Insidious: The Red Door zou een aardige film zijn als je hem kijkt met lage verwachtingen. Echter, gezien dit een film is in een reeks die al een stevige reputatie heeft opgebouwd, zijn de verwachtingen eerder hooggespannen. Waar het eerste deel van Insidious in 2010 nieuwe concepten introduceerde, is de formule nu sleets geworden. Om maar met de deur in huis te vallen: de in de trailer min of meer beloofde herijking, verfijning en vernieuwing van de bestaande concepten, wordt niet waargemaakt.
Still 'Insidious: The Red Door' via TMDB
Volop schrokeffecten maar weinig originaliteit
Waar deel 1 eigenlijk te vol zat met nieuwe concepten, tot op het niveau dat het wat ‘dertien in een dozijn’ aanvoelde, hebben we hier te maken met een lange opbouw die eigenlijk nergens heen voert. Toegegeven – de meeste filmkijkers zullen genieten van de schrikeffecten, van de macabere sfeer, maar mij deed het persoonlijk niets. Ik ben nergens van geschrokken, nergens door verrast. In feite vond ik niets binnen deze film origineel.
Terwijl het grondidee zoveel mogelijkheden biedt: de hoofdpersonen hebben een afwijking waardoor zij soms, vaak zonder dat zij het door hebben, in hun slaap buiten hun lichaam treden. Daarbij worden zij een doelwit van geesten en demonen, die proberen hun lijf over te nemen. Om zo opnieuw in de wereld van de levenden te kunnen bestaan.
Still 'Insidious: The Red Door' via TMDB
Matig acteerwerk
Het acteerwerk is ook minder. Wat een min of meer ontspannen, wat ongemakkelijke scene moet zijn tussen vader en zoon die samen een universiteit bezoeken, komt ongeloofwaardig over. Dit is vanwege de overdreven spanning die afstraalt van het vaderfiguur, alsof hij al middenin de actie zit.
Slecht plot
Het plot lijkt slecht doordacht te zijn. Immers, de premisse is dat de hoofdpersonen hun herinneringen zijn verloren aan alles wat er is gebeurd in de voorgaande films, maar de kijker heeft dit alles natuurlijk in het achterhoofd. Er worden wat verwijzingen gemaakt naar vijanden en personages in het verleden. Maar zonder dat ergens een bevredigende wending aan wordt gegeven.
Still 'Insidious: The Red Door' via TMDB
Verhaal bloedt dood
Teleurstellend is het om vlak voor het einde flashbacks te zien naar hoe de vader eerder bezeten was. Want dat is dan de spannende actiescene, terwijl je dan al negentig minuten in de film zit. Je wil namelijk dat de epische slotconfrontatie, de culminatie van de film, in het heden wordt neergezet. Het verhaal bloedt zoals gezegd dood. Werkelijk alles wat deze film ons voorschotelt, hebben we al elders gezien.
Conclusie
Insidious: the Red Door is al met al een film met een lange opbouw, inclusief veel flashbacks en enkele jump scares, die opbouwt naar niets, en verstoft in een even abrupte als ongeloofwaardige ontknoping. Er wordt uiteindelijk een deur overgeschilderd en dat zou dan de ultieme oplossing zijn om de demonen te verdrijven. Aha. Makes perfect sense. Insidious: The Red Door krijgt als eindoordeel een 4,5
Genoten van het artikel? Trakteer ons op een (virtuele) koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen via Facebook, Twitter en Instagram! Steun Sid via BackMe: en volg zijn Telegram-kanaal!