Recensie: 'The Naked Gun' – Gortdroge humor met Liam Neeson in topvorm als komische actieheld

Het resultaat is een zelfbewuste maar toch serieuze vertolking die het losgeslagen karakter van de film stevig verankert. Op papier leek zijn casting een gewaagde gok, maar in de praktijk blijkt het de geheime troef van de film te zijn.

Deze nieuwe Naked Gun is geen radicale heruitvinding, maar een vrolijke, trouwe voortzetting van het chaotische DNA van de franchise. De film probeert niet slimmer te zijn dan zijn voorgangers, maar rent vol vertrouwen de domheid tegemoet met visuele grappen, flauwekul en dolkomische nonsens. Een groot deel daarvan landt raak; enkele grappen missen hun doel, maar dat mag de pret niet drukken.

Regisseur Akiva Schaffer, samen met scenaristen Dan Gregor en Doug Mand, blaast de reeks nieuw leven in met een eindeloze stroom grappen, van subliem stom tot verrassend scherp. Neeson speelt het allemaal met zo’n uitgestreken gezicht dat het soms ronduit surrealistisch aanvoelt. De film probeert het spoofgenre niet opnieuw uit te vinden, maar wil simpelweg laten lachen. Hoewel hij hier en daar grenzen opzoekt, overschrijdt hij ze zelden.

Het ‘plot’, voor zover daar sprake van is, draait om Drebin die de mysterieuze dood onderzoekt van een man in een zelfrijdende elektrische auto. Al snel leidt het spoor naar techmagnaat Richard Cane (Danny Huston), wiens sinistere uitvinding, het P.L.O.T.-apparaat, de geesten van alle inwoners van Los Angeles dreigt over te nemen. Het verhaal zelf is nauwelijks coherent, maar dat is ook niet de bedoeling. Het dient puur als kapstok voor de grappen, en die volgen elkaar in razendsnel tempo op.

Pamela Anderson verrast als de femme fatale Beth, een true-crime-auteur en zus van het slachtoffer. Ze maakt theatrale entrees alsof ze uit een film noir is gestapt, en haar chemie met Neeson is onverwacht charmant. Ze lijkt volledig mee te spelen met de grap, en haar scènes balanceren op knappe wijze tussen parodie en oprechte emotie.

De film is een ouderwetse studiokomedie die zich nergens voor schaamt: dom, luidruchtig en heerlijk kinderachtig. Bijrollen, zoals Paul Walter Hauser als Capt. Ed Hocken Jr., geven net genoeg structuur om de film bij elkaar te houden en te voorkomen dat het volledig in een sketchformat vervalt. Toch voelen sommige van de grappigste scènes aan als losstaande sketches, inclusief een moment van massapaniek dat zó perfect getimed is dat het rechtstreeks uit Airplane! lijkt geplukt.

Als er één kanttekening geplaatst moet worden, is het dat Neeson, hoe toegewijd en verrassend grappig ook, net niet dat ontwapenend naïeve charisma weet te vangen dat Leslie Nielsen’s oorspronkelijke Drebin zo onvergetelijk maakte. Bij Nielsen zat de dwaasheid niet alleen in het script, maar in het diepste wezen van zijn personage. Neeson speelt berekender. Nog steeds grappig, maar met iets minder magie.

Toch is deze reboot van The Naked Gun een zeldzaam beestje: een komedie die zich niet schaamt voor zijn eigen stompzinnigheid. Het doet geen moeite om slim over te komen en juist dat maakt het zo charmant. Wie zin heeft in anderhalf uur onophoudelijke onzin, geserveerd door een man die vroeger ontvoerders bedreigde, zal aan deze film ongetwijfeld plezier beleven. The Naked Gun verdient zijn plek binnen de franchise.

★★★★☆

Deze recensie is geschreven door Grant Tandy namens Screenvice.com. The Naked Gun draait nu in de bioscoop. Bekijk hieronder de officiële trailer.

Heb je genoten van dit artikel? Trakteer ons dan op een (virtuele) koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen op Facebook, X, Instagram en Google Nieuws! Voor de laatste updates over je favoriete films, series en games, word lid van onze Facebook-groep. Zo mis je geen enkel nieuwtje!