Recensie: 'Predator: Badlands' – Dan Trachtenberg levert zijn derde meesterzet af

Om gelijk met de deur in huis te vallen: deze film is absoluut anders dan de voorgaande delen en kiepert het menselijke oogpunt meteen overboord, aangezien er geen mensen aan te pas komen in dit deel. We reizen af naar de planeet van de Yautja (de naam van de Predator-clan) en maken kennis met Dek, een jonge Predator die niet serieus wordt genomen en door zijn clan als zwak wordt bestempeld. Hij is kleiner en lang niet zo sterk als zijn clangenoten.

Zoals gebruikelijk is bij de Yautja, wordt besloten Dek op te offeren. Wanneer broerlief Kwei daarbij ingrijpt, met dodelijke afloop, moet Dek vluchten voor zijn leven en stort hij neer op de planeet Genna: een uiterst dodelijke en giftige wereld waar alles en iedereen uit is op de dood van een ander.

Om zich weer in de gratie van zijn clan te spelen, besluit Dek om het monster te doden dat alle Yautja vrezen: de apex predator onder de vijanden, de Kalisk. Al snel merkt hij echter dat hij het nakijken heeft op de vijandige planeet en legt hij het keer op keer af tegen alles en iedereen. Na wat tegenstribbelen besluit hij toch een alliantie aan te gaan met de synthetische Thia, een defecte androïde die haar benen mist en een gemeenschappelijk doel heeft. Ook de hondachtige alien Bud sluit zich bij het duo aan, wat het begin vormt van een barre tocht.

Ontdaan van zijn uitrusting en eer stopt Dek eindelijk met het najagen van de goedkeuring van zijn vader. Gesterkt door Thia’s vertrouwen in hem leert hij dat ware kracht niet draait om trofeeën of titels, maar om het hart. Wanneer hij zijn vader opnieuw onder ogen komt, zoekt Dek geen erkenning meer: hij zoekt vrijheid.

Dek’s reis is niet enkel een van actie en doorzettingsvermogen, maar ook een spirituele. Over het accepteren van hulp wanneer dat de enige weg vooruit is. Hij keert terug naar zijn clan, niet als het verschoppelingetje dat ze ooit afwezen, maar als een krijger die zijn eigen waarde bepaalt.

Predator: Badlands ontpopt zich niet als de zoveelste 90-minuten durende hersenloze actiefilm, maar als een slim en sterk geschreven actiethriller waarbij het hoofdpersonage eindelijk een story arc heeft die hem brengt van doetje tot war legend. Dan Trachtenberg scoort bonuspunten door de uitgebluste franchise met deze driepunter weer op de kaart te zetten. Het einde van de rolprent zet de deur dan ook wagenwijd open voor meer Predator-werk — en als het van dit kaliber is, kan ik dat enkel met gejuich ontvangen.

★★★★☆

Predator: Badlands draait nu in de bioscoop. Bekijk hieronder de officiële trailer.

Heb je genoten van dit artikel? Trakteer ons dan op een (virtuele) koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen op Facebook, X, Instagram en Google Nieuws! Voor de laatste updates over je favoriete films, series en games, word lid van onze Facebook-groep. Zo mis je geen enkel nieuwtje!