Recensie: "Nefarious" door Sid Lukkassen - Een psychologisch schaakspel met de duivel

Het begint ermee dat een psychiater, gespeeld door Jordan Belfi, een gevangenis betreedt om een evaluatie op te stellen over een ter dood veroordeelde crimineel. Deze crimineel wordt gespeeld door Sean Patrick Flanery. Hij zal spoedig worden geëxecuteerd, maar het protocol vereist dat de staat vaststelt dat de betreffende crimineel handelingsbekwaam is en niet gek. Echter, de crimineel zegt bezeten te zijn door een demon genaamd Nefarious, waar de filmtitel naar verwijst. Zal de psychiater hem beoordelen als gestoord? Zal de crimineel de doodstraf weten te ontlopen?

LEES OOK | Recensie “Insidious: The Red Door” door Sid Lukkassen – Een onbevredigende ontknoping van een ooit griezelige franchise

Gaandeweg ontstaat er een moreel kat-en-muisspel waarbij het persoonlijke leven van de psychiater kritisch onder de loep komt. Je zegt dat je nooit iemand zal vermoorden, maar hoe zit het dan met euthanasie, met abortus? De psychiater laat zich soms net wat te makkelijk uit te tent lokken, maar het spel werkt en maakt interessante dialogen los. Over aansprakelijkheid, ethiek en theologie, zonder dat het ergens belerend wordt.

De psychiater valt terug op zijn progressieve waarden en zijn atheïsme, maar zal dit stand houden tegen een demonische entiteit van tienduizenden jaren oud? De kijker zit op het puntje van zijn stoel. Ook Tom Ohmer komt ijzersterk over, als gevangenisdirecteur die de crimineel het liefst wil zien branden maar die tegelijk de psychiater naar alle eerlijkheid en integriteit zijn werk wil laten afmaken.

Nefarious werkt toe naar een soort omgekeerd evangelie. Zoals de onschuldige Jezus werd gekruisigd om te mensheid te verbinden met God, zo zou nu een onschuldige (of schuldige?) crimineel worden terechtgesteld om het pad te effenen voor satanische machten. Hoewel de gevangenisdirecteur aandringt op executie, gaat de kijker zich afvragen wat er dan zal gebeuren. Misschien is het veiliger om de crimineel gestoord te verklaren, en hem achter de tralies te laten rotten, dan om hem te executeren? Het feit dat ik hier steeds meer over nadacht toont écht de kracht van deze film. Het verhaal kent enige religieuze smaakaccenten, doch zonder moralistisch of opdringerig te worden.

Ik zou er nog veel over kunnen zeggen, maar dit is al met al een ijzersterke film. Het acteerwerk is briljant: ik kon me goed verplaatsen in de hoofdpersoon en de morele dilemma’s waarmee hij worstelt. Tot op het laatst zat ik in spanning tot welk oordeel hij zou komen. En hoe Sean Patrick Flanery oscilleert tussen een arrogante schurk en een wanhopig hoopje mens, afhankelijk van de staat van bezetenheid, is oprecht indrukwekkend. Ook de special effects zijn treffend. Aanrader dus!

Oordeel: 8,4