Recensie: 'Ferrari' - Sexy bolides, chique pakken en Italiaanse intriges

Het is de zomer van 1957. Zowel het bedrijf als het huwelijk van Enzo Ferrari (Adam Driver) en zijn vrouw Laura (Penélope Cruz) bevinden zich in een crisis. Het echtpaar Ferrari rouwt nog om het verlies van hun zoon Dino, die aan spierdystrofie overleed. Iets dat Laura Enzo nooit zal vergeven.

LEES OOK | Studio achter ‘Sound of Freedom’ verwerft rechten van biografische dramafilm ‘Sight’

Er dreigt faillissement en Enzo probeert het bedrijf te redden door alle paarden te wedden op de befaamde endurancerace Mille Miglia. Ferrari zal de race winnen, maar zijn vrouw verliezen. Laura ontdekt dat Enzo er al een lange tijd een relatie op na houdt met Lina Lardi (Shailene Woodley) en dat hij met haar een tweede zoon heeft, Piero.

Ik zal maar direct met de deur in huis vallen: wat een kut film. En dat ligt zeker niet aan het camera- en acteerwerk. Hoewel de film ramvol zit met emoties, drama, woede, liefde, verdriet komt dit niet goed over. Het doet aan als een slow cinema en heeft moeite met het grijpen en vasthouden van mijn aandacht. Zonde hoor! Het duurt maar liefst 18 minuten voor je de eerste motoren hoort brullen. De crashes worden goed in beeld gebracht, maar ogen goedkoop.

Selma Hayek weet de kijker in verroering te brengen en schittert in haar rol. Adam Driver weet prima hoe hij een standaard koele zakenman moet vertolken. Al met al een tamelijk saaie film die het vooral moet hebben van de cast. Zo’n episch levensverhaal als dat van de Ferrari’s zo saai in beeld brengen is ook een gave. Hoewel ik begrijp wat de filmmakers pogen te doen, falen zij. De klassieke auto’s, de Italiaanse sfeer, muziek en het landschap maken nog wel wat goed, zodoende geef ik Ferrari een zesje.