Recensie: 'Materialists' - Romantiek als businessmodel in een koude, prachtige wereld

Centraal staat Lucy (Dakota Johnson), een no-nonsense matchmaker in New York die romantiek behandelt alsof het een Excel-sheet is. Voor haar draait liefde om kosten-batenanalyses: carrière, opleiding, lengte, BMI, nettovermogen. Haar kantoor voelt eerder als een boutique-consultancy voor vermoeide en vermogende vrijgezellen dan als een plek waar passie opbloeit. Romantiek is voor haar geen gevoel, maar een risicoprofiel. Johnson speelt die koele efficiëntie overtuigend, maar blijft daardoor ook op afstand. Op een gegeven moment wordt die berekenende houding een beperking — voor haar, maar ook voor ons.

Het liefdesdriehoekje dat de plot aandrijft, zou moeten vonken: Lucy’s ex John (Chris Evans), een charmante maar blutte acteur, duikt weer op net wanneer zij in het vizier komt van Harry (Pedro Pascal), een gladde, steenrijke bruidsjonker met penthouse en perfect haar. De ingrediënten voor een goede romcom zijn aanwezig, maar Songs uitwerking is onevenwichtig. In plaats van spanning op te bouwen tussen de drie, laat Materialists de chemie verdampen nog vóór ze kan ontstaan.

De centrale romance voelt vlak. Tussen Johnson en Pascal klikt het nooit echt, en hoewel Evans het best uit de verf komt door zich volledig te geven aan de weemoed van een man die achterbleef, mist de dynamiek tussen Lucy en haar mannen overtuigingskracht. Johns rommelige appartement — in schril contrast met de rest van de klinisch perfect gestileerde film — voelt nog het meest menselijk aan. Het probleem is niet dat de driehoek niet werkt, maar dat Lucy’s keuzes nooit belangrijk voelen buiten hun symbolische waarde.

Geld is het ware hoofdpersonage van deze film. Net als klasse, levensstijl en de illusie van keuze binnen het kapitalistische datingcircus. Song probeert Lucy’s materialisme te tonen als een reactie op trauma, maar het script graaft zelden diep genoeg om haar verleden voelbaar te maken. Lucy zoekt niet zomaar liefde — ze wil stabiliteit, status, ontsnapping aan een leven van schaarste. Een herkenbare motivatie, maar het scenario weet haar daar niet echt voorbij uit te diepen. De personages voelen vaak meer als spreekbuizen voor ideeën dan als echte mensen van vlees en bloed.

Visueel is de film om door een ringetje te halen. Cameraman Shabier Kirchner (ook van Past Lives) schiet op 35mm en geeft New York een warme gloed die haaks staat op de emotionele kilte. Toch voelt deze wereld meer gecureerd dan geleefd. Harry’s perfect opgeruimde appartement lijkt uit een luxe-interieurblad te komen, terwijl Johns rommelige woning als enige plek iets van authenticiteit ademt. Het zegt genoeg dat de film het meest tot leven komt wanneer hij ophoudt met zo hard zijn best te doen om er duur uit te zien.

Toch weet Song af en toe messcherp uit de hoek te komen. Haar dialogen bevatten rake observaties, zoals de weerzin van mannen tegen vrouwen boven de dertig, of hoe vrouwen mannen onder de 1,80 m zonder pardon afwijzen. Geen oppervlakkige grappen, maar pijnlijke reflecties van een datingcultuur die geobsedeerd is door uiterlijk vertoon. Op zulke momenten snijdt de film plots dwars door alle façade heen, en dat voelt even verfrissend als confronterend.

Maar die korte schokken van eerlijkheid zijn niet genoeg om de film bij elkaar te houden. Materialists twijfelt: wil het een satire zijn op liefde, of een liefdesverhaal an sich? In de poging om allebei te zijn, raakt het zijn emotionele kern kwijt. Song beschikt over een sterke stem en een duidelijk visueel oog, maar is hier minder zeker dan bij haar debuut. De warmte en oprechte emotie van Past Lives ontbreekt volledig. Geen enkele designerjas of snedige oneliner weet dat op te vangen.

Het is een film die een cultuur probeert te analyseren, maar vergeet haar een hartslag te geven. Toch zit er waarde in de poging. Materialists is een misstap, maar wel een fascinerende: een romantische film voor het tijdperk van inkomensklassen en personal brands. Als het de romcom niet nieuw leven inblaast, dan stelt het tenminste de vraag wat we er anno nu nog van verwachten. Net als Lucy’s cliënten zoekt het iets wat misschien niet bestaat: de perfecte match.

★★½☆☆☆

Deze recensie is geschreven door Grant Tandy namens Screenvice.com. Materialists draait nu in de bioscoop. Bekijk hieronder de officiële trailer.

Heb je genoten van dit artikel? Trakteer ons dan op een (virtuele) koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen op Facebook, X, Instagram en Google Nieuws! Voor de laatste updates over je favoriete films, series en games, word lid van onze Facebook-groep. Zo mis je geen enkel nieuwtje!