Recensie: 'The Surfer' - Nicolas Cage stort zich in een zonovergoten chaos van waanzin

Films
zondag, 11 mei 2025 om 14:00
1h6uudmmkzffhzowqhildvk7zbjpg
Er is een strand aan de westkust van Australië waar de zon genadeloos brandt, de locals je met argwaan aankijken en de golven bewaakt worden als staatsgeheimen. In deze vijandige idylle arriveert een man uit een ander leven – naamloos, maar onmiskenbaar Nicolas Cage.
Hij is terug om een jeugdherinnering nieuw leven in te blazen: surfplank op het dak, zoon op de passagiersstoel en een naïeve hoop op innerlijke rust. Die zal hij niet vinden. The Surfer, de nieuwste film van Lorcan Finnegan, is een broeierige psychologische confrontatie, vermomd als surfdrama en doordrenkt van dreiging.
The Surfer is een hallucinerende slow burn, verpakt als B-thriller. Cage neemt het op tegen een door de zon geobsedeerde bende surfbro’s – en misschien ook tegen zichzelf. Zijn personage blijft naamloos, maar de rol is onlosmakelijk verbonden met Cage’ inmiddels legendarische acteermythologie. De surfer is een oudgediende die ooit zijn geboortegrond verliet en nu terugkeert in een glanzende Lexus met spiegelzonnebril, alsof hij zich weer even kan nestelen in een plek die allang is doorgedraaid.
Het strand wordt gecontroleerd door een opgefokte testosteronkliek onder leiding van Scally (Julian McMahon), een gladde zakenman die is doorgeslagen in zijn eigen oerdrift en preekt over ‘mannelijkheid’ alsof hij een TED-talk geeft.
Wat begint als een vader-zoonuitje, ontspoort razendsnel. De locals duwen hem letterlijk van het strand. Zijn Lexus, zijn gadgets, zijn accent – ze maken hem een buitenstaander, zelfs als zijn roots hier liggen. Hij is niet alleen gekomen om te surfen, maar ook om een huis te kopen dat ooit van zijn grootvader was.
Maar als hij wordt verjaagd, zijn auto het begeeft en de zon genadeloos blijft branden, begint hij te desintegreren – langzaam, broeierig, gedesoriënteerd.
De film voelt net zo koortsachtig als zijn hoofdpersonage. Cameraman Radek Ladczuk doopt het beeld in hard licht en claustrofobische close-ups, waardoor het geheel verandert in een zonovergoten nachtmerrie. De sfeer is doordrenkt van dreiging en surrealisme – niet ver verwijderd van Finnegans vorige film Vivarium.
mfxeauftamwrzjftpqkpnvqyvbh
Er zitten momenten van droge humor in – deels bewust, deels Cage – maar The Surfer is onmiskenbaar een Cage-show. Niemand anders had dit niveau van overgave kunnen brengen.
Finnegan houdt de film strak en confronterend. Gepolijst is het allerminst. Coherent? Ook niet altijd. Hij kiest bewust voor het absurde en laat zweet, paranoia en woede het werk doen. Mannelijkheid wordt gestript tot de ruwe kern: shirtloze staarwedstrijden, primitieve machtsvertoningen en bro’s die doen alsof ze de oceaan zelf hebben uitgevonden. De zogenaamde Bay Boys brommen en flexen zich door iedere scène.
De thema’s – mannelijkheid, macht, identiteit – worden op elkaar gestapeld, maar raken niet altijd doel. Het conflict ontwikkelt zich nauwelijks; het wordt gewoon steeds heftiger. Maar als de film dan eindelijk barst, dan breekt hij ook echt. Cage, bebloed en volledig doorgedraaid, levert een staaltje waanzin af.
Deze totale meltdown is zijn nieuwe specialiteit geworden. Of het nu gaat om de bloederige wraaktocht in Mandy of de krankzinnige horror van Longlegs – Cage heeft de brave rollen definitief achter zich gelaten en volledig de gekte omarmd.
Is het een goede film? Niet altijd. Is het interessant? Absoluut. The Surfer is een oncomfortabele, rauwe rit door een wereld van verwrongen mannelijkheid en onvervulde dromen, waarin de grens tussen rauw realisme en pure onzin constant vervaagt.
Het verhaal hapert, het tempo zwalkt, maar de absurditeit grijpt je bij de strot – en laat je niet meer los.
Dat is uiteindelijk het grootste bewijs van Cage’ aantrekkingskracht: zonder hem was dit waarschijnlijk niet meer dan een rare, inwisselbare B-film geweest. Maar Cage tilt het geheel omhoog. Alleen hij had van dit zweterige, verbeten script nog iets gemaakt wat je wílt blijven kijken – ook al weet je niet helemaal waarom.
★★★☆☆
Deze recensie is geschreven door Grant Tandy namens Screenvice.com. The Surfer draait vanaf 15 mei in de bioscoop. Bekijk hieronder de officiële trailer.

Blijf op de hoogte van jouw favoriete films en series

Heb je genoten van dit artikel? Trakteer ons dan op een (virtuele) koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen op Facebook, X, Instagram en Google Nieuws! Voor de laatste updates over je favoriete films, series en games, word lid van onze Facebook-groep. Zo mis je geen enkel nieuwtje!