De nieuwe Frankenstein
is Guillermo del Toro’s (El laberinto del fauno) versie van het
klassieke verhaal – het moderne sprookje dat inmiddels al 423 keer (!) verfilmd
is. Met in de hoofdrol Oscar Isaac (Die we kennen uit Villeneuve’s Dune) en als
centrale thema de vraag die ons in de moderne tijd al zo lang bezig houdt: Kan
wetenschap te ver gaan? De film begint zowel
spectaculair als onheilspellend. In een ijzig landschap zien we een Deense
kapitein en zijn bemanning het opnemen tegen het welbekende monster. Als deze
er achter komen dat de kolos niet met kogels te stoppen is bedenkt de kapitein een slimme truc: in plaats van op het monster zelf te schieten, schiet hij op
het ijs waar het op staat, waardoor het erdoorheen zakt en in het ijskoude
water komt te zinken. Maar zelfs dat blijkt niet genoeg om Frankensteins
creatie te stoppen…
Frankenstein is het
oorspronkelijke sciencefictionverhaal. Niet magie, maar wetenschap brengt het
monster hier tot leven. En is de wetenschapper die tot zoiets in staat is
eigenlijk niet zelf het ware monster? Dat is de vraag waar het hier om draait. Zoals
op de poster staat te lezen: “Only monsters play God.” Het is een leuke
omkering, maar daarmee is eigenlijk het hele punt van de film al gemaakt.
En ja, dat punt hebben we
inmiddels natuurlijk wel vaker gezien. Ik moet denken aan
Jurrasic Park, waarin dit thema uitstekend in beeld komt, en
zoveel malen subtieler bovendien: niet het monster met de grote tanden is de
slechterik, maar die vriendelijke man in het wit die leven dacht te kunnen
creëren, zonder daar de gevolgen van te overzien. Of kijk naar de recente
Tron: Ares waarin eigenlijk hetzelfde
speelt. Of de geweldige
Ex Machina,
met ook daar Oscar Isaac in de rol van hoogmoedige schepper.
Maar er kan er maar één
de eerste zijn, en we kunnen het de originele Frankenstein natuurlijk niet aanrekenen dat het punt sindsdien zo vaak
herhaald en verbeterd is, dat er nota bene een heel genre uit ontstaan is. En
del Toro? Is het voor hem voldoende om trouw aan het originele verhaal te
blijven, of mogen we verwachten dat hij wat nuance en diepte toevoegt aan dit
thema, aan deze vraag, die ons inmiddels al zovele malen gesteld is?
De film is opgedeeld in
twee delen. Eerst krijgen we het verhaal van Victor Frankenstein, de moderne
Prometheus, en hoe hij tot zijn creatie gekomen is. Dit is veruit het beste
deel. Alles ziet er indrukwekkend uit, de kostuums en de omgevingen zijn
uitmuntend en we zien op opvertuigende wijze hoe dit razende genie ondanks alle
tegenwerking waar hij mee te maken krijgt volhardt zijn droom werkelijkheid te
maken.
Dan zien we kant van het
monster, en hier begint de film wat scheuren te vertonen. Het design van het
monster is het eerste dat opvalt. Als ik aan het klassieke beeld denk, van het
ietwat vierkante hoofd met twee bouten uit zijn nek, dan kan ik niet zeggen dat
dit een verbetering is. Erger is dat de film zo overduidelijk probeert
sympathie voor het schepsel op te wekken, maar daar uiteindelijk in faalt.
Het
karakter Elizabeth – dat overigens voor de rest sterk in elkaar steekt – werpt
enkele blikken op het schepsel en is meteen van liefde vervuld, maar het blijft
onduidelijk waarom. Ik kon het niet opbrengen iets te voelen voor dit wezen, en
de lange scènes die daar zo uitdrukkelijk om vragen – is het niet o zo zielig?
– zijn daarom niet anders dan saai te noemen.
Iets anders dat
onduidelijk blijft is waarom het schepsel eigenlijk zulke krachten heeft. Oké,
Frankenstein slaagt erin dood weefsel te animeren, middels elektriciteit. Maar
waarom zou het aldus tot beweging gebrachte vlees dan ineens tegen kogels kunnen,
en waarom helen zijn wonden zich op magische wijze? Er wordt geen poging gedaan
dit uit te leggen – het is gewoon zo, en dat voelt een beetje vreemd.
En dat is hoe mijn
oordeel over deze film samenvat kan worden: er wordt een zeer overtuigende
Frankenstein neergezet, in een zeer overtuigende samenleving die ontzet op zijn
waanzin reageert. Het monster daarentegen is minder overtuigend, en hier
verloor de film mij een beetje. Misschien
is dat iets waar men in de 424e verfilming van dit verhaal naar kan
kijken.
★★★☆☆
Frankenstein draait nu in de bioscoop en is vanaf 7
november ook te zien op
Netflix. Bekijk hieronder de officiële trailer.
Blijf op de hoogte van jouw favoriete Netflix-films en
-series
Heb je genoten van dit artikel? Trakteer ons dan op een
(virtuele) koffie of steun
The
Nerd Shepherd door ons te volgen op
Facebook,
X,
Instagram en
Google Nieuws! Voor
de laatste updates over je favoriete Netflix-series, word lid van onze
Alles over Netflix Facebook-groep. Zo mis je geen enkel
nieuwtje!