Review: "Crimson Tactics: The Rise of the White Banner"

Crimson Tactics sleept zich voort op alle fronten. Het verhaal is een langzaam smeulend vuur dat gedurende zijn ongeveer 20 uur durende speelduur aanvoelt als een kunstmatig verlengde proloog. De tussenfilmpjes verergeren dit gevoel omdat zelfs de snelste tekstweergave niet onmiddellijk is, en de personages lijken te slenteren wanneer ze met meer urgentie zouden moeten bewegen.

LEES OOK | Geruchten over “Hogwarts Legacy 2” nemen toe: Insiders bevestigen sequel

Crimson Tactics plaatst ons midden in een burgeroorlog waar rivaliserende hertogen vechten om de open troon van een recent vermoorde koning zonder erfgenamen. Ondertussen vormen de onderdrukte gewone mensen een rebellie. Onze protagonist is een jonge ridder genaamd Arlys Frink, die het ridderschap verlaat ten gunste van de rebellie nadat hij getuige is geweest van de corruptie van zijn bevelhebber. Het is een armoedige imitatie van een verhaal dat we al veel vaker hebben gezien.

Crimson Tactics eindigt abrupt voordat de game zelfs maar begint. De marketing beweert dat dit een volledig spel is, maar het is slechts een eerste aflevering! Nergens op de website van Black March Studios of de Crimson Tactics Steam-pagina wordt vermeld dat dit spel slechts de eerste aflevering is van een nog lopend project. Het heeft dan ook weinig zin om nog al te veel woorden vuil te maken aan de game.

Crimson Tactics: The Rise of the White Banner struikelt over zijn eigen ambities. Trage vertelstijl, gebrekkige dialogen en onvoltooide elementen maken dit spel een teleurstellende ervaring. Het belooft veel, maar levert weinig, en het is moeilijk te zien hoe toekomstige content dit kan rechtzetten.