Recensie: 'Black Doves' – Nieuwe Netflix-serie met Keira Knightley en Ben Whishaw

De serie begint sterk met een bloedstollende openingsscène waarin drie mensen met geheime informatie genadeloos worden uitgeschakeld. Zo maken we kennis met Helen Webb (Knightley), een vrouw die naar buiten toe het perfecte leven leidt als echtgenote van de Britse minister van Defensie (Andrew Buchan). Achter de schermen is ze echter een freelance spion. Wanneer haar geheime minnaar Jason (Andrew Koji) wordt vermoord, belandt Helen in een web van intriges, waarbij al snel duidelijk wordt dat niemand te vertrouwen is.

De eerste aflevering zet een intrigerende toon, vol mysterie en stijlvolle actie. Knightley schittert als Helen en brengt zowel haar kwetsbaarheid als moeder als haar meedogenloze spionagekant overtuigend over. Toch begint de serie al snel te wankelen. Het script lijkt moeite te hebben met focus, wat soms resulteert in geforceerde humoristische momenten. Zo is er een scène waarin Helen tijdens een levensbedreigende situatie plots haar dochter aan de telefoon neemt – grappig bedoeld, maar eerder storend en irritant.

Ben Whishaw daarentegen blinkt uit als Sam, een ex-huurmoordenaar met een tragisch verleden en een scherp gevoel voor humor die wél weet te landen. Zijn dynamiek met Knightley is een van de sterkste punten van de serie, en de chemie tussen de twee personages tilt zowel de actie als de dialogen naar een hoger niveau. Whishaws complexe karakter geeft de serie de broodnodige diepgang.

Helaas is het centrale plot minder indrukwekkend. De geopolitieke spanningen tussen het VK en China voelen als herkauwd – iets wat we al vaak hebben gezien in soortgelijke series. Hoewel er actuele thema’s worden aangesneden, ontbreekt het de serie aan verrassende plottwists of een diepgaand verhaal.

Joe Barton, bekend van The Ritual en The Lazarus Project, laat wél zien dat hij uitblinkt in het schrijven van sterke relaties. Vooral de ijzige interacties tussen Helen en haar handler Reed (Sarah Lancashire) zijn een hoogtepunt. Maar terwijl Bartons eerdere werk ambitieuzer aanvoelde, blijft Black Doves te veel vasthouden aan bekende spionageclichés.

Visueel heeft de serie genoeg te bieden. Het sfeervolle Londen, gehuld in kerstverlichting, vormt een mooi contrast met de duistere wereld van spionage en moord. De kerstsetting brengt ook een speelse soundtrack met zich mee, die onverwacht goed past.

Black Doves heeft veel sterke elementen: een geweldige cast en een stijlvol uiterlijk. Toch wordt de potentie niet helemaal waargemaakt door een voorspelbaar plot en een soms ongelukkige balans tussen spanning en humor. Het is vermakelijk genoeg om te bingen, maar mist de impact om echt gedenkwaardig te zijn. Wie een luchtigere serie zoekt, kan beter kiezen voor A Man on the Inside. Wie juist meer spanning wil, is misschien beter af met alternatieven als The Madness.

★★★☆☆

Black Doves is vanaf 5 december te zien op Netflix. Bekijk hieronder de officiële trailer.

Heb je genoten van dit artikel? Trakteer ons dan op een (virtuele) koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen op Facebook, X, Instagram en Google Nieuws! Voor de laatste updates over je favoriete Netflix-series, word lid van onze Alles over Netflix Facebook-groep. Zo mis je geen enkel nieuwtje!