"Atelier Ryza 3: Alchemist of the End & the Secret Key" Review door Sid Lukkassen: Degelijk, Solide en Spectaculaire gevechten!

Wat me sterk aanspreekt is de vormgeving van de personages en hun uniformen. Ryza zelf, maar zeker ook Bos, Klaudia en veel NPC’s, zijn erg stijlvol ontworpen. Je zult Ryza vaak wulps wiegend met haar heupen in beeld zien en de interactie tussen haar en Klaudia is vertederend. Maar misschien is de typische Japanese voice-acting van veel vrouwelijke personages, net iets te kinderlijk voor de Westerse markt. Ook zijn sommige vijanden wel erg kinderachtig, zoals bollen snot, pluizige diertjes en lieflijke feetjes, waarvan je niet zou verwachten dat ze een bedreiging zijn. De gevechten zijn best spectaculair qua grafische effecten en een genot om naar te kijken. Intuïtief vond ik het vechtsysteem echter niet: het vergt veel oefening om te doorgronden.

Het verhaal verwijst doorlopend naar dingen die in eerdere delen zijn gebeurd, maar hier stoorde ik me niet aan. Wat echter niet meehielp, was de combinatie van de Japanse voertaal, enorm veel dialogen en de betrekkelijk kleine witte letters die de vertaling geven. Soms ben je gewoon te moe of te diep in de gameplay verzeild om mee te lezen. Als je toch al niet zo bekend bent met het verhaal, wil je niet lezen maar gewoon spelen. Wat ook niet helpt zijn de achtergronden, vaak in helwitte pastelkleuren, die tekst nog lastiger leesbaar maken. Dezelfde nietszeggende groepsgesprekken worden voortdurend herhaald tijdens het rondstruinen, wat ook verleidt om te stoppen met lezen.

Voor een aanzienlijk deel bestaat het spel uit fetch quests. Bezoek dit dorp en zoek dit specifieke voorwerp, praat met dat personage in die stad, je kent het. Daarnaast zijn er veel gevechten, die via een soort turn based maar toch ook weer real time model worden uitgevochten. Persoonlijk vond ik het vechtsysteem verwarrend, hoewel er meerdere tutorials voor langskomen. Een derde aspect van het spel is de alchemie, waarbij je in een laboratorium gereedschappen, wapens en pillen samenstelt uit de honderden ingrediënten die je onderweg verzamelt. Mocht je er dus van dromen om elk healing item dat je ooit zult gebruiken, persoonlijk te fabriceren, dan is dit absoluut jouw spel.

Qua vergelijkingsmateriaal kun je denken aan The Legend of Zelda en The Witcher, dergelijke invloeden bespeur ik hier, wat betreft de sfeer van de omgevingen en de diepte van het alchemiesysteem. Voor mijn gevoel staat de diepte van dat systeem echter de vaart van het spel in de weg, evenals de vele dialogen en fetch quests. Eigenlijk zou ik sneller door het spel willen kunnen, om meer met de core gameplay bezig te zijn, en dan alle rand- en bijzaken gaandeweg ontdekken.

Ik merkte dat ik erg ongeduldig werd om vaart te maken met het verhaal, misschien ook omdat het niet aanlokkelijk aanvoelde om alle beschrijvende teksten te lezen, maar me niettemin steeds liet afleiden door het verzamelen van honderden grondstoffen. Aan die verzamelwoede moet je feitelijk ook toegeven, omdat je anders gewoon doodgaat in de gevechten door gebrek aan items.

De gebruikers interface had wat uitgebreider gemogen. Om bijvoorbeeld sneller en makkelijker tussen gereedschappen te kunnen wisselen (bijvoorbeeld handbijlen) en bij te houden wat de tijd van de dag is.

Volg The Nerd Shepherd op Facebook en Twitter

Al met al is Atelier Ryza 3: Alchemist of the End een degelijk, solide spel, aansprekend vormgegeven. Besef wel dat er achter de ogenschijnlijk toegankelijke vormgeving een tijdrovende diepgang aan spelmechanics steekt. Het vergt meer concentratie om dit goed te kunnen spelen dan je bij aanvang zou vermoeden.

+ Stijvolle vormgeving van personages
+ Spectaculaire gevechten
+ Diepgang voor wie dat zoekt

7,3/10
 7.3/10