Eerder deze week lanceerde Netflix de nieuwe waargebeurde dramafilm SCOOP.
Gillian Anderson speelt de hoofdrol als BBC Newsnight-journalist Emily Maitlis,
die oog in oog staat met de Britse Prins Andrew, briljant gespeeld door Rufus
Sewell, in een spraakmakend interview dat het hele medialandschap in het
Verenigd Koninkrijk op zijn kop zette. Genoeg stof dus voor een spraakmakende
film, zou je denken. SCOOP richt zich op het
beruchte interview met Prins Andrew in 2019. Dit gesprek, ook wel bekend als
het meest bekeken BBC-interview ooit, veroorzaakte veel verbijstering en afkeer
vanwege de overvloed aan bizarre verklaringen en het feit dat Andrew geen spijt
betuigde van zijn banden met miljardair Epstein. Enkele dagen later ging de
prins vervroegd met pensioen en legde hij al zijn functies neer.
Het hele verhaal is bij velen wel bekend, en is dus niet
heel relevant om daar verder nog in te duiken. De film lijkt ook die conclusie
te trekken, aangezien het een heel verhaal rondom het desbetreffende interview
bouwt maar verder niet de moeite neemt om, bijvoorbeeld, de daadwerkelijke
bezoeken van Andrew aan Epstein te dramatiseren.
De opbouw naar het interview toe is waar de film boeiend en met
vlagen spannend is. Het interview zelf is niet bijzonder indrukwekkend en is
ook alweer voorbij voordat je het doorhebt. De eerste vraag die na de
aftiteling komt bovendrijven is: Was het nou echt nodig om hier een film van te
maken?
De film legt ook wel héél erg de nadruk op alle vrouwelijke
personages, wat soms zo overduidelijk is dat het op den duur behoorlijk
irritant wordt. Het lijkt vooral een film te zijn om Prins Andrew nog een
aantal trappen na te geven. Overigens terecht, daar niet van, maar nogmaals:
Was daar nou echt een film voor nodig?
SCOOP toont ook erg gênante en specifieke gewoontes van de prins
die hem een extra creepy uitstraling geven, iets wat de makers perfect hebben
weten over te brengen, mede dankzij de fantastische vertolking van Rufus
Sewell.
Zo zien we de prins door het lint gaan wanneer zijn teddyberen
op bed niet op de juiste plaats worden gelegd door de schoonmaakster. Ja, die
kerel is een rare snuiter, en SCOOP
doet er ook echt alles aan om dat maar vaak genoeg duidelijk te maken, waarbij
het hier en daar een eigen draai eraan geeft wat verder niet valt te
factchecken. (Zoals bijvoorbeeld de laatste scené in de film)
Hoewel de film waarschijnlijk bij royalty- en medialiefhebbers
goed in de smaak zal vallen, is het voor de casual kijker die niets heeft met
het Britse koningshuis wellicht een tamelijk saaie film. Je zou het kunnen
vergelijken met ons eigen land, waarbij er een film zou worden gemaakt over de
totstandkoming van - nou noem eens wat, het Joran van der Sloot-interview? -
Ook niet bijzonder interessant, lijkt me.
Al met al kijkt de film lekker weg, maar na twee keer knipperen
met je ogen rolt de aftiteling al. De nasleep van het interview is ook wat
afgeraffeld en - zoals zo vaak bij waargebeurde films - krijgen we nog wat
tekst en uitleg, waarna de film uitgaat als een nachtkaars. Het verhaal op
zich, rondom Epstein, Prins Andrew en het interview, had meer in gezeten.
Hadden de daadwerkelijke bezoeken van Andrew aan Epstein bijvoorbeeld ook
gedramatiseerd kunnen worden. Maar, dan had de film zich misschien beter
geleend voor een serie.
★★★☆☆
Genoten van het artikel? Trakteer ons op een (virtuele) koffie of steun The
Nerd Shepherd door ons te volgen via Facebook, Twitter
en Instagram!