteit (simpel gezegd: een op hol geslagen AI) heeft inmiddels de controle over bijna alle landen met een groot nucleair arsenaal. De wereld staat op de rand van een kernoorlog. De zogenoemde stakes are very high - of eigenlijk: hoger dan ooit.

Het komt erop neer dat Ethan Hunt en zijn team een onderzeeër moeten opsporen. De sleutel die zij hebben, geeft toegang tot de kerncode van deze entiteit. Dat is de code die het kan stoppen, maar die bevindt zich op de bodem van de oceaan, in een duikboot. Dezelfde duikboot die, aan het begin van de vorige film, zichzelf vernietigde door toedoen van deze entiteit.

Men on a mission, of liever gezegd: Tom Cruise on a mission, is precies de reden waarom we deze films willen zien. Toch ligt daar ook een van de kritieken: het duurt namelijk even voordat je het gevoel hebt dat ze echt op een missie zijn, en dus dat de film echt in de volgende versnelling komt.

Maar wanneer de film eenmaal echt goed op gang komt, worden we getrakteerd op een aantal fantastische setpieces. De twee meest noemenswaardige zijn die waarin Cruise de onderzeeër ingaat. Het is een geweldig stukje spanning dat daar gecreëerd wordt. En dan is er nog het gedeelte met Cruise en twee vliegtuigen. Een briljant staaltje entertainment, waarbij the Cruisemeister weer tot het uiterste gaat. In elke andere film zouden we er gewoon met plezier naar kijken, maar in dit geval komt er een extra stuk beleving bij, omdat je weet dat het echt is en dat Cruise daadwerkelijk op die vliegtuigen aan het stunten is.

Desondanks weet deze film als geheel het niveau van de vorige niet te halen. Het ligt niet zozeer aan de lengte van de film (deze duurt effectief maar zes minuten langer), maar eerder aan de dosering en uitvoering. Waar de vorige film bijna perfect uitgevoerd was, met een hoop geweldige actie en achtervolgingen, voelde het alsof die constant in beweging was. Bij deze film is dat toch wel anders. Hij begint met vrij veel uitleg, expositie en terugblikken op het verleden. Dat is waarschijnlijk enerzijds gedaan om het verhaal als een waardige afsluiter op te zetten, en anderzijds om op safe te spelen voor diegenen die het vorige deel mogelijk gemist hebben.

Er is daardoor vrij veel opbouw, en het duurt dan ook pakweg een uur voordat je krijgt waarvoor je eigenlijk gekomen bent: grootschalige actie en Cruise madness. Op zich is dat niet per se een probleem, want vervelen doet het niet. Wat je krijgt is erg goed, maar het is ook niet zo dat het de vorige film overstijgt, en dat had eigenlijk wel gemoeten. Als afsluiter had deze groter, gekker en spectaculairder moeten zijn, maar dat wordt hij niet. Ook had er wat meer uit diverse personages gehaald kunnen worden. Bijna iedereen uit de vorige film is terug, en sommigen krijgen wel hun moment, maar van anderen had ik graag meer gezien. Onder anderen Pom Klementieff (als Paris) had van mij wel meer mogen krijgen. Zij was wat mij betreft een van de beste toevoegingen in deze laatste twee films.

Je krijgt het idee dat regisseur Christopher McQuarrie, Tom Cruise en hun team er in de vorige film alles aan deden om tot het uiterste te gaan om het publiek te entertainen. Dat was hen dan ook glansrijk gelukt. Bij dit laatste deel krijg je echter het gevoel dat ze té veel hun best deden om er een waardige afsluiter van te maken. Er wordt iets te veel teruggeblikt, en het lijkt alsof ze een nostalgische rit wilden creëren met een paar pompeuze emo-momentjes. Tuurlijk hebben ze ook hier hun best gedaan om ons te vermaken, maar de dosering is dit keer minder goed geslaagd.

Het is een film die je onvermijdelijk met de vorige gaat vergelijken, en The Final Reckoning is helaas niet het afsluitende über-spektakelstuk waarop gehoopt was. Toch is het nog altijd een erg sterk staaltje entertainment, met een aantal geweldige scènes en Cruise die weer eens tot het uiterste gaat - en daar nog overheen. Het is ook een film die absoluut een zo groot mogelijk doek verdient.

★★★½☆☆

Mission: Impossible - The Final Reckoning draait vanaf deze week in de bioscoop. Bekijk hieronder de officiële trailer.

Heb je genoten van dit artikel? Trakteer ons dan op een (virtuele) koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen op Facebook, X, Instagram en Google Nieuws! Voor de laatste updates over je favoriete films, series en games, word lid van onze Facebook-groep. Zo mis je geen enkel nieuwtje!