Recensie: 'Longlegs' - Creepy, unheimlich en Nicolas Cage zoals je hem nog nooit gezien hebt

De opening van de film begint direct met een redelijk creepy sfeertje en setting. De vorm van het beeld is meer vierkant en heeft wat weg van zo'n ouderwetse thuisprojector. Later wordt duidelijk waarom deze vorm in de opening gebruikt wordt. Het is winter, er ligt sneeuw en ergens bij een afgelegen huis komt een klein meisje in aanraking met een nogal bizar individu. Je ziet hem vanuit haar perspectief, dus je ziet niet alles van dit vreemde figuur, maar je weet gelijk dat dit is om wie de film draait, namelijk Longlegs.

Na deze opening zien we FBI-agente Lee Harker, een sociaal ongemakkelijk en schuw type. Een behoorlijk sterke rol van Maika Monroe, onder meer bekend van de geweldige film It Follows. We zien haar in wat lijkt op één van haar eerste opdrachten. Zij weet hierbij, middels een bijzondere soort van ingeving, een seriemoordenaar op te sporen. Dit trekt de aandacht van FBI-agent Blair Underwood. Na een reeks van speciale psychologische testen, wordt zij op een zaak gezet waar de FBI inmiddels al jaren mee bezig is, maar die nog altijd onopgelost is.

Het betreft een reeks van moorden die al sinds de jaren 60 gaande zijn. Het gaat telkens om een familie die op brute wijze is afgeslacht, waarbij de vader steeds de vrouw en kinderen vermoordt en vervolgens zelfmoord pleegt. Niets wijst erop dat er iemand anders aanwezig was of de moorden gepleegd heeft. Ze hebben allemaal echter wel één connectie. Over elk moordincident zijn er brieven verstuurd, met een soort cryptisch, Zodiac-achtig geheimschrift. Refererend aan bepaalde data en altijd gesigneerd door een zekere Longlegs.

Lee duikt volop in de zaak en dingen worden ook nog eens persoonlijk wanneer zij zelf een brief krijgt van deze Longlegs. Ik zal er verder qua verhaal niet over uitweiden, want het is mij ook duidelijk geworden dat het bepaalde kanten op ging die lang niet iedereen verwacht had. Dus als je nog niet veel hierover weet, dan houd ik dat zo en kan je het zelf gaan ontdekken.

Wanneer we de FBI voor het eerst zien, prijkt er een foto van Bill Clinton in het kantoor. Dit geeft aan in welke periode de film zich ongeveer afspeelt. Zonder dit zou het verdomd lastig zijn om er een precieze periode op te plakken. Toch lijkt de film, die zich afspeelt in small-town America, bewust nooit heel uitgesproken om er een specifieke tijd aan te hangen. Veel dingen voelen ook nog als pre-1993 aan.

Regisseur Osgood (Oz) Perkins, zoon van de legendarische Anthony "Norman Bates" Perkins, kiest voor een redelijk specifieke sfeer en toon. Het is vaak kil, afstandelijk, desolaat en voelt vaak als een dromerige of nachtmerrieachtige setting. Het voelt als een slowburn, maar echt slow is het niet. Het gaat vaak gepaard met, zoals ze in het Engels zo mooi kunnen zeggen, 'a sense of sheer dread'. Als je een beetje bekend bent met de stal van A24-films en ook andere films van deze regisseur gezien hebt, waaronder bijvoorbeeld The Blackcoat's Daughter (hier beter bekend als February) en Gretel & Hansel, weet je wel een beetje wat je kan verwachten qua toon.

Echter, zijn de keuzes die hier gemaakt zijn ook gelijk enkele puntjes van kritiek. Het is een beetje als het tijdsbeeld van de film, niet helemaal uitgesproken genoeg. Maar waar het bij het tijdsbeeld goed werkt, werkt het niet even goed voor andere elementen. Hoewel het soms kil is, had er wel een tandje bij gekund. De dromerige en nachtmerrieachtige sfeer is alleen bij bepaalde scènes aanwezig en had dus ook wel meer mogen zijn. De zogezegde sense of dread is misschien wel het grootste euvel. Dit is zeker niet constant en had wat mij betreft zeker meer aanwezig moeten zijn.

Daarnaast, wanneer je uiteindelijk weet wat er zich afspeelt, wordt er door middel van wat flashbacks en een verhaal alles van a tot z uitgelegd. Dit is alleen niet het type film dat dat per se nodig had. Iets meer mysterie en iets meer aan je eigen verbeelding overlaten, had best gemogen. Dat gezegd hebbende, laat je niet te veel afleiden door wat minpuntjes, want de film is sterk genoeg om zichzelf daaroverheen te tillen. Daarnaast, wanneer die momenten van sense of dread je bekruipen, is het wel echt ijzersterk en creepy gedaan. Er zitten ook nog een paar goede jumpscares in.

En dan nog Nicolas Cage. Zoals ik eerder aangaf, zo heb je hem echt nog nooit gezien. Hoewel het geen enorm grote rol is, gaat hij er wel helemaal in op en is dan ook verreweg het meest memorabele karakter in de film. Je krijgt hem ook niet gelijk helemaal te zien, maar elke keer steeds een stukje bij beetje, waarmee met name zijn gezicht steeds meer onthuld wordt. Wanneer je hem helemaal ziet, is hij ook nog eens behoorlijk moeilijk herkenbaar. Hij heeft een wat apart stemmetje, een rare manier van praten, zijn gezicht is erg wit, lange groezelige haren en hij is ook nog extra onherkenbaar gemaakt met verschillende gezichtsprotheses, wat hem qua uiterlijk echt een eersteklas engerd maakt.

Niet alleen dat, maar werkelijk alles aan hem en zijn hele manier van gedragen en doen, is één en al alarmbellen creep. Het is dat zijn naam op de posters staat en het welbekend is dat hij in deze film zit, maar ik durf wel te stellen dat als dat niet zo was geweest, veel mensen de bioscoop zouden hebben verlaten zonder zich te realiseren dat het Cage was.

Al met al is Longlegs zeker een interessante en sterke film. Soit, er zitten wat minpuntjes aan, maar dat kan het plezier van het geheel niet ontnemen. Zeker qua sfeer en toon is het anders dan veel horrorfilms van de afgelopen tijd. De film verveelt niet en de zogenoemde sense of dread en spanning is in bepaalde scènes en momenten echt zeer goed gedaan. Er zitten ook een aantal echt heerlijk creepy beelden in, wat de film bij momenten een unheimlich gevoel geeft. En dan is er natuurlijk nog Nicolas Cage. Met alle rollen, gekkigheid en zeer uiteenlopende personages die hij al heeft neergezet, presteert hij het nog steeds om weer te verbazen en wel in zeer positieve zin. Eigenlijk is alleen hij al de moeite waard van het kijken.

Longlegs draait nu in de bioscoop, bekijk hieronder de trailer.

★★★★☆