Tussen alle titels op Netflix glipt Mute (2018) –
een duistere, visueel sterke tech-noir van Duncan Jones – opvallend stilletjes
tussendoor. Bij de release kreeg de film flink wat kritiek, maar met Alexander
Skarsgård en Paul Rudd in de hoofdrollen verdient dit project echt meer liefde.
Wie de ruwe randjes voor lief neemt, krijgt een verrassend gelaagde
toekomstvisie voorgeschoteld waarin stilte meer zegt dan duizend woorden. De film speelt zich af in het Berlijn van 2035 – een grauwe,
cyberpunkachtige stad vol neonlicht, smerige steegjes en morele leegloop. Leo
(Skarsgård) is een zwijgzame barman die door een jeugdtrauma niet kan praten.
Als zijn vriendin Naadirah (Seyneb Saleh) plotseling verdwijnt, moet hij zich
zonder woorden een weg banen door de criminele onderbuik van de stad.
Hij stuit op een nachtmerrie van kinderhandel, illegale
chirurgie en figuren die je liever niet in een steegje tegenkomt. Zoals Cactus
Bill (Paul Rudd) en Duck (Justin Theroux): twee ex-legerartsen met een luguber
bijbaantje. Rudd gooit z’n eeuwige glimlach overboord en verandert in een
gestoorde klootzak – dat zie je niet vaak.
Duncan Jones, de regisseur van Moon (2009), ziet Mute
als een soort geestelijk vervolg op die film. Samen met de graphic novel Madi:
Once Upon a Time in the Future vormt het een trilogie die draait om
technologie, identiteit en de rekbaarheid van menselijkheid. Klinkt zwaar? Is
het ook. Maar ook intrigerend.
Critici hadden destijds weinig geduld met de film: het tempo
zou te traag zijn, het plot te rommelig en de thema’s te oppervlakkig. Rotten
Tomatoes gaf hem een magere 21%, Metacritic nog minder: 35. Maar zelfs de
zuurste recensies konden niet om de brute wereldbouw, het geweldige camerawerk
en het sterke productiedesign heen. Visueel is dit een snoepwinkel voor fans
van Blade Runner – maar dan met een rauw randje.
Mute probeert niet iedereen te pleasen. Juist dat
maakt ’m verfrissend. Het is geen standaardthriller met een hapklare
spanningsboog. Het is een grillige, vreemde film die visueel vertelt waar
woorden tekortschieten – en dat doet hij verrassend goed.
Als je zin hebt in een rechttoe rechtaan actiespektakel:
nee. Maar als je een broeierige, karaktergedreven sciencefictionfilm zoekt die
niet bang is om je ongemakkelijk te maken, dan is dit jouw ding.
Mute is
geen crowdpleaser, maar wel een film die blijft hangen – eentje die je met je
onderbuik moet voelen. Zeg nou zelf: hoe vaak zie je een
sci-fi waarin stilte
het hardst schreeuwt?
Blijf op de hoogte van jouw
favoriete Netflix-films en -series
Heb je genoten van dit artikel?
Trakteer ons dan op een
(virtuele) koffie of steun
The Nerd Shepherd door ons
te volgen op
Facebook,
X,
Instagram en
Google Nieuws! Voor de laatste updates over je
favoriete Netflix-series, word lid van onze
Alles over Netflix Facebook-groep.
Zo mis je geen enkel nieuwtje!