Creed 3 Recensie door Wouter van der Giessen: “Zielloze voorspelbaarheid en gebrek aan hart slaan kijker knockout”

De destijds onderschatte, fictieve, boxer begon onzichtbaar in het leven maar eindigde uiteindelijk in de spotlight als kampioen, mentor en vriend van het titelkarakter van deze film. Zijn naam is Creed, Adonis Creed. Het is alweer de 3e film in de Creed serie en ditmaal moeten Creed, en wij als kijkers, het doen zonder Rocky. Want die zit ditmaal niet in de film door omstandigheden tussen Sylvester Stallone en de producers.

Adonis Creed, die het in deze film moet doen zonder zijn vriend en mentor Rocky, moet in deze film vechten voor zijn waardigheid maar ook voor de aandacht van de kijker. Het is na een minuut of 15 voor een gemiddelde kijker al snel duidelijk hoe de film zich gaat ontwikkelen. De film begint door ons mee te nemen naar de vroege jeugd van Adonis, waar hij in een arm en kwetsbaar milieu toch moet zien op te groeien. Dit doet hij samen met zijn jeugdvriend Damian en samen maken ze dan ook de nodige dingen mee, zo blijkt uit flashbacks. Wanneer Damian 20 jaar later opnieuw bij Creed voor de deur staat, wordt ons duidelijk dat er het nodige is gebeurd in hun jeugd en dat er in die gehele periode geen contact is geweest tussen de twee. Creed is met pensioen, zijn vrouw werkt aan haar muziek en zijn dove dochter krijgt interesse in boksen en de sport. Een mooi recept voor drama, spanning en karakterontwikkeling zou je zeggen.

Je zou ook kunnen zeggen dat we dit al veel eerder hebben gezien, en dat klopt ook. Kun je al raden tegen wie Creed het gaat opnemen in de film, en zou hij echt met pensioen zijn en zijn verleden kunnen confronteren en eventueel de vriendschap kunnen herstellen?

Creed 3 verkent de ooit sterke vriendschap van de 2 jeugdvrienden en de redenen waarom deze stoptte en begeeft zich voor het eerst op echt donker terrein. Donker terrein waarvan ik mezelf afvraag of het goed is dat de franchise zich er uberhaupt begeeft. De Rocky serie ging over hoop, doorzetten en geloven in jezelf. Deze film gaat van subplot naar subplot en heeft geen enkel idee waar hij echt over gaat of wat het met zijn titelkarakter moet doen behalve dat het “donker” en “heavy” moet zijn. Want dat is “in” ofzo? Zelfs de befaamde en opzwepende trainingsmontage, een vast onderdeel van elke film in de serie, is voorzien van zware en donkere muziek. Geen “Gonna Fly Now” van Bill Conti die je bijna de sportschool induwt met zijn legendarische melodie.

Zoals ik al kort benoemde loopt de film over van subplots. De moeder van Creed lijkt er alleen in te zitten zodat ze zo snel mogelijk de film kan worden uitgeschreven en om geforceerde emoties te bewerkstelligen. Iets wat normaliter natuurlijk en organisch zou moeten ontstaan door het script. Ook de dochter van Creed krijgt haar eigen subplot. Een waarvan ik hoop dat deze niet verder gaat worden ontwikkeld, want wie zit er in hemelsnaam te wachten op een film met de dove tienerdochter van Creed die zichzelf wilt opwerken tot bokser? Terwijl ondertussen de minuten doortikken, moeten Creed en zijn jeugdvriend in de overgebleven tijd redden wat er te redden valt. En dat is zo goed als de hele film.

Michael B. Jordan speelt in deze film niet alleen het hoofdpersonage, maar zit tevens ook achter de camera als regisseur van de film. Een grote uitdaging. Niet alleen vanwege het grote budget en het combineren van de twee verschillende banen, maar ook omdat het zijn eerste film is als regisseur. Een uitdaging van formaat. Maar uiteindelijk ook een prestatie van formaat, daar hij het zeer voorspelbare script toch lauwwarm weet te verkopen aan de kijker. Je ziet en voelt dat hij geeft om de karakters en de wereld. Het is daarom des te jammer dat hij moet werken met dit materiaal, want dat Jordan talent heeft voor en achter de camera moge duidelijk zijn. Dit valt extra op omdat hij moet werken met tegenspeler Jonathan Majors die zijn jeugdvriend speelt en scenes steelt. Op papier een eendimensionaal karakter, maar in de film blijft hij overeind door sterk acteerwerk. Fysiek indrukwekkend, maar uiteindelijk steelt hij de show in de stilte. In zijn gezicht. Hier uit hij ongeschreven emoties, waarvan ik had gehoopt dat er meer ruimte voor zou zijn in de film. Minder subplots, meer karakter(ontwikkeling). Minder dove kinderen die willen boksen, en meer jeugdvrienden en momenten tussen deze twee.

Als de bel dan eindelijk voor de laatste keer luidt, moet ik helaas concluderen dat deze bijna 2 uur durende film doorzitten zwaarder is dan 90 minuten intervaltraining in de regen. Een ware uitputtingsslag. De film mist de harde, tastbare, ruwe realiteit van het Rocky universum en de eerdere Creed films. Schijnbaar kan je als bokser live inbellen bij een talkshow interview om je rivaal daar te beledigen die daar live in de uitzending zit. In deze film is dat uiterst normaal. Net zo normaal als het oefengevecht wat Creed heeft tegen een absoluut beest van een man, net voor het uiteindelijke titelgevecht. Overigens zou deze oefenpartner in elk normaal scenario Creed door de gehaktmolen trekken. Het meest opvallende van alles is dat de karakters dingen doen, maar ze uiteindelijk niets betekenen. Veel gelul, weinig actie en betekenis. De film heeft een trainingsmontage zonder knallende positieve energie en mist ook oprechte druk of spanning. Alleen een eindgevecht en that’s it. Film klaar. Geen emotionele afhandeling of payoff. Going through the motions.

Het laatste en meest cruciale deel van de film is overhaast gepresenteert. Ik telde 30 minuten vanaf het moment dat ze besluiten te vechten tot de credits. Geen opbouw of motivaties, geen karakters die progressie maken of überhaupt de kans krijgen iets interessants te melden. Het gaat allemaal razendsnel voorbij en ik moest oprecht de film gedeeltelijk terugkijken om de review te kunnen schrijven. Ik was het alweer vergeten.

Waarom deden we dit ook alweer? Wat zijn de stakes? Niets bijzonders behalve een toch al verwaterde vriendschap, aldus Creed 3. Waardom dit verhaal? Waarom niet een verhaal wat ons meer binding moet brengen met het karakter? Wat is de boodschap hier? Waar doet Creed het voor en waar doet de kijker het voor? Gaat men Creed herrineren over 50 jaar of verwarren met een echte boxer zoals dat nu met Rocky ook gebeurd? Waar staat Creed eigenlijk voor?

In plaats van een duur stoeltje op de eerste rang, zou ik deze in de herhaling kijken. Maar alleen nadat je Rocky (1976) nogmaals hebt gezien. Creed 3 krijgt als eindbeoordeling een 6.