I Am the Pretty
Thing That Lives in the House is een gotische, bovennatuurlijke horrorfilm uit 2016,
geschreven en geregisseerd door Oz Perkins. De film heeft Ruth Wilson in de
hoofdrol als Lily Saylor, een inwonende verpleegster die vermoedt dat het huis
van haar bejaarde werkgever, Iris Blum (gespeeld door Paula Prentiss), mogelijk
bezeten is.
Voor degenen
die nog niet de kans hebben gehad om het nieuwste werk van Oz Perkins,
Longlegs,
te zien, biedt
I Am the Pretty Thing That Lives in the House een
uitstekende mogelijkheid om zijn unieke stijl en benadering van
horror te
ervaren. Terwijl
Longlegs momenteel furore maakt in de bioscopen, biedt
deze
Netflix-film een duister en fascinerend tussendoortje voor
horrorliefhebbers die nieuwsgierig zijn naar het eerdere werk van deze
veelbelovende regisseur.
De film vertelt
het verhaal van Lily, die wordt ingehuurd om voor de dementerende schrijfster
Iris te zorgen. Het huis waarin zij verblijven, gelegen in het afgelegen
Braintree, Massachusetts, heeft een mysterieuze en sinistere geschiedenis. Het
werd gebouwd door een man voor zijn bruid, maar het paar verdween op hun
trouwdag en liet het huis onafgewerkt achter. Al snel na haar aankomst ervaart
Lily vreemde en angstaanjagende gebeurtenissen. Ze ziet een figuur in het wit
die achteruit loopt, ontdekt plekken van zwarte schimmel die zich langzaam
uitbreiden, en merkt dat een hoek van het tapijt aan de voet van de trap
herhaaldelijk omgeklapt is, ondanks dat ze de enige is die op de begane grond
loopt.
Iris noemt Lily
consequent "Polly," een personage uit haar meest populaire roman
"The Lady in the Walls." Bij het doorbladeren van het boek ontdekt
Lily dat het verhaal mogelijk gebaseerd is op ware gebeurtenissen en niet
louter fictie is. Het boek onthult dat Polly in 1812 door haar man vermoord
werd en dat haar lichaam achter een muur in het huis werd verborgen. Deze
onthulling brengt een gevoel van gruwelijke geschiedenis en onafgemaakte zaken
naar voren, wat de spanning verder opvoert.
De sfeer van de
film wordt gekenmerkt door een langzame opbouw en sterke cinematografie, hoewel
het trage tempo door sommige critici werd bekritiseerd. Toch slaagt Perkins
erin een beklemmende en unheimische atmosfeer te creëren die de kijker in zijn
greep houdt. Het huis zelf speelt een cruciale rol in het verhaal, bijna als
een personage op zich.
I Am the Pretty
Thing That Lives in the House is te zien op Netflix.
Genoten van het artikel? Trakteer ons op een (virtuele) koffie of steun The
Nerd Shepherd door ons te volgen via Facebook, Twitter
en Instagram!