Recensie: "The Shepherd" - Disney ontroert met een kort, maar bijzonder krachtig kerstverhaal

"The Shepherd" vertelt het verhaal van Freddie, een jonge Royal Air Force-piloot fenomenaal gespeeld door Ben Radcliffe. Op kerstavond, terwijl hij huiswaarts vliegt over de Noordzee, raakt Freddie in de problemen wanneer zijn radio en elektriciteit uitvallen. Dit resulteert in een benarde situatie waarbij hij alleen, hoog in de lucht en boven een kolkende Noordzee, gestrand is met beperkte brandstof. Net wanneer het lijkt alsof het geluk hem in de steek laat, verschijnt een mysterieuze goede Samaritaan op zijn pad, die zijn lot verandert op deze bijzondere avond.

LEES OOK | Recensie: “It’s a Wonderful Knife” – Bloederige slachtpartijen en hartverwarmende kerstsymboliek

Het beklemmende gevoel dat de kijker ervaart, is direct voelbaar. De leegte boven de wolken en de uitgestrekte sterrenhemel geven een melancholisch tintje aan de film. Terwijl de spanning toeneemt en alle hoop lijkt te vervagen, weet de film visueel te imponeren. Freddie ziet de brandstofmeter van zijn vliegtuig steeds verder leeglopen, en in deze momenten lijkt hij de tragiek te omarmen.

Prachtige shots van het noorderlicht volgen, waarna Freddie een ander vliegtuig opmerkt. De mysterieuze piloot, gespeeld door John Travolta, begeleidt Freddie naar het dichtstbijzijnde vliegveld. Echter, op het moment van landen neemt de film een bijzondere wending die te mooi is om hier verder uit te lichten.

De cast van "The Shepherd" omvat getalenteerde acteurs zoals Ben Radcliffe als Freddie, Steven Mackintosh als F.L. Joe Marks, en de iconische John Travolta als Johnny Kavanagh. Stuk voor stuk leveren ze geweldige acteerprestaties, waardoor de korte film bijzonder krachtig is.

Regisseur Iain Softley, met zijn vaardige hand, brengt het verhaal tot leven, gebaseerd op het werk van schrijver Frederick Forsyth, en biedt een eerbetoon aan de piloten die tijdens de oorlog nooit meer thuis zijn gekomen. De film weet in korte tijd een scala aan emoties bij de kijker op te roepen, van wanhoop en paniek tot het gevoel van hoop, mysterie en het warme kerstgevoel. Hoewel de film wat ons betreft langer had mogen duren, slaagt het er gezien de korte duur van zo'n 40 minuten direct in de kijker te raken en van begin tot eind te boeien.