Recensie: 'Aftermath' - Vermakelijke Die Hard-kloon met knallende actie op een brug

Eric Daniels (Dylan Sprouse), een voormalige Army Ranger, is net terug in Boston en besluit tijd door te brengen met zijn zestienjarige zusje Madeline (Megan Stott). Wat een onschuldige avond naar de bioscoop had moeten worden, verandert in een nachtmerrie wanneer een groep paramilitaire terroristen, onder leiding van James ‘Romeo’ Roken (Mason Gooding), de Tobin Bridge overneemt. Hun doel? De vrijlating van Samantha ‘Doc’ Brown (Dichen Lachman), een voormalige militair en klokkenluider die gevaarlijke geheimen over de Amerikaanse overheid met zich meedraagt.

De terroristen zetten een grootschalige gijzeling op waarbij niets aan het toeval wordt overgelaten. Maar wat ze niet hadden voorzien, is dat Eric Daniels vastbesloten is om zijn zusje en de andere gegijzelden te redden—met alle militaire vaardigheden die hij bezit. Wat volgt is een zenuwslopende strijd op leven en dood, vol brute gevechten, explosies en intense confrontaties.

Dylan Sprouse, ooit het schattige jongetje uit Big Daddy en The Suite Life of Zack & Cody, speelt de hoofdrol—een castingkeuze die wellicht wenkbrauwen doet fronsen. Maar net zoals Bruce Willis destijds een onverwachte keuze was voor Die Hard, weet Sprouse hier te overtuigen. Zijn transformatie tot ruige actieheld is geloofwaardig, mede dankzij het overtuigende stuntwerk dat hij neerzet.

Daartegenover staat Mason Gooding, die als de charismatische maar meedogenloze Roken een prima schurk neerzet. Zijn personage is meer dan een standaard slechterik; zijn motieven worden gedreven door een persoonlijk verleden en een conflict met de overheid, wat hem een zekere complexiteit geeft. Dit zorgt ervoor dat de confrontaties met Eric niet alleen fysiek intens zijn, maar ook een psychologische lading hebben.

Wat Aftermath goed doet, is tempo en spektakel. Vanaf het moment dat de brug wordt afgesloten, volgen de actiescènes elkaar in hoog tempo op. De film zit vol explosies, vuurgevechten en hand-tot-handgevechten die je op het puntje van je stoel houden.

Toch ontkomt Aftermath niet aan de gebruikelijke actiefilmclichés. De bad guys zijn in veel gevallen niet meer dan kanonnenvoer, sommige dialogen zijn net iets te theatraal en de logica wordt hier en daar opzijgeschoven voor spektakel. Maar eerlijk is eerlijk: dat hoort er nu eenmaal bij in dit genre.

Aftermath is een schoolvoorbeeld van een ‘disposable fun’-film. Het biedt precies wat je ervan verwacht: actie, spanning en een charismatische held die de boel redt. De film brengt niets nieuws naar het genre, maar weet dankzij solide regie, sterke hoofdrollen en indrukwekkende actiescènes toch te vermaken.

Voor liefhebbers van old-school actiefilms in de stijl van Die Hard of Speed is dit een perfecte keuze voor een avondje hersenloos vermaak. Verwacht geen diepgaand verhaal of baanbrekende cinema, maar als er ooit een vervolg komt waarin Eric Daniels opnieuw een heldendaad moet verrichten? Dan zitten we er graag weer klaar voor. Een vervolg in een tunnel—in plaats van een brug—werd bijvoorbeeld al voorzichtig tegen het einde op voorgesorteerd.

★★★☆☆

Aftermath draait nu in de bioscoop, bekijk hieronder de officiële trailer.

Heb je genoten van dit artikel? Trakteer ons dan op een (virtuele) koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen op Facebook, X, Instagram en Google Nieuws! Voor de laatste updates over je favoriete films, series en games, word lid van onze Facebook-groep. Zo mis je geen enkel nieuwtje!