Recensie: "Sympathy for the Devil" - Nicolas Cage ontstijgt de hel in deze duivels trage en saaie film

"Sympathy for the Devil" introduceert zijn protagonist, die alleen bekendstaat als The Driver (Kinnaman), als een liefhebbende vader die zijn zoon afzet bij zijn schoonmoeder voordat hij naar het ziekenhuis gaat, waar zijn vrouw aan het bevallen is van hun tweede kind. The Driver parkeert in de parkeergarage, maar dan stapt er een vreemde man met felrood haar en een elegant pak rustig in en houdt hem onder schot. The Passenger negeert alle smeekbeden en beveelt The Driver om naar een onbekende locatie te rijden, waarmee een gewelddadig spel wordt gestart waarbij niet alles is wat het lijkt.

LEES OOK | Recensie: “Cobweb” – Ondanks clichés een bijzonder angstaanjagende horrorsensatie

De misdaadthriller is in mysterie gehuld door informatie over The Passenger zo lang mogelijk achter te houden en visuele taal te gebruiken om de mogelijkheid van het bovennatuurlijke te suggereren. Zou The Passenger de duivel kunnen zijn? Hij heeft een comfortabele, zelfverzekerde uitstraling met een onderliggende dreiging die voortdurend dreigt uit te barsten in geweld. The Passenger kleedt zich ook nog eens in de favoriete kleuren van de duivel, rood en zwart. De setting in Las Vegas en de levendige rode tinten in het beeld suggereren ook dat de duivel speelt met een doorsnee familieman. Het is de langdurige vraag "waarom?"

dit alles blijkt uiteindelijk een rookgordijn te zijn voor een relatief eenvoudig, tam verhaal. Dit betekent een voortdurende reeks gesprekken tussen The Driver en The Passenger, onderbroken door af en toe gewelddadige scènes. Cage zet zijn reeks van eigenaardigheden die zijn personages boeiend maken voort; hier brengen zijn vreugdevolle affiniteit met geweld de anderszins stille thriller tot leven. Kinnaman doet het minder goed. Zijn zachtaardige Driver moet dingen te lang geheim houden, waardoor de acteur weinig te doen heeft behalve reageren op de capriolen van "The Passenger".

De film slaagt er niet in de kijkers volledig in zijn greep te houden. Door vast te houden aan het bewaren van plotwendingen, ontbreekt het aan karakterontwikkeling. De film kiest voor de veilige weg met een misdaadthriller die nooit de belofte nakomt om volledig ontspoord te raken. Tegen de tijd dat "Sympathy for the Devil" eindelijk zijn kaarten op tafel legt, is het te weinig en te laat.

In "Sympathy for the Devil" schittert Nicolas Cage opnieuw in een onvoorspelbare rol, maar het trage onthullen van het plot en het gebrek aan tempo zorgen ervoor dat de film uitgeblust aanvoelt wanneer de climax eindelijk arriveert. Het potentieel voor een boeiende thriller met bovennatuurlijke elementen wordt niet volledig benut, en zelfs Cage's excentrieke vertolking kan dit niet volledig redden. Als je een fan bent van Cage, kun je de film zeker bekijken voor zijn prestatie, maar verwacht geen meeslepende rit zoals je misschien had gehoopt.