Recensie: 'Sweetwater' - Ingetogen biopic over Amerikaanse NBA-legende Nat Clifton

Nat Clifton begon zijn professionele carrière als lid van de Harlem Globetrotters, een legendarisch team dat bekendstond om zijn spectaculaire speelstijl. Ondanks hun uitzonderlijke talenten werden de Globetrotters lange tijd gezien als niet meer dan een ‘novelty act’. Door hun verbluffende trucs en humoristische benadering van het spel, werden ze vaak gereduceerd tot een komisch circus in plaats van serieus genomen als basketbalspelers. Dit maakte de situatie dubbel: hun virtuositeit werd zowel bewonderd als geminimaliseerd vanwege het racisme dat diep geworteld was in de Amerikaanse sportcultuur.

De film Sweetwater richt zich op Cliftons strijd om door te breken in een tijd waarin de NBA nog volledig wit was. In een cruciale scène uit de film zien we de Globetrotters in 1949 winnen van de destijds heersende NBA-kampioen, de Minnesota Lakers. Ondanks deze duidelijke demonstratie van talent, bleven de deuren van de NBA gesloten voor Afro-Amerikaanse spelers. Het duurde tot 1950 voordat Clifton, met hulp van de progressieve Knicks-coach Joe Lapchick (gespeeld door Jeremy Piven), uiteindelijk de stap naar de NBA kon zetten. Lapchick zag in Clifton niet alleen een begaafde atleet, maar ook de belichaming van een nieuwe toekomst voor de sport, een toekomst waarin de atletische kracht en het talent van Afro-Amerikaanse spelers niet langer genegeerd konden worden.

De rol van Clifton wordt gespeeld door Everett Osborne, die erin slaagt de innerlijke kracht en vastberadenheid van deze basketbalpionier overtuigend neer te zetten. Osborne, zelf een voormalig professioneel basketballer, brengt een authentieke dynamiek naar het scherm, zowel op het veld als in de meer ingetogen momenten van Cliftons persoonlijke leven.

Hoewel Sweetwater een ingetogen biopic blijft, is het verhaal verre van simplistisch. De film toont de complexe relatie tussen Clifton en de toenmalige machthebbers in de sportwereld, waaronder Knicks-eigenaar Ned Irish (vertolkt door Cary Elwes) en NBA-president Maurice Podoloff (gespeeld door Richard Dreyfuss). Hun twijfels en aarzelingen over de integratie van de NBA worden duidelijk in scènes waarin de NBA Board of Governors zich buigt over de vraag of een gemengde competitie commercieel haalbaar is.

Sweetwater legt de nadruk op de esthetiek van het basketbal in de jaren ’50, waarbij de ruwe speelstijl van Clifton in schril contrast staat met de meer gestileerde benadering van de NBA-teams. Hoewel sommige basketbalscènes misschien minder dynamisch ogen in vergelijking met moderne sportfilms, weet de film toch de essentie van Cliftons unieke spelvorm te vangen.

Sweetwater is een film die het verdient om gezien te worden, niet alleen vanwege zijn historische waarde, maar ook vanwege het portret van een man die zijn stempel op de Amerikaanse sportgeschiedenis heeft gedrukt. Hoewel het narratief af en toe wordt onderbroken door de nadruk op de rol van witte bondgenoten, blijft Clifton het hart van de film. Hoewel basketbal bij ons in Europa cultureel minder nadrukkelijk aanwezig is, wist de film toch van begin tot eind te raken. Het is geen over-de-top spectaculaire sportfilm, maar eerder een ingetogen portret van een (voor ons) relatief onbekende basketballegende.

De film is helaas vooralsnog niet in Nederland te zien, maar zal naar verwachting fysiek binnenkort wel beschikbaar zijn via de Angel Studios-webshop. Eerdere films uit de Angel Studios-stal zoals Sound of Freedom hebben hun weg gevonden naar Prime Video; het is niet uitgesloten dat Sweetwater ook deze stap zal maken. We willen Angel Studios bedanken voor de mogelijkheid om de film te recenseren. Bekijk hieronder de officiële trailer.

★★★☆☆

Heb je genoten van dit artikel? Trakteer ons dan op een (virtuele) koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen op Facebook, X en Instagram! Voor de laatste updates over je favoriete films, series en games, word lid van onze Facebook-groep. Zo mis je geen enkel nieuwtje!