Found footage was zelden zó eng: deze waargebeurde Netflix-horrorfilm wil dat jij óók lijdt

We volgen Li Ronan, een vrouw die wanhopig probeert haar dochtertje Dodo te beschermen tegen een vloek die ze zes jaar eerder zelf op de hals haalde. Toen was ze nog vol bravoure met haar vriend en zijn neef op pad om een obscuur religieus ritueel vast te leggen in een afgelegen dorp. Dat liep behoorlijk uit de hand. Ze betraden een verboden tunnel waar een mysterieuze god wordt vereerd: de zogenaamde Mother-Buddha. Vanaf dat moment begint de ellende, en die houdt zes jaar later nog steeds niet op.

Maar dit is niet zomaar een horrorverhaal. Incantation laat je als kijker langzaam afglijden in de paranoia. Dankzij het slimme gebruik van found footage en een verknipte tijdlijn voelt alles chaotisch en onbetrouwbaar. Je weet nooit of wat je ziet écht gebeurt, of dat je precies zit te kijken naar wat Ronan jou wil laten zien. Haar bedoelingen zijn niet per se zuiver. Want in een zieke, maar logisch klinkende redenering denkt ze dat als jij, de kijker, haar beelden ziet, je misschien een stukje van de vloek overneemt. Ja. Je leest het goed.

Wat deze film extra griezelig maakt, is dat het verhaal gebaseerd is op een waargebeurd verhaal. In 2005 dacht een gezin in Taiwan dat ze bezeten waren door demonen, vermomd als goden. Wat volgde, waren ‘uitdrijvingen’ die volledig uit de hand liepen, met de dood van een gezinslid tot gevolg. Geen bloederige legende of urbane mythe, maar keiharde realiteit. Precies dát geeft Incantation z’n onheilspellende lading: het idee dat het allemaal níet zo ver van de waarheid afligt als je zou willen.

Hoewel Incantation op Rotten Tomatoes een respectabele score van 75% wist te halen, is de film opvallend onopgemerkt gebleven buiten de echte horror-kringen. Eeuwig zonde, want dit is precies het soort film dat je niet snel vergeet. Regisseur Kevin Ko weet een beklemmende sfeer op te bouwen zonder te vervallen in luide jumpscares of gore om de gore. De horror zit ‘m hier in wat je niet ziet. In de stilte. In het ongemak. In het moment waarop je beseft: wacht eens even, ben ik nu ook vervloekt?

Liefhebbers van folkhorror à la The Medium of Noroi: The Curse gaan hier sowieso van smullen. Maar ook als je denkt "meh, Aziatische horror is niks voor mij", dan is dit dé film om dat vooroordeel aan diggelen te slaan. Incantation is slim, naar, meeslepend en ook gewoon ontzettend sadistisch. Maar dan op een goede manier. Durf jij te kijken?

Heb je genoten van dit artikel? Trakteer ons dan op een (virtuele) koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen op Facebook, X, Instagram en Google Nieuws! Voor de laatste updates over je favoriete Netflix-series, word lid van onze Alles over Netflix Facebook-groep. Zo mis je geen enkel nieuwtje!