Recensie: "Happy Ending" - Zelfs Opgedroogde Huisvrouwen Kunnen Dit Beter Overslaan

Oncomfortabel voelt het om naar de acteurs te kijken tijdens hun veelbesproken liefdesscenes. Want "Happy Ending" zit er vol mee. Het komt over alsof het zeer ongemakkelijke scènes waren om te filmen, en ik denk dat de regisseuse graag warme intimiteit had willen uitstralen maar er enkel in slaagt om de oncomfortabele onwennigheid en ongemakkelijkheid tussen de acteurs bloot te leggen. Ik geloof het niet en het voelt niet natuurlijk, zoals dat ooit wel voelde in een Nederlandse film als bijvoorbeeld "Turks Fruit". Daar voelde ook de wereld en de mensen echt en bijna tastbaar. Iets wat deze film liever niet doet. Er wordt hier een Amsterdam gepresenteerd zoals je dat alleen in reclames ziet over Amsterdam. Realisme uit het raam.

LEES OOK | Exclusief: Egbert-Jan Weeber over de Nieuwe Romantische Bioscoopfilm “Only You”

Ondanks dat we een groot deel van de film bij de hoofdpersonen in bed liggen, komen we uiteindelijk niks over ze te weten. Behalve dan dat ze slecht communiceren met elkaar. En dat doet de film dus ook naar de kijker. Wat is het punt van deze film? Dat het belangrijk is om met elkaar te communiceren in een relatie? Ok, en verder? Is de film grappig? Geven we iets om de hoofdpersonen en hebben ze iets te vertellen?

Nee. De film is enkel een mogelijkheid voor de regisseur om de belangrijkheid van het vrouwelijk orgasme onder de aandacht te brengen en dan voornamelijk de verhouding tussen man en vrouw en hoe vaak de ene klaarkomt en de andere niet. Dat is inderdaad een belangrijk onderwerp, en ik gun iedere vrouw dan ook een man die die aandacht wil geven, maar er wordt hier vergeten dat er ook een film gemaakt moet worden.

De liefdesscènes worden intiem gefilmd, door juist de aandacht te leggen op de gezichten van de acteurs. De keuze van de regisseur om niet expliciet te gaan vind ik een verstandige. Uiteindelijk gaat het hier om de emotie van de karakters en hoe ze zich verhouden tijdens hun liefdesuitingen. Wel erg jammer dat dit verder niet gebeurt als ze weer uit bed stappen, ongeveer 70% van de overige tijd van de film.

Na maar liefst een uur besluit een hoofdpersonage om wel te gaan communiceren in de relatie. Dit is echt veel te laat. Alsof de regisseur wakker werd en dacht: "oh, we moeten nog een film maken". Vervolgens verandert de film dan ineens in een met cliches overladen GTST aflevering die bezwangerd lijkt te zijn door een dronken Sex and the City aflevering.

Ondanks dat ik deze film nog niet zou aanbevelen aan de gemiddelde opgedroogde huisvrouw, eindigde de film wel in een "Happy Ending" omdat hij eindelijk voorbij was. Wat een opluchting! Mijn advies: sla deze film over en kijk Being John Malkovich. Gaat ook over trio's, is wel minder intiem maar niet nietszeggend.