Recensie 'Jurassic World Rebirth': een wederopstanding vol actie en nostalgie

Films
vrijdag, 04 juli 2025 om 19:00
peazdlktt6vdwifpqo9ljd1ncg4
In Jurassic World Rebirth dreigt niet alleen het uitsterven van de dinosauriërs, ook de filmreeks zelf balanceerde na Fallen Kingdom en Dominion op het randje van de afgrond. Maar deze zevende film weet zichzelf verrassend knap te herpakken. Met een nieuwe regisseur, een frisse cast en een strakker scenario wordt de reeks nieuw leven ingeblazen.
Weg zijn de rommelige plotlijnen en overdaad aan subplots. Daarvoor in de plaats krijgen we een gestroomlijnde actiefilm vol spektakel, ouderwetse spanning en een paar slimme vondsten, al blijft het eindproduct grotendeels binnen de veilige kaders van de franchise.
De film opent met een flashback, “zeventien jaar geleden”, waarin meteen een van de angstaanjagendste creaties uit de reeks wordt geïntroduceerd: de Distortus Rex. Dit zespotige genetische monster, ontstaan in de schaduw van het originele park, is een nachtmerrieachtige mutatie die direct herinnert aan de gevaren van wetenschappelijk overmoed. Daarna schakelen we snel naar het heden: in New York wordt een billboard met een T-Rex overgeschilderd. De boodschap is duidelijk, dinosauriërs zijn uit de mode. Tegelijk is het een knipoog naar de kijker: Rebirth probeert de franchise opnieuw op de rails te zetten, in een wereld waarin dino’s weer bijna mythisch zijn geworden, op één vergeten plek na.

Expeditie naar het onbekende

Die plek is Île Saint Hubert, een tropisch eiland dat het toneel vormt voor een commercieel gesponsorde expeditie. Het doel: bloed aftappen van drie uitgestorven soorten om een revolutionair medicijn tegen hartziekten te ontwikkelen. Een ethisch beladen uitgangspunt, maar Rebirth blijft daar niet lang bij stilstaan. In plaats daarvan dompelt regisseur Gareth Edwards ons onder in jungle-actie, met een team onder leiding van Zora Bennett (Scarlett Johansson), bijgestaan door de kalme Duncan Kincaid (Mahershala Ali) en de ontwapenend nerveuze paleontoloog Dr. Henry Loomis (Jonathan Bailey).
De structuur van de film is helder: elke missie vormt een losse setpiece. De jacht op de Mosasaurus levert een gespannen onderwatergevecht op, visueel sterk en strak gemonteerd. De scène met de Titanosaurus is onverwacht sereen en poëtisch. De confrontatie met de Quetzalcoatlus daarentegen voelt het meest artificieel, met opzichtig gebruik van CGI en greenscreens.
4o0jznd6zk2jvzxkdqhnyy1cj1fjpg

Warme en luchtige humor

Parallel aan het hoofdverhaal volgen we de Delgados, een gezin dat onbedoeld midden in de chaos belandt. Hun subplot voelt als een eerbetoon aan Spielberg: vader Reuben (Manuel Garcia-Rulfo) is een klassiek bezorgde ouder, Xavier, het vriendje van zijn dochter, een bron van onderhuidse spanning. Hun scènes geven de film iets menselijks en leveren een ouderwets spannende achtervolging op, inclusief jungle-rivieren, boomstammen en kletterende kaken.

Johansson en Bailey zijn het kloppend hart

Edwards houdt de toon luchtig, met levendige beelden, goed getimede actie en verrassende muzikale keuzes, van Primal Scream tot Ben E. King. De chemie tussen Johansson en Bailey tilt de film op. Zora is stoer en doelgericht, maar Johansson speelt haar met nuance en breekbaarheid. Bailey’s Loomis is aandoenlijk in zijn nerdy oprechtheid en zorgt voor het emotionele anker.
Toch blijft Rebirth in essentie trouw aan de formule: langzame camerabewegingen richting een brullend beest, morele dilemma’s die nét niet worden uitgewerkt, en een standaard slechterik. Rupert Friend speelt Martin Krebs als een karikatuur van de kwaadaardige zakenman, compleet met een snor die hij bij wijze van spreken nog nét niet twirlt.
xyavu9wrfqlccu2vxlf4t7emxef

De magie is niet terug, maar het plezier wel

Jurassic Park was een once-in-a-generation fenomeen. Wie die eerste film ooit als kind zag, weet nog hoe het voelde om echt overdonderd te worden. Rebirth haalt dat niveau niet, en misschien is dat ook niet eerlijk om te verwachten. De verwondering van toen is vervangen door herkenbaarheid. Maar in die herkenbaarheid schuilt comfort. Rebirth is cinema als comfort food: vakkundig gemaakt, voorspelbaar, maar effectief.
Het scenario van veteraan David Koepp probeert de magie te herontdekken, maar blijft steken in een goede poging. Toch, met zijn energieke tempo, toegankelijke toon en sterke cast voelt deze film als een welkome correctie. Geen revolutie, maar wel een respectvolle herstart. Of het écht een wedergeboorte is of slechts een laatste stuiptrekking, moet nog blijken. Maar voorlopig geldt: de dino’s zijn terug, en dit keer is het best vermakelijk.
★★★½☆☆
Deze recensie is geschreven door Grant Tandy namens Screenvice.com. Jurassic World Rebirth draait nu in de bioscoop. Bekijk hieronder de officiële trailer.

Blijf op de hoogte van jouw favoriete films en series

Heb je genoten van dit artikel? Trakteer ons dan op een (virtuele) koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen op Facebook, X, Instagram en Google Nieuws! Voor de laatste updates over je favoriete films, series en games, word lid van onze Facebook-groep. Zo mis je geen enkel nieuwtje!