Recensie: 'Sketch' – Rouw, monsters en kleurkrijt in een ontroerende familiefilm

Centraal staat de tienjarige Amber Wyatt (Bianca Belle), die na de dood van haar moeder moeite heeft haar gevoelens te uiten. In plaats van te praten, tekent ze haar angsten, woede en verdriet in een geheim schetsboek. Wanneer dat boek per ongeluk in een mysterieuze vijver valt – een plek die eerder al kapotte voorwerpen kon herstellen – komen haar tekeningen letterlijk tot leven. Wat begint met schattig-ogende krabbelmonsters, mondt uit in een reeks groteske, angstaanjagende wezens die het kleine stadje waar ze woont onveilig maken.

Samen met haar oudere broer Jack (Kue Lawrence) en haar vader Taylor (Tony Hale) moet Amber het opnemen tegen haar eigen creaties. Maar de ware strijd speelt zich niet af tegen de monsters, maar tegen de onverwerkte rouw die in elk gezinslid op een andere manier naar boven komt. Ook tante Liz (D’Arcy Carden) speelt een belangrijke rol, als nuchtere spilfiguur die de familie probeert te begeleiden terwijl hun wereld letterlijk uit elkaar valt.

Wat Sketch onderscheidt van veel andere films die rouw proberen te verbeelden, is de manier waarop het proces niet wordt gladgestreken of gepolijst. Worley durft te laten zien hoe chaotisch, boos en verwarrend verlies kan zijn – zeker voor kinderen. Ambers innerlijke strijd wordt zichtbaar gemaakt in fysieke, dreigende wezens: van een Godzilla-achtig oog met harige poten tot een sinistere, getekende versie van zichzelf. Elk monster symboliseert een emotie of angst die ze niet onder woorden kan brengen. En waar in andere films het ‘magische kinderverhaal’ vaak eindigt in clichés, kiest Sketch voor een volwassen en oprechte benadering.

De film is bovendien bijzonder effectief in het visualiseren van emotionele complexiteit. De creaties van Amber zijn niet zomaar fantasierijke vijanden, maar directe uitingen van haar psyche. Sommige wezens zijn gevaarlijk, anderen onschuldig of zelfs behulpzaam. Deze wisselwerking maakt dat de film nooit verzandt in simplistische goed-tegen-kwaadpatronen, maar juist ruimte laat voor nuance.

Bianca Belle maakt diepe indruk als Amber. Zonder veel dialoog weet ze het innerlijke conflict van een kind in rouw invoelbaar te maken. Haar spel is subtiel en intens tegelijk – een combinatie die zeldzaam is voor een jonge actrice. Kue Lawrence als broer Jack vormt een krachtig tegenwicht. Zijn personage zoekt troost in controle, in logica, en in het idee dat de vijver zijn moeder misschien kan terugbrengen. Zijn verhaal is minstens zo schrijnend als dat van Amber, en samen dragen de twee kinderen de emotionele kern van de film.

Tony Hale toont zich van een verrassend gelaagde kant als vader Taylor. Bekend van zijn komische rollen in Arrested Development en Veep, laat hij hier een meer ingetogen en kwetsbare kant zien. Taylors poging om het gezin bij elkaar te houden – met een geforceerde vrolijkheid die steeds meer begint te barsten – is ontroerend en herkenbaar. D’Arcy Carden als tante Liz brengt balans in het verhaal: rationeel, zorgzaam en tegelijk ook diep geraakt door het verlies. Haar aanwezigheid zorgt voor rustmomenten waarin de film even kan ademhalen.

De visuele stijl van Sketch is even kleurrijk als verontrustend. Worley, die zijn sporen verdiende als VFX-regisseur in de reclamewereld, weet exact hoe hij fantasie en realisme moet laten botsen zonder dat het geforceerd aanvoelt. De monsters ogen bewust primitief, alsof ze rechtstreeks uit het schetsboek van een kind zijn gekropen. Gemaakt van krijt, wasco, viltstift en glitterlijm. Deze keuze maakt ze niet minder dreigend, maar des te intrigerender. De special effects zijn doeltreffend, maar nooit overdadig. In tegenstelling tot veel blockbusters kiest Sketch voor creativiteit boven spektakel.

Sketch is niet alleen een visueel spektakel of een spannend avontuur. Het is ook een film met een duidelijke boodschap: dat verdriet er mag zijn, dat kinderen hun eigen manier van verwerken hebben, en dat praten – of tekenen – daar een belangrijk onderdeel van is. De scène waarin Ambers therapeut haar aanmoedigt om haar boze gedachten op papier te zetten in plaats van ze op te kroppen, is exemplarisch voor de toon van de film: serieus, maar hoopvol. De film biedt geen pasklare oplossingen, maar nodigt uit tot gesprek. Niet belerend, maar empathisch.

Met Sketch levert Seth Worley een verrassend volwassen speelfilmdebuut af dat verder gaat dan de gebruikelijke grenzen van het genre. De film durft stil te staan bij verdriet zonder sentimenteel te worden, en combineert humor, horror en fantasie tot een krachtig geheel. Dankzij sterke acteerprestaties, originele visuele vondsten en een verhaal dat kinderen én volwassenen serieus neemt, behoort Sketch zonder twijfel tot de meest memorabele familiefilms van 2024.

★★★★☆

Sketch draait vanaf 7 augustus in de bioscoop. Bekijk hieronder de officiële trailer.  

Heb je genoten van dit artikel? Trakteer ons dan op een (virtuele) koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen op Facebook, X, Instagram en Google Nieuws! Voor de laatste updates over je favoriete films, series en games, word lid van onze Facebook-groep. Zo mis je geen enkel nieuwtje!