Recensie: 'Thunderbolts*' - Marvel serveert een donker, grimmig avontuur vol hart en humor

Vergeet het multiversum. Vergeet portalen in de lucht. Dit verhaal speelt zich af op kleinere schaal – aards, moreel troebel, rauw en doordrenkt van emotionele nasleep. De Thunderbolts vliegen niet, ze bloeden, mokken en maken ruzie. Onder leiding van Florence Pugh als Yelena en David Harbour als de charismatische Red Guardian voelt dit team eerder als een stel overlevers dan als helden.

Het plot? Een geheime missie, een duistere overheidsfunctionaris genaamd Valentina Allegra de Fontaine (Julia Louis-Dreyfus), die pure chaos belichaamt, en een mysterieuze figuur genaamd Bob (Lewis Pullman), wiens innerlijke demonen angstaanjagend letterlijk zijn. Het verhaal is geen hogere wiskunde – en dat probeert het ook niet te zijn. Wat de film tekortkomt aan verhalende originaliteit, maakt hij goed met rauwe, eerlijke interacties tussen de personages en – nog belangrijker – tijd om die personages te laten ademen.

Vergelijkingen met Guardians of the Galaxy zijn onvermijdelijk. Ook hier zien we een groep buitenbeentjes die leert samenwerken. Maar waar de films van James Gunn speelden met kleurrijke luchtigheid, kiest Thunderbolts voor grauwe realiteit. De humor is droog, het kleurenpalet flets en de inzet is vooral emotioneel.

De cast levert uitstekend werk. Florence Pugh bewijst opnieuw dat ze een acteerkanon is; haar Yelena is het emotionele anker dat het MCU zo hard nodig heeft. Haar mix van sarcasme en ingehouden verdriet is perfect getroffen. David Harbours Red brengt warmte en tragiek onder zijn macho-masker en zorgt bovendien voor enkele van de grappigste momenten van de film. Zijn komische timing is onberispelijk. Wyatt Russells John Walker blijft een personage dat je haat-liefde bezorgt: hij draagt zijn trauma’s als eremedailles, maskeert zijn onzekerheid met een overschot aan bravoure, en het is juist zijn gebrokenheid die hem eindelijk menselijk maakt.

Hannah John-Kamens Ghost krijgt eindelijk een beetje diepgang, al blijft het slechts een krasje op het oppervlak. Olga Kurylenko’s Taskmaster is terug, maar haar aanwezigheid voelt meer als een voetnoot – kort en zonder echte functie. De grootste indruk maakt Lewis Pullman als Bob: een man die balanceert tussen goddelijkheid en totale instorting. Zijn innerlijke tweestrijd vormt de emotionele kern van de film.

Dat is precies waar Thunderbolts zich onderscheidt. Dit is geen standaard Marvel-film – en dat is heel bewust. Onder regie van Jake Schreier, met een team van indie-georiënteerde makers (waarvan velen met A24-ervaring), voelt de film verrassend afwijkend, zelfs als het nog altijd door de Marvel-filter wordt geperst.

Maar vergis je niet: dit is geen totale revolutie. Marvel kan zijn eigen structuur nog steeds niet loslaten – een flinke dosis expositie aan het begin, een twist halverwege en een CG-gedreven finale. De eindstrijd, die plaatsvindt nabij de ruïnes van Avengers Tower, is bevredigend maar voorspelbaar. Hoewel de emotionele diepgang verfrissend is, zullen sommige kijkers de toonwisselingen misschien te abrupt vinden. Het ene moment maken we grappen over helmen, het volgende moment kijken we in de afgrond van mentale ontwrichting. Die balans wordt niet altijd even goed gevonden.

De sterkste momenten van de film komen niet uit gevechten, maar uit gesprekken. Red Guardian die terugdenkt aan zijn gloriedagen, Yelena die zich afvraagt waar het allemaal nog voor dient, of Bucky Barnes die worstelt met zijn hol geworden rol als ‘de goede soldaat’ in dienst van de overheid. Voor het eerst zijn deze personages geen radertjes in een franchise, maar echte mensen – met littekens, zichtbaar en onzichtbaar.

Waar Avengers draaide om eenheid, gaat Thunderbolts over eenzaamheid. Dat verschil is essentieel. Het zal niet ieders favoriete Marvel-film zijn – en dat hoeft ook niet. Maar voor sommige kijkers zal dit precies zijn wat ze nodig hadden: een beetje gehavend, en vooral erg menselijk. Thunderbolts voelt als een broodnodige frisse wind in het MCU – een doordachte, verfrissende aanpak die de laatste Marvel-films hebben gemist. Is dit een eenmalig experiment of een blauwdruk voor de toekomst? De tijd zal het leren.

★★★★☆

Deze recensie is geschreven door Grant Tandy namens Screenvice.com. Thunderbolts draait nu in de bioscoop – bekijk hieronder de officiële trailer.

Heb je genoten van dit artikel? Trakteer ons dan op een (virtuele) koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen op Facebook, X, Instagram en Google Nieuws! Voor de laatste updates over je favoriete films, series en games, word lid van onze Facebook-groep. Zo mis je geen enkel nieuwtje!