Recensie: 'The Fantastic Four: First Steps' – Marvels meest down-to-earth avontuur in jaren

Regisseur Matt Shakman ontwijkt gelukkig de zoveelste uitgekauwde oorsprongsgeschiedenis. In plaats daarvan ontmoeten we Reed Richards, Sue Storm, Johnny Storm en Ben Grimm vier jaar nadat ze hun krachten hebben gekregen. Ze hebben inmiddels hun draai gevonden: vliegende auto’s, bijpassende jumpsuits en zelfs fan-merch zijn de normaalste zaak van de wereld, in een retrofuturistisch Manhattan dat barst van de sixties-vibes en visueel van het scherm spat.

Pedro Pascal speelt een ingetogen versie van Reed Richards: stil, nauwgezet en emotioneel moeilijk te peilen. Dat lijkt geen gebrek, maar een bewuste keuze. Deze Reed leeft in formules en toekomstscenario’s, altijd twee stappen vooruit, maar zelden echt aanwezig. Het voelt als het begin van een groter karaktertraject, niet als het dramatische hoogtepunt zelf.

Vanessa Kirby daarentegen is een openbaring. Als Sue Storm is zij het kloppend hart van de film: fel, vastberaden en beschermend. Zelfs wanneer ze tijdens een gevecht weeën krijgt. Dankzij haar blijft de film geworteld in iets menselijks. Joseph Quinn speelt Johnny Storm met charme en verwondering. Weg is de brutale losbol; in zijn plaats krijgen we een soort ruimtereizende playboy, lichtelijk bedwelmd door de schoonheid van het universum, en duidelijk gefascineerd door de ijzige mystiek van Julia Garners Shalla-Bal.

Ebon Moss-Bachrach brengt een verfrissende luchtigheid in zijn vertolking van Ben Grimm. In plaats van sombere zelfmedelijden straalt zijn stenen gestalte een ontwapenende warmte en humor uit, vooral in scènes met Johnny, waarin hun onderlinge geplaag volledig natuurlijk overkomt. Alle vier dragen hun iconische rollen alsof ze er persoonlijk voor op maat gemaakt zijn. De chemie is voelbaar en niets voelt geforceerd.

Het is een frisse, levendige film. De retrofuturistische versie van Manhattan, met vliegende auto’s en Mad Men-pakken is niet alleen speels, maar tot in detail uitgewerkt. De film speelt zich af op Earth-828, een geïsoleerde dimensie zonder Avengers-cameo’s. Die keuze geeft Shakmans visie de ruimte om te ademen. Geen multiverse-chaos, geen afleidende gastoptredens, enkel vier helden, één stad en een existentiële dreiging. Die eenvoud werkt, en hoe.

Toch is het niet het plot dat First Steps doet opvallen — Galactus dreigt, de Silver Surfer waarschuwt, de wereld staat op de rand van verwoesting — maar de toon. Lichtvoetig, maar met gevoel. De visuele stijl is niet alleen een decor, maar een uitgesproken designkeuze. Je zou bijna willen dat de helden nooit vertrekken naar de volgende kosmische fase van het MCU.

Terwijl Reed en Sue een kind verwachten en Galactus de aarde op het punt staat te verslinden, krijgt de dreiging een dubbele lading: kosmisch én huiselijk. Subtiel is het niet, maar wel raak. De chaos wordt verankerd in iets dat herkenbaar en beklemmend is. Je hoeft geen ouder te zijn om het te voelen, maar als je het bent — zoals ik — dan komt het akelig dichtbij.

De climax is gewaagd, al neigt het naar het absurde. Het strijdplan tegen Galactus is textbook comicbook-chaos. De actie zelf is niet het sterkste onderdeel van de film, maar functioneert prima. De visuele effecten zijn grotendeels solide, en hoewel er af en toe een hapering inzit, levert First Steps een verhaal af met hart, kleur en overtuiging.

The Fantastic Four: First Steps is misschien niet zo bombastisch of aangrijpend als Marvels hoogtepunten, maar het is strak geregisseerd, goed geacteerd en stevig in zijn eigen stijl verankerd.

★★★★☆

Deze recensie is geschreven door Grant Tandy namens Screenvice.com. The Fantastic Four: First Steps draait nu in de bioscoop. Bekijk hieronder de officiële trailer.

Heb je genoten van dit artikel? Trakteer ons dan op een (virtuele) koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen op Facebook, X, Instagram en Google Nieuws! Voor de laatste updates over je favoriete films, series en games, word lid van onze Facebook-groep. Zo mis je geen enkel nieuwtje!