Recensie: 'Sentimental Value' – Familiedrama dat nergens écht binnenkomt

We zien het ervaren acteertalent Stellan Skarsgård als vader en regisseur Gustav Borg, tegenover het opkomende talent Renate Reinsve als de oudste dochter en toneelspeelster Nora Borg. Hun chemie op het grote scherm laat echter te wensen over. Het voelt alsof zij twee puzzelstukjes zijn die bij elkaar horen, maar toch niet in elkaar passen. Daarnaast introduceert Trier enkele personages die duidelijk betekenisvol zouden moeten zijn, maar het blijft uiteindelijk onduidelijk wat hun rol precies toevoegt aan het grotere geheel.

Als kijker merk je al snel dat Gustav en Nora slecht met elkaar overweg kunnen vanwege een pijnlijk verleden. Gustav vertrok na de scheiding van Nora’s moeder om zich volledig op de kunst te storten, met name op filmregie. Tijdens een verjaardagsfeest van Erik (Øyvind Hesjedal Loven), de zoon van Gustav’s andere dochter Agnes (Inga Ibsdotter Lilleaas), duikt hij plotseling weer op in het ouderlijk huis. Hij heeft een script geschreven over het gezinsleven en het trauma uit het verleden. De zelfmoord van zijn moeder, die tijdens de Tweede Wereldoorlog gevangen heeft gezeten, vormt daarbij het donkere middelpunt. Dit achtergrondverhaal wordt echter vrij vlak uitgewerkt. Agnes duikt in het oorlogsarchief om de scheuren in de familie beter te begrijpen, maar als kijker mag je slechts vluchtig over haar schouder meekijken en blijft het emotioneel gewicht beperkt.

Gustav probeert zijn afwezigheid goed te maken door Nora de hoofdrol te bieden in zijn nieuwe film. Hij hecht veel sentimentele waarde aan het ouderlijk huis en wil daar zijn film draaien om het verleden op zijn eigen manier te verwerken, maar de kloof tussen vader en dochter lijkt te diep. In het begin van de film wordt Nora’s innerlijke strijd breed uitgemeten in een te lang durende scène over haar plankenkoorts. Hoe diep de scheuren bij Agnes zitten, blijft daarentegen vrijwel onderbelicht.

Wanneer Gustav vervolgens in contact komt met de Amerikaanse actrice Rachel Kamp (Elle Fanning), die de rol van Nora graag wil overnemen, lijkt het verhaal een nieuwe wending te krijgen. Ook wil hij zijn kleinzoon Erik casten om de familiegeschiedenis extra lading te geven. Helaas lukt het Trier niet om het verhaal rondom Rachel, Erik en de bezwaren van zijn moeder overtuigend en interessant vorm te geven. Het voelt alsof je kijkt naar een rommelige roman met enkele boeiende hoofdstukken, maar zonder samenhangend geheel.

De rustige en sfeervolle muziek zet in het begin nog de toon en wekt hoop op een meeslepende ervaring. Later verdwijnt de muziek vrijwel naar de achtergrond, waardoor de eerder opgebouwde sfeer niet wordt vastgehouden.

★★☆☆☆

Heb je genoten van dit artikel? Trakteer ons dan op een (virtuele) koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen op Facebook, X, Instagram en Google Nieuws! Voor de laatste updates over je favoriete films, series en games, word lid van onze Facebook-groep. Zo mis je geen enkel nieuwtje!