"Sisu" Review door Sid Lukkassen: Ongeloofwaardig, over-the-top filmavontuur vol eendimensionale karakters

Precies op dat moment, echter, trekt er een Duitse legergroep voorbij. Zij nemen het goud in beslag omdat ze inzien dat de oorlog voor hen verloren is. Ze hopen met het goud een nieuwe toekomst te kunnen opbouwen. Vanaf dat moment draait de film om een kat-en-muis-spel tussen de Finse commando en een meedogenloze SS-commandant.

Een belangrijk concept in de filmwereld is de ‘suspension of disbelief’. Dit verwijst naar de situatie waarin een voorval in een film of een verhaal, op zichzelf genomen ongeloofwaardig is. Door de overtuigende wijze waarop het verhaal gebracht wordt – vaak middels goed doordachte details – kan de kijker echter worden overgehaald om zijn scepsis tijdelijk op te schorten. Hierdoor kan het verhaal, hoewel ongelooflijk, alsnog de aandacht van de kijker vasthouden.

Sisu bereikt echter precies het tegenovergestelde. Omdat ik hierbij heb verduidelijkt dat deze film stampvol zit met over the top ongeloofwaardige scènes, volgen nu enkele spoilers die dit punt onderstrepen. De hoofdrolspeler wordt in zijn been geraakt maar weet alsnog verder te rennen. Daarbij draagt hij een lijk op zijn rug om ‘kogels af te weren’, waaronder de inslagen van een boordmachinegeweer dat vanaf een tank wordt afgevuurd. Met een goudzoekers schaaltje ketst hij tientallen kogels af van een vuurpeloton, zonder daarbij ook maar ergens te worden getroffen. Hij overleeft het neerstorten met een vliegtuig zonder parachute. En als de Duitsers hem eindelijk te pakken hebben, dan knopen ze hem op zónder eerst vast te stellen of hij daadwerkelijk dood is. Terwijl ze dan al kennis hebben genomen van zijn reputatie als ‘onsterfelijke’.

Achter hun tank vervoeren de Duitsers een ‘bus met sletten’ – zo wordt het in de film daadwerkelijk genoemd. In één van de scènes hangt het haar van zo’n vrouw eerst links over haar gezicht, en een seconde later over rechts. Zo zijn er wel meer details die niet kloppen. Het ene moment denkt de kijker dat de taferelen opzettelijk ongeloofwaardig zijn, om de draak te steken met het actiegenre. Een volgend moment komt de film weer over als een samenraapsel van onopzettelijke slordigheden.

Hier komt bij dat werkelijk geen enkel personage sympathiek is of een diepere lading kent. Zo schiet de Duitse tankcommandant uiteindelijk zelf zijn laatste hulpje dood, die hem tot het einde toe is trouw gebleven ondanks alle tegenslagen. Waarschijnlijk uit pure hebzucht, omdat hij het goud niet wil delen. Alles is dus overdreven, ongeloofwaardig, en bovendien eendimensionaal. Het enige wat positief aan de film is, is dat er bij die eendimensionale karakters wel imposante boeventronies zijn gecast. "Sisu" krijgt als eindoordeel een 3.