De komedie The Dictator (2012), geregisseerd door
Larry Charles en met Sacha Baron Cohen in de hoofdrol, is vanaf vandaag weer
terug op Netflix. Met zijn rol als Admiraal-Generaal Aladeen, de megalomane
leider van het fictieve Noord-Afrikaanse land Wadiya, laat Baron Cohen opnieuw
zien hoe ver hij bereid is te gaan om politieke systemen, machtsstructuren en
cultuurverschillen belachelijk te maken. Het verhaal draait om Aladeen, een dictator die zijn land
met ijzeren vuist regeert en zich omringt met vrouwelijke lijfwachten,
persoonsverheerlijking en een gevaarlijk nucleair programma. Wanneer de
Verenigde Naties dreigen in te grijpen, reist hij naar New York om zijn macht
te verdedigen. Een complot van zijn oom zorgt er echter voor dat Aladeen zijn
macht verliest en noodgedwongen anoniem door de stad zwerft. Daar ontmoet hij
Zoey (Anna Faris), een activiste die zijn wereldbeeld op zijn kop zet.
Sacha Baron Cohen schreef het scenario samen met Alec Berg,
David Mandel en Jeff Schaffer. Producenten gaven aan dat het personage van
Aladeen is geïnspireerd op beruchte leiders als Kim Jong-Il, Muammar Gaddafi en
Idi Amin. De film opent zelfs met een cynische boodschap "in loving
memory" aan Kim Jong-Il, die in 2011 overleed.
De regie lag in handen van Larry Charles, die eerder
samenwerkte met Baron Cohen aan Borat en Brüno. Net als die films
zoekt The Dictator voortdurend de grens op tussen satire, shock en
maatschappijkritiek.
Bij de release in 2012 waren de reacties gemengd. Op Rotten
Tomatoes scoorde de film 57%, en ook op Metacritic bleef de score steken in de
middenmoot. Critici prezen Baron Cohens lef en timing, maar wezen op de
wisselvalligheid van de grappen.
De film zorgde ook internationaal voor ophef. In landen als
Tadzjikistan, Oezbekistan en Kazachstan werd de film verboden of zwaar ingekort
door censuur. Ook Pakistan en Maleisië weigerden een volledige release. Kritiek
richtte zich daarnaast op vermeende islamofobie en stereotyperingen van
Arabieren en moslims. Vooral het gebruik van clichés – van kamelen in New York
tot het harem-motief – leidde tot beschuldigingen van karikaturale
beeldvorming.
Ondanks de verdeeldheid die de film opriep, blijft The
Dictator een scherp voorbeeld van politieke satire in Hollywood. Baron
Cohen legt met grove humor bloot hoe fragiel democratie en vrijheid zijn, en
hoe machtsmisbruik er in de praktijk uitziet.
Blijf op de hoogte van jouw favoriete Netflix-films en -series
Heb je genoten van dit artikel? Trakteer ons dan op een
(virtuele) koffie of
steun
The Nerd Shepherd door ons te
volgen op
Facebook,
X,
Instagram en
Google
Nieuws! Voor de laatste updates over je favoriete Netflix-series, word
lid van onze
Alles
over Netflix Facebook-groep. Zo mis je geen enkel nieuwtje!