Review: 'DOOM: The Dark Ages' – één grote, bloederige middeleeuwse moordopera

Games
vrijdag, 09 mei 2025 om 18:00
column 312
Dat DOOM (2016) goed was, wisten we. Dat DOOM Eternal die lijn moeiteloos doortrok, ook. Maar DOOM: The Dark Ages? Die gooit het roer om. Geen sci-fi bunkers of demonische ruimtestations, maar ridderhelmen, zwaarden, vuur en duistere kathedralen. Het klinkt als een bizarre mix, maar het werkt — én hoe.
DOOM: The Dark Ages speelt zich af vóór de gebeurtenissen van de vorige twee games. Je ziet hoe de Slayer een halfgod werd, en wat hij uitspookte tijdens een grootschalige middeleeuwse oorlog tegen de hel. Ja, dat is net zo overdreven en bruut als het klinkt. De game is qua verhaal stukken filmischer geworden, met Marvel-achtige cutscenes en bombastische voice-acting. Gelukkig zonder dat het de vaart uit de gameplay haalt.
Misschien wel het grootste twistpunt voor veteranen: de bekende glory kills zijn op het eerste gezicht verdwenen. Geen vertraagde, bloederige finishers meer bij elke uitwisselbare vijand. In plaats daarvan trap je ze gewoon overhoop of ram je ze met je vuist tot moes. Toch blijken glory kills nog steeds aanwezig bij zwaardere vijanden, en eerlijk is eerlijk: in deze nieuwe context mis je ze niet echt. Je hebt wel wat anders te doen namelijk — zoals demonen vierendelen met een schild dat ook een kettingzaag is. Ja, echt.
De Shield Saw is zonder twijfel dé ster van de show. Gooi ’m als een gestoorde Captain America met een bloeddorstige twist en zie hoe hij rondkaatst, vijanden verminkt en met een knipoog weer terugkeert. Combineer dat met de nieuwe parrymechaniek en upgrades zoals rocketlaunchers die je genezen na een succesvolle counter, en je hebt een explosieve cocktail waar je u tegen zegt. De Flail — een ketting met een metalen bal vol spikes — voelt dan weer als pure middeleeuwse wraakfantasie: lomp, bruut en oh zo bevredigend.
Net als in DOOM Eternal draait alles om snelheid, momentum en ritme. Je dendert als een furieuze tank door gotische arena’s, gebruikmakend van melee, ranged, parry’s en speciale aanvallen. Het voelt chaotisch, maar onder die oppervlakte zit een perfect georkestreerde gameplay-loop. Elk gevecht is een dans — een gewelddadige, bloederige dans waarbij jij het tempo bepaalt.
Alsof dat nog niet genoeg is, laat DOOM: The Dark Ages je ook nog even een honderd meter hoge mech besturen én op een draak vliegen. Niet te lang, niet te vaak — precies genoeg om het episch te houden. Daarbij is het heerlijk dat simpele frustraties uit eerdere games zijn aangepakt. Eindelijk kun je sprinten met één klik, automatisch klimmen en over afgronden springen zonder gestuntel.
DOOM: The Dark Ages is meer dan een waardige opvolger — het is een gedurfde evolutie. Ja, het gooit een paar dingen om, en nee, niet elke fan zal daar meteen blij mee zijn. Maar wie zich eraan overgeeft, ontdekt een brute, vloeiende en heerlijk lompe shooter met nieuwe wapens, nieuwe tactieken en een setting die verrassend goed werkt.
Kortom: DOOM: The Dark Ages is één grote, middeleeuwse moordopera met een moderne twist. Zet je helm op, slijp je Shield Saw en laat de hel maar los. Dit zou zomaar eens de beste FPS van 2025 kunnen worden.
★★★★½☆
DOOM: The Dark Ages is vanaf 15 mei verkrijgbaar voor PC, Xbox Series X|S, en PlayStation 5. Bekijk hieronder de trailer.

Blijf op de hoogte van jouw favoriete games

Heb je genoten van dit artikel? Trakteer ons dan op een (virtuele) koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen op Facebook, X en Instagram! Voor de laatste updates over je favoriete films, series en games, word lid van onze Facebook-groep en abonneer je op het YouTube kanaal van Insight. Zo mis je écht geen enkel nieuwtje!