Stel je voor: een afgelegen, schilderachtig dorpje in Japan, een telefoon zonder verbinding en twee gebroken mensen die proberen de scherven van hun leven weer op te rapen. Dat is het uitgangspunt van Whispers in the Wind, de nieuwe dramafilm die sinds kort op Netflix te zien is. (Let op: Zet je profiel op Engelstalig) Regisseur RC Delos Reyes neemt ons mee naar Otsuchi, een stad die ooit werd verwoest door de tsunami van 2011, en laat zien hoe verlies, schuld en hoop met elkaar verweven zijn.
Centraal in de film staat de zogenaamde “wind phone”, een echte locatie waar mensen via een oude telefoon symbolisch praten met hun overleden dierbaren. Dit telefoonhokje speelt een cruciale rol in het verhaal van Hannah (Barbie Imperial) en Ren (Carlo Aquino), twee vreemdelingen die worstelen met hun eigen verdriet. Het concept van een telefoonlijn naar het hiernamaals klinkt misschien zweverig, maar in Whispers in the Wind wordt het een krachtig symbool voor verwerking en verbinding.
Hannah zit gevangen in een web van schuldgevoelens. Ze denkt dat de breuk met haar verloofde, Emil, heeft bijgedragen aan zijn dood tijdens de tsunami. Ren daarentegen is op een missie: hij wil antwoorden vinden over zijn moeder, die sinds de ramp vermist is. Als hun paden kruisen bij de wind phone, ontstaat er een onverwachte band die zowel rauw als ontroerend is.
Barbie Imperial levert een tour de force. Haar vertolking van Hannah voelt intens en authentiek, alsof ze je rechtstreeks haar pijn en spijt laat voelen. Er zijn scènes waarin haar stiltes net zoveel zeggen als haar woorden, en dat is puur vakmanschap. Vooral de momenten waarop ze zichzelf bij de wind phone blootgeeft, zijn hartverscheurend en tegelijkertijd helend om te zien.
Carlo Aquino is de perfecte tegenhanger. Met zijn rustige en empathische aanwezigheid brengt hij balans in de emotionele rollercoaster van de film. Ren's simpele maar diepgaande uitspraak—“Niet kunnen afscheid nemen is oneerlijk voor zowel de levenden als de doden”—blijft lang nazinderen. Het is precies dit soort zinnen dat de film zijn ziel geeft.
Visueel is Whispers in the Wind een pareltje. De adembenemende beelden van Otsuchi’s heropgebouwde landschappen worden afgewisseld met schokkende flashbacks van de verwoesting die de tsunami heeft achtergelaten. Cameraman Tom Redoble weet de serene schoonheid van Japan te vangen zonder het tragische verleden van de regio uit het oog te verliezen. Het contrast tussen hoop en verdriet spat van het scherm af.
Hoewel de eerste helft van de film enigszins traag op gang komt, blijkt dit nodig om de emotionele impact van het verhaal volledig te laten landen. Tegen het einde van de film, wanneer Hannah eindelijk de kracht vindt om haar verleden onder ogen te zien, is het onmogelijk om niet geraakt te worden. Het is een scène die je bijblijft, lang nadat de aftiteling is afgelopen.
Whispers in the Wind is meer dan een film over verlies; het is een ode aan de veerkracht van de menselijke geest. De chemie tussen Barbie Imperial en Carlo Aquino, het aangrijpende verhaal en de adembenemende cinematografie maken dit tot een ervaring die je écht niet mag missen. Ga er voor zitten, pak de tissues erbij en laat je meevoeren door de fluisteringen van de wind.
★★★★☆
Whispers in the Wind is nu te zien op Netflix met een Engelstalig profiel. Bekijk hieronder de officiële trailer.
Heb je genoten van dit artikel? Trakteer ons dan op een (virtuele) koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen op Facebook, X, Instagram en Google Nieuws! Voor de laatste updates over je favoriete Netflix-series, word lid van onze Alles over Netflix Facebook-groep. Zo mis je geen enkel nieuwtje!