In 2015 kondigden regisseur Robert Rodriguez en acteur John Malkovich een ongekend filmproject aan: 100 Years: The Movie You Will Never See. Deze experimentele sciencefictionfilm wordt pas in 2115 uitgebracht, precies een eeuw na de aankondiging. De film maakt deel uit van een samenwerking met Louis XIII Cognac, een merk dat bekendstaat om de honderdjarige rijpingsperiode van zijn drank. Het project is een fascinerende combinatie van kunst, tijd en exclusiviteit, en heeft sindsdien wereldwijd nieuwsgierigheid gewekt.
Het concept van 100 Years is zowel eenvoudig als revolutionair. De film is voltooid, maar wordt honderd jaar lang bewaard in een speciale hightechkluis in Cognac, Frankrijk. Deze kluis, gemaakt van kogelvrij glas, opent automatisch op 18 november 2115. Slechts duizend metalen uitnodigingen zijn verspreid onder geselecteerde gasten, bedoeld om doorgegeven te worden aan toekomstige generaties. Dit maakt de film niet alleen een kunstwerk, maar ook een erfstuk.
Hoewel het plot strikt geheim wordt gehouden, is bekend dat de film een internationale cast heeft. Naast John Malkovich zijn ook de Chinese actrice Shuya Chang en de Chileense acteur Marko Zaror betrokken. Regisseur Rodriguez heeft bevestigd dat de drie teasers—getiteld Retro, Nature en Future—geen inhoudelijke verbanden hebben met de daadwerkelijke film. Ze zijn enkel bedoeld om de sfeer en het mysterie rond het project te versterken.
De inspiratie voor 100 Years komt voort uit de langdurige productiecyclus van Louis XIII Cognac, een drank die een eeuw nodig heeft om te rijpen. Het idee achter de film is om kunst te creëren die, net als de cognac, bedoeld is voor een publiek dat nog niet bestaat. Rodriguez verklaarde aanvankelijk te hebben gedacht dat het project een reclamespot zou worden, maar het team besloot het als een op zichzelf staand kunstwerk te behandelen.
100 Years is meer dan een film; het is een cultureel experiment dat onze perceptie van tijd, nalatenschap en kunst uitdaagt. Het roept vragen op over hoe de wereld er in 2115 uit zal zien. Zullen toekomstige generaties de film begrijpen in de context waarin hij is gemaakt? Zal cinema, zoals we die nu kennen, nog steeds bestaan?
De kluis waarin de film wordt bewaard, reisde na de onthulling in 2015 langs prominente evenementen zoals het Filmfestival van Cannes, voordat hij terugkeerde naar zijn permanente locatie. Naast de film is er ook een bijbehorende compositie van Pharrell Williams, getiteld 100 Years, die in 2117 zal worden uitgebracht.
Het idee van een film die niemand van de huidige generatie ooit zal zien, is zowel intrigerend als frustrerend. Het dwingt ons na te denken over onze nalatenschap en de rol van kunst in de toekomst. 100 Years is niet slechts een marketingstunt of een experiment; het is een herinnering dat sommige dingen pas betekenis krijgen met tijd. Het project symboliseert een toekomst die we ons nauwelijks kunnen voorstellen, maar die al in de maak is.